Βίος έκλυτος και τρυφηλός, ανεξέλεγκτο trash talking, ρατσιστικές δηλώσεις, σερί νικών στην κατηγορία φτερού και όχι μόνο του UFC, ένα one man show του ΜΜΑ: αυτός είναι ο Κόνορ Άντονι ΜακΓκρέγκορ, Δουβλινέζος, σούπερ σταρ όλων εκείνων που αγαπούν τον σκληρό, αβανταδόρικο κόσμο των Μεικτών Πολεμικών Τεχνών. Γεννημένος το 1988, με ένα απερίγραπτα -σχεδόν σιχαμένα- macho στιλ, που, όμως συγκινεί πολλούς, ο ΜακΓκρέγκορ είναι ο άνθρωπος, που με όλους αυτούς τους λεονταρισμούς - αλλά και την τεχνική του- έκανε ευρύτερα γνωστό τον κόσμο και τους ανθρώπους του UFC. Αν αδιαφορήσει κανείς (πράγμα δύσκολο) για τις βωμολοχίες, την προκλητική συμπεριφορά, το όλο «πακέτο» που έχει κάνει ζάμπλουτο τον ακατέργαστο Ιρλανδό, εύκολα θα διακρίνει το εξαιρετικό marketing μιας μηχανής που κόβει λεφτά. Τόσο ωμά.
Αυτή η μηχανή, στις 26 Αυγούστου θα σταθεί απέναντι από τον πεπειραμένο μποξέρ Floyd Mayweather Jr. Άλλη περίπτωση αυτή: η πυγμαχική καριέρα του έλαβε τέλος το 2015 με το απίστευτο σερί 49 νικών σε ισάριθμους αγώνες. Επίσης φιγουρατζής και σπάταλος, μόνιμος θαμώνας της λίστας Forbes, επίσης «κόκορας» του ρινγκ με ακριβά γούστα, επίσης με το δικό του προσωπικό στιλ, αυτό της επίδειξης του πλούτου και της δύναμής του στο Instagram, επίσης πολυλογάς. Ναι, αλλά γιατί κάποιος που ολοκλήρωσε με θρίαμβο μια πορεία σαν τη δική του, να επιλέξει να προπονηθεί επί 2 χρόνια για να σταθεί -στα 40 του πια- απέναντι σε έναν 29χρονο τύραννο;
Η εφετζίδικη, πλην, πανίσχυρη βιομηχανία "μαχών" είναι στημένη πάνω σε τέσσερις παράγοντες. Ο προφανής εξ αυτών είναι η σκηνοθεσία που θα οδηγήσει σε μια αναμέτρηση, το αστείο, το πρόσχημα που θα βάλει δύο αθλητές στο ρινγκ/ Και μετά υπάρχει ο οίκτος, ο θρίαμβος και η πώρωση που συντηρείται μέσα από το trash talking, τις προσβολές και τις δημόσιες προκλήσεις.
Ακόμη πιο απλά: για τι ποσά μιλάμε που να εξηγούν όλη αυτή τη φρενίτιδα ήδη από τον Μάιο που υπήρχαν οι πρώτες διαρροές για μία -ανελέητη και πανάκριβη μεταξύ των δύο- αναμέτρηση; Της απάντησης ας προηγηθεί η προκλητική δήλωση του μαύρου μποξέρ ότι στοιχηματίζει την αμοιβή του σ' αυτόν τον αγώνα και στη νίκη του, φυσικά. Το είχε ξανακάνει αυτό, τον Μάιο του 2015, όταν είχε δηλώσει βέβαιος για τη νίκη του επί του Φιλιππινέζου Μάνι Πακιάο και κατάφερε να σημειώσει ρεκόρ και στα pay-per-view χρονικά, με 4,5 εκ. συνδρομές -κόστους 99 δολαρίων έκαστη- για τον συγκεκριμένο αγώνα. Πόσο κέρδισε η τηλεόραση από αυτό; Περί τα 400 εκ. δολάρια.
Πώς, όμως, ξεκίνησε η συγκεκριμένη κόντρα που έχει αφηνιάσει τον κόσμο των combat sports; Φαινομενικά, από ένα αστείο, μία πρόκληση, μία επίδειξη δύναμης του Ιρλανδού, (στην τηλεοπτική εκπομπή του Κόναν Ο' Μπράιαν και όταν ρωτήθηκε αν θα άντεχε έναν αγώνα με τον μποξέρ). Όμως, στον κόσμο αυτών των σπορ, δεν υπάρχουν αστεία. Η εφετζίδικη, πλην, πανίσχυρη βιομηχανία "μαχών" είναι στημένη πάνω σε τέσσερις παράγοντες. Ο προφανής εξ αυτών είναι η σκηνοθεσία που θα οδηγήσει σε μια αναμέτρηση, το αστείο, το πρόσχημα που θα βάλει δύο αθλητές στο ρινγκ/ Και μετά υπάρχει ο οίκτος, ο θρίαμβος και η πώρωση που συντηρείται μέσα από το trash talking, τις προσβολές και τις δημόσιες προκλήσεις.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά: οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές αυτής της βιομηχανίας έχουν μία θλιβερή ιστορία πίσω τους. Ο ΜακΓκρέγκορ για παράδειγμα, είναι το πρώην φτωχόπαιδο, πρώην θύμα bullying, πρώην υδραυλικός που έγινε τελικά ο αυτοδημιούργητος θρύλος των ρινγκ. Ο Μεϊγουέδερ πάλι είναι ο γιος του πατέρα του, του Φλόιντ Μεϊγουέδερ του πρεσβύτερου, ο άξιος συνεχιστής της παράδοσης μίας μεγάλης πυγμαχικής οικογένειας. Αμφότεροι αλληλοπροσβάλλονται παρουσία κερκίδας, ο ένας γιατί είναι -λέει- το "νέο αίμα" και ο άλλος για να υπερασπιστεί την πορεία του. Οι ιστορίες και οι θρίαμβοι φέρνουν την ταύτιση, η ταύτιση και οι αιχμές φέρνει την πώρωση και κάπως έτσι τα γραφεία στοιχημάτων και οι διοργανωτές αγώνων κάνουν χρυσές δουλειές.
Τι λένε οι αριθμοί επ' αυτού; Από τον επικείμενο, πολυδιαφημισμένο αγώνα των δύο, τα συνολικά τηλεοπτικά κέρδη μπορεί και να ξεπεράσουν τα 900 εκ. δολάρια με κάθε πιθανή και απίθανη πολυεθνική να έχει ποντάρει πάνω στους δύο αθλητές: φίρμες τροφίμων, καλλυντικών και αθλητικού εξοπλισμού, αναψυκτικών και ποτών, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο έχουν πάρει θέση. Ακόμη και οι "ηγέτες" της μόδας έχουν τοποθετηθεί. Όπως σωστά παρατηρούσε πριν από λίγες μέρες το "W", υπό κανονικές συνθήκες για την εμφάνιση των αθλητών τέτοιων διοργανώσεων είθισται να κοντράρονται η Nike με την Adidas. Εδώ, γίνεται μια εξαίρεση. Τον μεν Mayweather ανέλαβε να ντύσει με χαρά o γερμανός fashion designer Philipp Plein, τον δε MacGregor ο οίκος Versace, με τη Ντονατέλα και το περιοδικό GQ να μην κρύβουν την προτίμηση τους για τον νευρικό Ιρλανδό.
Και μετά είναι και οι πολιτικές προεκτάσεις του υπερθεάματος. Ένας μαύρος θρύλος εναντίον ενός Ιρλανδού που κάθε λίγο δηλώνει πατριώτης δεν είναι απλώς κάτι. Είναι ο λόγος για τον οποίο έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Ο ηγέτης του "ελεύθερου κόσμου" πριν από μήνες είχε διατυπώσει την επιθυμία να παρακολουθήσει live τον αγώνα, ωστόσο, οι σύμβουλοι του Λευκού Οίκου τον είχαν -πολύ σωστά σ' αυτή την περίπτωση- αποτρέψει. Ο Τραμπ δεν είναι καινούριος στα ρινγκ -ως θεατής, βεβαίως. Μάλιστα, στη μάχη Μεϊγουέδερ με τον Πακιάο, υποστήριξε τον πρώτο (!), ενώ υπήρξε και στενός φίλος του Μάικ Τάισον. Δεδομένων όλων αυτών, και μετά τα θλιβερά γεγονότα στο Σάρλοτσβιλ, οι συνεργάτες του, μάλλον έλαβαν υπ' όψιν τους τα αντικρουόμενα μηνύματα που θα έστελνε η παρουσία του στο Las Vegas. Ποιος ρισκάρει άλλα άλλα τόσα εξώφυλλα του Τραμπ με μουστάκι αλά Χίτλερ;
Πού καταλήγουμε; Στα λεφτά, ξανά. Ο Μεϊγουέδερ γι' αυτόν τον αγώνα αναμένεται να εισπράξει 100 εκ. δολάρια. Μάλιστα, όπως προαναφέρθηκε, τα έχει (προ)στοιχηματίσει, προβλέποντας ότι θα βγάλει νοκ-άουτ τον νεαρό Ιρλανδό από τον 4ο γύρο. Ο ΜακΓκρέγκορ πάλι αγωνίζεται για κάτι λιγότερο από το μισό αυτού του ποσού. Και οι δυο τους θα έχουν σημαντικό μερίδιο (άγνωστο για την ώρα) από τα έσοδα, ενώ μέχρι την τελευταία στιγμή τα γραφεία στοιχημάτων έβγαζαν τον αγώνα αμφίρροπο. Χάσουν ή κερδίσουν, αμφότεροι θα κολυμπήσουν σε λίγο περισσότερο χρήμα απ' ό,τι ήδη έχουν. Και φυσικά, μετά απ' όλον αυτόν θόρυβο, μπορεί να τους φαντάζεται κανείς σε ένα τζακούζι να γελάνε. Με την πώρωση, την ευπιστία (και την ανάγκη για μπίζνες, βεβαίως) όλων: οπαδών, πολιτικών ηγετών, οικονομικών και αθλητικών παραγόντων και πάει λέγοντας.
σχόλια