Μένω στο Περιστέρι. Μία περιοχή σε θέση κλειδί, συνορεύουσα με τον Δήμο Αθηναίων, προπύργιο της δυτικής όχθης και η οποία πάντα συγκέντρωνε διωκόμενους πληθυσμούς. Κοντά και ταυτόχρονα μακριά από όλα τα άλλα προάστια και το κέντρο.
• Μένω εδώ από τότε που γεννήθηκα. Εδώ είναι το σπίτι μου. Εδώ ήταν το σπίτι του παππού μου. Είναι απ΄αυτά που δεν επιλέγεις. Απλά βρίσκεσαι εκεί. Και συνήθως αυτές οι ερήμην σου επιλογές σε βάζουν σε μια ενδιαφέρουσα και αναπόφευκτη διαδικασία αποδοχής ή αντίθετα και ανασύνθεσης.
• Ιδιαίτερες είναι οι ιαχές που ακούγονται από το γήπεδο του Ατρομήτου τα απογεύματα της Κυριακής. Ιδιαίτερα είναι και τα πρωινά που σφύζει από ζωή λόγω των γύρω εργοστασίων και των γραφείων καθώς και ο αστικοποιημένος πληθυσμός που όμως επιμένει στον λαϊκό του χαρακτήρα. Αυτά είναι μόνο μερικά.
Αν είχα τη δυνατότητα θα έβαζα δέντρα και λουλούδια παντού. Στα μπαλκόνια, στις ταράτσες, στις πυλωτές των σπιτιών, στους δρόμους και στα πεζοδρόμια.
• Από τις αγαπημένες μου διαδρομές είναι ο περίπατος μέχρι το τέρμα του πεζόδρομου και πίσω. Δεν είναι τόσο η ίδια η διαδρομή αλλά το περπάτημα ανάμεσα από κόσμο, που αδιάφοροι όλοι συμμετέχουμε στην πιο ουσιαστική αποσυμπίεση.
• Σημεία που ξεχωρίζω: το ζαχαροπλαστείο Μέλισσα, τα κεμπάπ του Παναγιώτη, το βίντεο κλαμπ στο οποίο συνηθίζαμε να πηγαίνουμε σπαταλώντας περισσότερο χρόνο στην επιλογή της ταινίας παρά τελικά στην ίδια την ταινία και το οποίο δυστυχώς έκλεισε μετά από πολλά χρόνια, ο κινηματογράφος Φοίβος και το αρωματοπωλείο La Cardabelle.
• Κάποιον που δεν έχει έρθει ξανά στο Περιστέρι θα τον πήγαινα στην ταράτσα του σπιτιού μου. Από εκεί βλέπεις τις υπόλοιπες ταράτσες των πολυκατοικιών, τον Λυκαβηττό, τα φώτα του κέντρου της Αθήνας και ακούγεται μόνο ο απόηχος της βαβούρας του δρόμου, των βιοτεχνιών και των καταστημάτων. Από μακριά όλα φαίνονται καλύτερα.
• Ενδιαφέροντα είναι τα εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά κτήρια, οι αποθήκες από τις οποίες είναι γεμάτο το περιστέρι και τα παλιά προσφυγικά σπίτια που έχουν απομείνει.
• Δυστυχώς αρκετές φορές έχω μαζέψει χτυπημένα ζώα. Ενώ ο δρόμος στον οποίο μένω είναι ήσυχος, οι οδηγοί στην ευρύτερη περιοχή αντιστέκονται σε αυτή την ησυχία.
• Η γειτονιά μου είναι ανησυχητικά ήσυχη. Σίγουρα υπάρχουν μυστικά τα οποία δεν γνωρίζω. Και σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα να αποκαλύψω μια βραδιά με φίλους που γύρω από ένα τραπέζι μετά από έναν χαριτωμένο ενθουσιασμό να παίξουμε ένα κάπως πιο πρωτότυπο παιχνίδι, άρχισαν να κουνιούνται τα ποτήρια και οι ψυχές μας μην ξέροντας από πού να φύγουμε και πού να κρυφτούμε.
• Από τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους της γειτονιάς ήταν ο θείος μου ο Μίμης. Έμενε κοντά μας, ήταν ένα ψηλόλιγνος κύριος, φορούσε πάντα καπέλο, κυκλοφορούσε με έναν πορτοκαλί σκαραβαίο και κάπνιζε άφιλτρα τσιγάρα που τα είχε πάντα στο πέτο του σακακιού του. Θύμιζε ήρωα του Ζακ Τατί.
• Αν είχα τη δυνατότητα θα έβαζα δέντρα και λουλούδια παντού. Στα μπαλκόνια, στις ταράτσες, στις πυλωτές των σπιτιών, στους δρόμους και στα πεζοδρόμια. Μεγάλα, ψηλά δέντρα να δημιουργούν αψίδες με τις φυλλωσιές τους, περίεργα σχέδια με τις σκιές τους και διαδρομές με κίτρινα φύλλα τα φθινόπωρα.
• Το τραγούδι που νομίζω ταιριάζει απόλυτα με την περιοχή είναι το «Νew Life» των Stereo Nova.
Info:
Η Τζωρτζίνα συμμετέχει στην παράσταση Lolita Reversed του Χρήστου Καρασαββίδη που παίζεται στην κεντρική σκηνή του θεάτρου επί Κολωνώ.
