Μέσα στην έκθεση «Vintage Toys 2018»: Εκεί όπου το παιχνίδι δεν έχει ηλικία
Στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων έχει στηθεί ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν και στις αναμνήσεις μερικών παιδιών που δεν μεγάλωσαν ποτέ
H ώρα είναι έντεκα πάρα τέταρτο το πρωί και ο καιρός στην Τέχνοπολη, στο Γκάζι, είναι συννεφιασμένος. Παρόλα αυτά, όμως, ήδη έξω από το χώρο που φιλοξενείται η έκθεση «Vintage Toys» έχουν αρχίσει να δημιουργούνται ουρές.
Λίγα λεπτά αργότερα, μόλις ανοίγουν οι πύλες, ο κόσμος ξεχύνεται μέσα στο χώρο. Ο θόρυβος από τις ομιλίες και οι μουσικές κατακλύζουν την ατμόσφαιρα.
Τα τραγούδια των 80's που ακούγονται από τα ηχεία, με τον Μάικλ Τζάκσον να έχει την τιμητική του, μπλέκονται με τους γνώριμους ήχους από τον Super Mario και τα ηλεκτρονικά ουφάδικα που βρίσκονται σχεδόν παντού.
Μιλώντας με τον Γιώργο Γραμματόπουλο, υπεύθυνο της έκθεσης, μαθαίνω πως έχουν στήσει πάγκους εδώ περισσότεροι από 50 εκθέτες. Κάποιοι από αυτούς είναι απλοί συλλέκτες, ενώ ορισμένοι είναι και πωλητές.
Το βλέμμα μου πέφτει κατευθείαν στα «ηλεκτρονικά» Πολλοί απ' αυτούς μάλιστα εκθέτουν και παιχνιδομηχάνες, μερικές από τις οποίες μετρούν μάλιστα ήδη σαράντα χρόνια ζωής. Από Αtari μέχρι PlayStation 1.
Την ώρα που περνώ από τον πάγκο βρίσκονται εκεί δύο άντρες γύρω στα πενήντα. Διαφωνούν για το ποιος έχει τερματίσει τα περισσότερα παιχνίδια. «Εσύ ποιας γενιάς είσαι;» ρωτάνε γελώντας τον εκθέτη, έχοντας ως κριτήριο την πρώτη του παιχνιδομηχανή.
Λίγο πιο δίπλα, ένας ακόμη επισκέπτης επεξεργάζεται ένα παλιό Nintendo Game Boy, από εκείνα που δεν είχαν ακόμη έγχρωμη εικόνα. «Πόσο κάνει να το αγοράσω;» ρωτάει τον εκθέτη.
Δεν το θέλει, όμως, για τον εαυτό του. Έχει επιλέξει να το κάνει δώρο στον μικρό του γιο. «Υπάρχουν μερικοί μπαμπάδες που θέλουν τα παιδιά τους να δοκιμάσουν τα παιχνίδια που έπαιζαν και αυτοί» μου λέει γελώντας ο πωλητής.
Είναι ένας τρόπος, σύμφωνα μ' αυτόν, να καταλάβει το παιδί την αξία του ηλεκτρονικού παιχνιδιού, σε μια εποχή που smartphones και tablets έχουν κάνει τα πάντα πιο απλά.
Οι περισσότεροι από τους πρώτους επισκέπτες της έκθεσης έχουν πατήσει τα σαράντα. Όλοι τους φαίνεται να γνωρίζουν τα περισσότερα από τα εκθέματα, πολλά εκ των οποίων οφείλω να ομολογήσω πως αγνοούσα την ύπαρξη τους μέχρι να μπω, όντας αρκετά μικρότερος σε ηλικία.
Μια από τις επισκέπτριες, μάλιστα, την ακούω να λέει πόσο συγκινημένη νιώθει, κοιτάζοντας μερικές φίγουρές Lego και Playmobil.
Οι πιο πολλοί, όμως, φαίνεται να έχουν συγκεντρωθεί πάνω από πάγκους με παλιά κόμικς και περιοδικά. «Τόλης Βοσκόπουλος: Είναι φήμες όσα ακούγονται» γράφει ένας από τους πηχυαίους τίτλους ενός περιοδικού που τραβά την προσοχή μου.
Ανάμεσά τους υπάρχουν και περιοδικά που φαίνονται ακόμη πιο πολλά. Ένα αναγράφει πάνω πως κοστίζει μόλις 2 δραχμές. Ανοίγω την πρώτη σελίδα και βλέπω ημερομηνία έκδοσης «1958».
Μερικά είναι ακόμη και μέσα σε ζελατίνες για να προστατεύονται από τη φθορά του χρόνου. Άλλα αθλητικά και άλλα lifestyle.
Γενικά το ελληνικό star system των 70s και των 80s βρίσκεται παντού. Από το επιτραπέζιο που έχει φωτογραφία του Κώστα Βουτσά να παίζει με δύο παιδιά, μέχρι την Αλίκη Βουγιουκλάκη που απεικονίζεται να κρατά κούκλες El Greco, που κάποτε έκαναν πάταγο.
Η έκθεση, ωστόσο, φαίνεται πως έχει σαν βάση της την pop culture. Από τους σαραντάρηδες που συγκεντρώνονταν στα τραπέζια μόνο και μόνο για να χτίσουν τουβλάκια Lego, μέχρι τους συλλέκτες σπάνιων παιχνιδιών.
Συναντώ έναν εξ αυτών. Ο ίδιος έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα, ψάχνοντας αποθήκες παλιών παιχνιδάδικων τα οποία έχουν πια κλείσει, μήπως και βρει καμία παλιά φιγούρα ή κανένα σακουλάκι με σπάνιες κάρτες.
Μερικά μέτρα πιο κάτω, κάποιοι αρχίζουν να ντύνονται Power Rangers. Μπροστά μου βλέπω μόνο τον πράσινο και τον μπλε. Ρωτάω που είναι οι υπόλοιποι. Μου λένε πως θα φτάσουν σε λίγο.
Πιάνοντας για λίγο την κουβέντα μαζί τους καταλαβαίνω πως αγαπούν πολύ τους PR. Στον πάγκο υπάρχουν ακόμη και φιγούρες που αγόρασαν οι ίδιοι απευθείας από την Ιαπωνία, εκεί όπου η ομώνυμη τηλεοπτική σειρά συνεχίζει ακόμα να παίζεται.
Κι ενώ η διαδικασία του ντυσίματος των Power Rangers μαζί με τον κόσμο που αυξάνεται, αρχίζει να προκαλεί έντονη φασαρία, μια ομάδα ανθρώπων πιο πέρα στέκεται ήσυχα πάνω από ένα τραπέζι, λες και βλέπουν παρτίδα σκάκι.
Δεν είναι τελικά ένας απλός πάγκος. Είναι ένα γήπεδο για Subbuteo, το θρυλικό ποδοσφαιράκι που είχε προκαλέσει πάταγο τις δεκαετίες 80'ς και 90'ς. Κάποιοι παίζουν μέχρι και σήμερα.
Το συγκεκριμένο παιχνίδι γνώρισε τέτοια εξέλιξη με τα χρόνια αφού δημιουργήθηκαν μέχρι και σύλλογοι αλλά και ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι εκθέτες είναι μέλη μιας συγκεκριμένης ομάδας. Αγαπούν τόσο αυτό το παιχνίδι που συγκεντρώνονται δύο φορές κάθε βδομάδα για να κάνουν προπονήσεις.
Λίγα μέτρα πιο κάτω η έκθεση ολοκληρώνεται. Οι τελευταίοι πάγκοι δεν έχουν πολύ κόσμο. Εκεί υπάρχουν μόνο παλιές κούκλες που θαρρείς πως σε κοιτούν κατάματα.
Βγαίνουμε έξω. Μαζί με τον Γιώργο, το φωτογράφο, έχουμε περάσει ήδη δύο ώρες μέσα στην αίθουσα.
Μπροστά μας μια παρέα μαθητών πέφτει πάνω σε μια μασκότ ντυμένη Πίκατσου και βγάζει φωτογραφίες. '«Εγώ σ' έχω πιάσει στο Pokemon Go» λέει ένας απ αυτούς φεύγοντας.
Τη φασαρία των μαθητών σπάει ένα μικρό παιδί που βγαίνει από την αίθουσα μαζί με τη μητέρα του. «Άσε με να περάσω και την άλλη πίστα» της λέει κλαίγοντας ενώ τον τραβάει από το χέρι.
Φαίνεται τελικά πως ο ζήλος για το επόμενο level δεν γνωρίζει ούτε εποχές, ούτε ηλικία.
H έκθεση διαρκεί μέχρι την Κυριακή, 22/4, στις 23.00 το βράδυ. Εισ.: €5.
- Facebook
- Twitter
- E-mail
1