«Το Τελέθριο βρίσκεται στη βόρεια Εύβοια και είναι πάρα πολύ κοντά στην Αθήνα γεωγραφικά αλλά και από πλευράς "εκπληξιόμετρου" – αν υπάρχει τέτοιος μετρητής. Xτυπάει κόκκινο, δηλαδή είναι στο εκατό! Έχει την ομορφιά και σου προσφέρει την απόλαυση και τη χαρά που σου δίνει ένα εξωτικό μέρος. Το παράξενο είναι ότι έχει πολύ λίγους επισκέπτες, ενώ ουσιαστικά το βλέπουν όλοι. Αν οδηγείς στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας και κοιτάξεις εκεί, στο ύψος της Αρκίτσας, προς τα δεξιά, δηλαδή προς τα ανατολικά, ή αριστερά, αν έρχεσαι από Θεσσαλονίκη, το βλέπεις. Eίναι μια ωραία, μεγάλη, ψηλή φιγούρα. Όχι πολύ ψηλή βέβαια, μια και είναι κάτω από χίλια μέτρα υψόμετρο, συγκεκριμένα φτάνει τα 996 μέτρα. Βλέπεις έναν όγκο, αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πως αυτό το βουνό είναι καταπράσινο. Όμως ισχύει. Στην πραγματικότητα είναι σκεπασμένο με πεύκα και βελανιδιές, έχει καταρράκτες, ακόμα και καταρράκτες με βάθρες, όπως η Σαμοθράκη, πολύ ωραία μονοπάτια και ένα πολύ πυκνό δίκτυο δρόμων υλοτομίας, που άνοιξαν οι υλοτόμοι της περιοχής. Είναι ιδανικό για ποδηλασία.
Τα μονοπάτια της περιοχής του Τελέθριου Όρους καταγράφηκαν για πρώτη φορά τώρα. Δεν είχαν αποτυπωθεί σε έναν χάρτη ακριβείας, μάλλον δεν είχαν αποτυπωθεί καν σε χάρτη.
Γύρω-γύρω υπάρχουν πολύ όμορφα χωριά που φτιάχνουν πολύ ωραία προϊόντα. Ένα από αυτά είναι οι Ταξιάρχες και εκεί φτιάχνονται τα ξερά σύκα Ευβοίας. Στις ανατολικές πλαγιές του βουνού και προς τα κάτω βλέπεις τα μεγάλα χωράφια με τις συκιές. Από την άλλη μεριά του βουνού είναι τα Λουτρά Αιδηψού που φέρνουν στον νου κάτι γεροντίστικο, αλλά δεν είναι καθόλου, έχουν πολύ ενδιαφέρον. Υπάρχουν και πολύ ωραίες παραλίες τριγύρω, μια λίμνη και μια λιμνοθάλασσα στο βόρειο μέρος, η Αρμυρή, με ομορφιά σπάνια που θυμίζει τη Βιστωνίδα ας πούμε. Έχει τέτοιες μικρές γωνιές αυτό το βουνό που συνεχώς κρατά το ενδιαφέρον σου ζωντανό» μου λέει ο κ. Ψημένος με τόσο ενθουσιασμό, που μου είναι σχεδόν αδύνατον να τον διακόψω.
Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο Στέφανος Ψημένος έγινε γνωστός από την εταιρεία του Road που ίδρυσε το 1993, αφού γύρισε όλη την Ελλάδα πάνω σε μια μοτοσικλέτα, ενώ από το 2008 έχει ιδρύσει την εταιρεία Terrain, η οποία δημιουργεί μοναδικούς χάρτες με τη βοήθεια της τεχνολογίας αλλά και της προσωπικής εμπειρίας. Σήμερα, πέρα από τους χάρτες του, σηματοδοτεί μονοπάτια σε όλη τη χώρα και ελπίζει ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να γίνει σύντομα μια ισχυρή δύναμη στον περιπατητικό τουρισμό.
Τι σημαίνει όμως να χαρτογραφείς μια περιοχή που δεν υπάρχει καν στον χάρτη; «Έχω στα χέρια μου ένα GPS πολύ υψηλής ακριβείας. Το GPS είναι ένα μηχάνημα που μοιάζει με μεγάλο κινητό τηλέφωνο, έχει κεραία και πιάνει κάποια σήματα από ένα σύστημα δορυφόρων. Εγώ, λοιπόν, είμαι ο ταξιτζής του, ο κουβαλητής του, το μόνο που κάνω είναι να το κρατώ στα χέρια μου και να περπατάω τα μονοπάτια. Τα μονοπάτια της περιοχής του Τελέθριου Όρους καταγράφηκαν για πρώτη φορά τώρα, τα ξωκλήσια, τα τοπωνύμια, οι παραλίες και οι βουνοκορφές. Όλα αυτά τα πράγματα δεν είχαν αποτυπωθεί σε έναν χάρτη ακριβείας, μάλλον δεν είχαν αποτυπωθεί καν σε χάρτη».
Ο κ. Ψημένος μου εξηγεί γιατί τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας είναι αχαρτογράφητα. «Είναι αχαρτογράφητα επειδή δεν έχουν κόσμο και δεν έχουν κόσμο γιατί είναι αχαρτογράφητα. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Πώς σπάει αυτός ο κύκλος; Όταν κάποιος από την Τοπική Αυτοδιοίκηση ενδιαφερθεί να τα βάλει στον χάρτη, όπως η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας στην περίπτωση του Τελέθριου».
Όταν είσαι με το αυτοκίνητο και ταξιδεύεις μπορείς να έχεις το Google Μaps, όταν όμως πηγαίνεις σε οποιοδήποτε βουνό για πεζοπορία, δεν η υπάρχει πληροφορία που λέγεται «μονοπάτια». «Εμείς στην Terrain ασχολούμαστε και με τη σηματοδότηση μονοπατιών, δηλαδή βάζουμε μεταλλικά πινακίδια και ξύλινες πινακίδες στα μονοπάτια των βουνών. Οι Έλληνες ακόμα δεν ενδιαφέρονται και πολύ γι' αυτά. Δεν είναι μέσα στην κουλτούρα μας. Την πεζοπορία την έχουμε στην αντίληψή μας σαν ένα βασανιστήριο. Όμως δεν είναι. Αν κάποιος σε πάρει από το χέρι και σου το δείξει, εθίζεσαι σε αυτό και το θέλεις να το κάνεις. Αλλά, μικροί, δεν είχαμε τέτοια παιδεία ούτε από το σχολείο ούτε από το σπίτι μας. Ο μπαμπάς μας συνήθως ήταν στο καφενείο κι έπινε τον καφέ του κι εμείς παίζαμε δίπλα, στην παραλία, με τα μπρατσάκια μας. Όσοι τόλμησαν να κάνουν το βήμα και πήγαν στους ορειβατικούς συλλόγους απέκτησαν αυτό τον εθισμό που λέω εγώ. Και σκέψου ότι εγώ περπατάω τουλάχιστον είκοσι χιλιόμετρα για τη δουλειά μου από Δευτέρα έως Παρασκευή. Αυτό είναι το μεροκάματό μου».
Τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας είναι αχαρτογράφητα. Είναι αχαρτογράφητα γιατί δεν έχουν κόσμο και δεν έχουν κόσμο γιατί είναι αχαρτογράφητα. Είναι ένας φαύλος κύκλος.
Η γεωπληροφορική είναι μια πολύ ωραία επιστήμη. «Τη σπουδάζεις για τέσσερα χρόνια στο ΤΕΙ Σερρών. Είναι εύκολο να μπεις, αλλά πολύ δύσκολο να βγεις, καθώς έχει χαμηλές βάσεις, αλλά πολύ υψηλές απαιτήσεις. Εκεί μαθαίνεις να χειρίζεσαι προγράμματα όπως τα GIS (Geographical Information Systems, είναι η τεχνολογία με την οποία φτιάχνονται οι σύγχρονοι χάρτες). Στην πράξη όμως είναι η πεζοπορία και η παρατήρηση. Αν θέλεις να γίνεις ένας ολοκληρωμένος χαρτογράφος, πρέπει, εκτός από πολύ καλός σπουδαστής, να έχεις πάρει πτυχίο και από αυτήν τη σχολή, να έχεις καλά πνευμόνια και δυνατά πόδια, να έχεις κάνει προσκοπάκι δυνατό, να αγαπάς τη φύση, να μη φοβάσαι το σκοτάδι, να μη σου λείπουν η μαμά σου και ο μπαμπάς σου, να έχεις όρεξη να ταξιδέψεις και να έχεις πολύ υψηλό αίσθημα ευθύνης. Αυτό το τελευταίο είναι και το σπουδαιότερο απ' όλα. Η χαρτογράφηση είναι μια αποστολή μεγάλης υπευθυνότητας. Και όταν μιλάμε για χάρτες, μιλάμε μεταξύ άλλων και για ένα εργαλείο προσωπικής ασφάλειας. Αν σου δώσει ανακριβή ή ελλιπή πληροφορία ο χάρτης, ενδέχεται να κινδυνεύσεις».
info
Οι χάρτες της Terrain δημιουργούνται αποκλειστικά με επιτόπια έρευνα και τυπώνονται σε Polyart, ένα πολυμερές που μοιάζει με χαρτί, αλλά είναι 100% αδιάβροχο και με εξαιρετική αντοχή στα τσακίσματα. Μπορείτε να τους χρησιμοποιήσετε στη βροχή, να τους διπλώσετε και να τους ξεδιπλώσετε χιλιάδες φορές, σε όποιο σχήμα θέλετε, χωρίς να καταστραφούν.
