Χαρούπι: Η κρητική κουλτούρα συναντά την εξωστρέφεια της Θεσσαλονίκης
Δοκιμάσαμε πεντανόστιμα πιάτα που μας ταξίδεψαν νοερά στην Κρήτη
Εντάξει, είναι γνωστό πως η Κρήτη φημίζεται, μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων, για τη θεσπέσια κουζίνα και τη θερμή φιλοξενία της.
Κάθε φορά που ένα εστιατόριο επιχειρεί να πειραματιστεί με τις κρητικές γεύσεις έχει εξ αρχής έναν πολύ δύσκολο δρόμο να ακολουθήσει.
Πόσο μάλλον όταν σχεδιάζει να μεταφέρει αυτή την ατμόσφαιρα σε μία ολοζώντανη πόλη με τη δική της γαστριμαργική κουλτούρα και παράδοση στο φαγητό όπως είναι η Θεσσαλονίκη.
Πριν από μερικές μέρες, κάποια από τα μέλη της ομάδας της LiFO βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη για ένα τεύχος αφιερωμένο στη «νύμφη του Θερμαϊκού».
Έτσι, όταν ακούσαμε ότι υπάρχει πλέον ένα τέτοιο εστιατόριο στα Λαδάδικα, θέλαμε όσο τίποτα να το επισκεφτούμε και να δοκιμάσουμε τα πιάτα του.
Παρασκευή βράδυ, και το «Χαρούπι» ήταν γεμάτο κόσμο. Η σάλα του μικρή (βασικά όσο μεγάλη πρέπει), η αισθητική του κάπως μίνιμαλ χωρίς περιττές επιτηδεύσεις, ενώ το πρώτο πράγμα που μας έκανε ευχάριστη εντύπωση ήταν το ευγενέστατο προσωπικό του.
Ο σεφ patron του εστιατορίου, ο Μανώλης Παπουτσάκης έσπευσε να μας καλωσορίσει και να μας παρουσιάσει ένα μενού που αντανακλά απολύτως τη φιλοσοφία του: Πιάτα που φτιάχνονται με πρώτες ύλες που έρχονται απευθείας από την Κρήτη και συνδυάζουν την παράδοση με τη σύγχρονη δημιουργία.
Μετά τη ρακή που ήρθε στην αρχή για να μας ανοίξει η όρεξη, ξεκινήσαμε με 3-4 ορεκτικά, για τα οποία δεν θυμάμαι και πολλά είναι η αλήθεια, αφού εξαφανίστηκαν σχεδόν αμέσως από τα πιάτα μας. Νομίζω, πάντως ότι ένα από αυτά ήταν ένα εκπληκτικό σφουγγάτο με λουκάνικο ξυδάτο Κρήτης, στάκα και γραβιέρα, γεμιστό με σπανάκι, φρέσκια μυζήθρα και ντοματίνια.
Αφού ξεμπερδέψαμε με τα ορεκτικά, περάσαμε στα πολυαναμενόμενα κυρίως. Ένας από την παρέα επέμενε να δοκιμάσουμε το γαμοπίλαφο που ήταν τουλάχιστον φανταστικό και θύμισε σε όλους τους κρητικούς γάμους που έχουμε παρευρεθεί. Ε, μετά δεν σταματήσαμε.
Αρνί τσιγαριαστό με σκιουφιχτά χαρουπιού, κουνέλι τηγανητό με σκόρδο, δεντρολίβανο, σάλτσα πετιμεζιού- εσπεριδοειδών, κόκκους ελληνικού καφέ και αμύγδαλα σε πουρέ σελινόριζας, κρέμα παντζαριού και κάστανου, αυγά με στάκα και στριφτούδια με σκόρδο, βασιλικό, ντοματίνια, άγρια ρίγανη, καρύδι, φλοίδες σπαράγγι και κρέμα στάκας.
Το κρασί (πλούσια ποικιλία από τον κρητικό αμπελώνα) που έρεε συνεχώς ήταν εξαιρετικό και ταίριαζε ιδανικά με τα τυριά του καταλόγου που, όπως μας ενημέρωσε ο σερβιτόρος, προέρχονται από κρητικά τυροκομεία.
Φυσικά, το χαρούπι, ένα από τα βασικά συστατικά της κρητικής κουζίνας, είχε την τιμητική του σε αρκετά πιάτα, δίνοντας το απαραίτητο boost σε γεύση και διατροφική αξία.
Λίγο αργότερα και αφού είχε αρχίσει να μας ζαλίζει το κρασί, ήρθε μία φοβερή μυζηθρόπιτα με χαρούπι, η οποία αποτέλεσε και την ιδανική επίγευση, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου.
Φύγαμε πίνοντας μία τελευταία ρακή, χορτάτοι, ευχαριστημένοι και πεπεισμένοι ότι όταν υπάρχει μεράκι και όρεξη, δύο διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας μπορούν να συνδυαστούν και να μας δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Δόξης 4 Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη, 2310 526262
