Σε όσους δεν έχετε ασχοληθεί ποτέ με τις εβδομάδες μόδας −με λίγα λόγια, οι περισσότεροι από εσάς− νιώθω την ανάγκη να εξηγήσω λίγο τι συμβαίνει και να σας κάνω να νιώσετε λίγο πιο άνετα. Πρόκειται, λοιπόν, για έναν θεσμό στη βιομηχανία της μόδας που στόχο έχει να μαζέψει σε ένα μέρος όλο τον Tύπο, τους αγοραστές και τους πελάτες για να δώσει την ευκαιρία στους σχεδιαστές μόδας να «δειγματίσουν» τις συλλογές της επόμενης σεζόν. Παραδοσιακά, όλο αυτό γίνεται κάθε 6 μήνες, οπότε όλο το προαναφερθέν καραβάνι ταξιδεύει σε Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Μιλάνο και Παρίσι με αυτήν τη σειρά και χωρίς καμία ενδιάμεση διακοπή, για να δει τις συλλογές. Τον Σεπτέμβρη, τώρα δηλαδή, παρουσιάζονται οι συλλογές για το καλοκαίρι του 2018.
Tο πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο σήμερα στην Αμερική δεν βοηθά και πολύ την όποια ορμή fashionwise, ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, γενικώς «πέφτουν σκαμπίλια» (δεν τους χωρά όλους η αγορά) και οι buyers εξουθενώνονται τρέχοντας συνέχεια από δω κι από κει, τη στιγμή που μπορούν να δουν συγκεκριμένα πράγματα και με άλλον τρόπο.
Τα πράγματα, βέβαια, έχουν αλλάξει πολύ σε αυτή την πάρα πολύ παλιά, απλή, αλλά ουσιώδη εμπορική συναλλαγή. Οι επιδείξεις αυτές, παλιότερα κλειστές για το ευρύ κοινό, τώρα μεταδίδονται σε live stream. Η παραδοσιακή αλυσίδα αγορών έχει διαλυθεί και εδώ, ο κόσμος έχει συνηθίσει αυτό που βλέπει στο Ιnternet να μπορεί να το αγοράσει άμεσα, πράγμα που στη συγκεκριμένη συνθήκη δεν γίνεται −αν και έχουν ξεκινήσει δειλά-δειλά να το δοκιμάζουν−, κι επίσης υπάρχει υπερπροσφορά σχεδιαστών, που το σύστημα δεν μπορεί να «χωνέψει». Με λίγα λόγια, έχουμε θέμα και είναι σοβαρό, αλλά όλοι ζορίζονται να σηκώσουν τα μανίκια.
Η Νέα Υόρκη είναι ίσως το πρώτο μεγάλο θύμα, αφού φέτος ζει την πιο περίεργη Εβδομάδα Μόδας. Παραδοσιακά, η μητρόπολη των Ηνωμένων Πολιτειών θεωρείται ο πιο εμπορικός τόπος για τους αγοραστές. Έχει πολύ καλούς ανεξάρτητους σχεδιαστές streetwear, ωραίες γυναικείες γραμμές, με λίγα λόγια, και για να το πούμε πιο λαϊκά, όταν αυτοί έκαναν casual, εμείς ήμασταν στα δέντρα και τρώγαμε καρπούς.
Το θέμα είναι πως γενικά το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο σήμερα στην Αμερική δεν βοηθά και πολύ την όποια ορμή fashionwise, ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, γενικώς «πέφτουν σκαμπίλια» (δεν τους χωρά όλους η αγορά) και οι buyers εξουθενώνονται τρέχοντας συνέχεια από δω κι από κει, τη στιγμή που μπορούν να δουν συγκεκριμένα πράγματα και με άλλον τρόπο. Από την άλλη, οι σχεδιαστές –αυτοί ειδικά που δεν βρίσκονται σε τεράστιους ομίλους– ζορίζονται πάρα πολύ να στηρίξουν τα έξοδα μιας επίδειξης μόδας και καταφεύγουν σε άλλες, πιο φτηνές λύσεις. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τέσσερις από τους αδιαμφισβήτητα πιο δημιουργικούς σχεδιαστές ανακοίνωσαν πως φέτος θα παρουσιάσουν στο Παρίσι. Thom Browne, Rodarte, Proenza Schouler και Altuzarra αποφάσισαν να εγκαταλείψουν γι’ αυτήν τη σεζόν τη Νέα Υόρκη, αφήνοντας ένα κενό στην πιο εγκεφαλική, ήπια διεστραμμένη και ιδιότυπα glamorous ματιά που πάντα χρειάζεται σε μια μητρόπολη μόδας που σέβεται τον εαυτό της. Το κενό αυτό καλύπτει κάτι καινούργιο, ένα (ίσως) δυστοπικό σενάριο, η υπόθεση δηλαδή σύμφωνα με την οποία οι εβδομάδες μόδας θα μετατραπούν σε fashentertainment, ένα μεγάλο πανηγύρι, με μοντέλα, fashion bloggers, instagrammers, street photographers, celebrities και τον υπόλοιπο κακό χαμό να προσφέρουν άφθονη τροφή για το αδηφάγο feed μας στα social media. Βέβαια, αγορές και παραγγελίες δεν θα γίνονται και τα λεφτά για να συντηρηθεί όλο αυτό θα πρέπει να βγουν αλλιώς, όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά τι να πεις! Να κάτσουν να βρουν λύσεις, όλοι πιεζόμεθα, κυρίες και κύριοι!
H αμερικάνικη «Vogue» κάνει ό,τι μπορεί, συγκεντρώνοντάς τους όλους μαζί σε συναντήσεις κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας, στηρίζοντας θεσμούς και κάνοντας διανομή ως Condé Nast Entertainment στην ψηφιακή της πλατφόρμα το συγκινητικό ντοκιμαντέρ για την ιστορία του Zac Posen, του παιδιού-θαύματος της αμερικάνικης μόδας, που αφού έφαγε μια μεγάλη κατρακύλα, κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια του. Το ντοκιμαντέρ ενσωματώνει όλα τα προτερήματα που γίνονται τραύματα στις ζωές μιας πολύ συγκεκριμένης κάστας δημιουργών στη Νέα Υόρκη και βουτάνε στη μόδα. Αξίζει να το δείτε όλοι οι έντιμοι θαυμαστές αυτού του χώρου.
Αμέσως μετά, και εντελώς έκτακτα, ο Kanye West ματαίωσε την παρουσίαση της Yeezy συλλογής. Κίνηση ματ, γιατί έτσι άφησε τη Νέα Υόρκη κυριολεκτικά έρμαιο της Rihanna, που έχει προγραμματίσει την παρουσίαση της σειράς των καλλυντικών της «Fenty Beauty» (έχει γίνει ήδη από χθες sold-out), την παρουσίαση της συλλογής της «Fenty Puma» και ένα μεγαλειώδες πάρτι όπου θα γίνει το σύστριγκλο και θα παρευρεθούν όλοι όσοι είναι ή θέλουν να γίνουν «κάποιοι».
Τι απομένει; Η επιστροφή του Tom Ford που εγκαινίασε την Εβδομάδα Μόδας πριν από δύο μέρες. Μια υπέροχη συλλογή στον γνωστό, φετιχιστικό, σέξι και υπερπολυτελή τόνο του, που σ’ εμάς θυμίζει τα ’90s και μας κάνει να νιώθουμε γριές και στα 19χρονα φαντάζει ως κάτι καινούργιο. Η Kim Kardashian με πλατινέ μαλλιά και βυνίλ φόρεμα στην επίδειξή του αλλά και ό,τι άλλο φορά σε όλα τα υπόλοιπα events. H δεύτερη συλλογή του Raf Simons για τον έναν πυλώνα της αμερικανικής μόδας, τον Calvin Klein, χθες το βράδυ, αφιερωμένη στο αμερικανικό horror, με καλεσμένους όλους τους αγαπημένους του ήρωες, τον Kyle MacLachlan, τον Jake Gyllenhaal, τη Millie Bobby Brown από το «Stranger Things». Η συλλογή ήταν –τι άλλο;– ένα όνειρο, με ένα συγκεκριμένο κόκκινο φόρεμα να κάνει θραύση και την κόρη της Cindy Crawford να ανοίγει τη συλλογή.
Τι να περιμένουμε; Να δούμε τη συλλογή του άλλου πυλώνα της αμερικανικής μόδας και αγαπημένου της Mελάνια Τραμπ Ralph Lauren, να περιμένουμε τον Alexander Wang, τον αγαπημένο της Lady Gaga, Brandon Maxwell, τις παραστάσεις του Opening Ceremony από τον Spike Jonze και τον χορογράφο Ryan Heffington. Θα περιμένω πάντα και για πάντα τον Oscar de la Renta, εν τω μεταξύ θα ρίξω μια ματιά στην παρουσίαση των rag & bone (αποσύρθηκαν από τις πασαρέλες και φωτογράφισαν τη συλλογή τους για φιλανθρωπικό σκοπό) και θα κοιτάξω τις φωτογραφίες της σχεδιάστριας Rachel Comey και, όπως λέμε και στο χωριό μου, «let the Rihanna games begin»!
σχόλια