Το Νοέμβριο εξερράγη το ηφαίστειο Agung στο Μπαλί. Και μετά ήρθε η σειρά του Kilauea στη Χαβάη. Τελευταία προσθήκη σ' αυτή την συνεχιζόμενη ηφαιστειακή δραστηριότητα, οι καταστροφές που προκαλεί το ηφαίστειο Fuego. Όλη αυτή η κινητικότητα είναι κάτι που θα πρέπει να μας ανησυχήσει σε παγκόσμιο επίπεδο;
Σύμφωνα με τον Κλάιβ Οπενχάιμερ, καθηγητή ηφαιστειολογίας του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, παλαιότερα, τα ΜΜΕ δεν κάλυπταν και την παραμικρή έκρηξη και από επιστημονικής πλευράς δεν υπήρχε η τεχνολογική δυνατότητα για τόσο ακριβή κάλυψη και καταγραφή της ηφαιστειακής δραστηριότητας.
Εκατομμύρια χρόνια πίσω, η Γη -κατά διαστήματα παρουσίαζε πιο δυναμική κίνηση και σε ό,τι αφορά την μετακίνηση τεκτονικών πλακών, αλλά και την ηφαιστειακή της δραστηριότητα. Επίσης, κατά διαστήματα μπορεί να ατονεί και να μη δίνει ούτε σεισμούς ούτε ηφαιστειακές εκρήξεις. Αυτό που τώρα φαίνεται ως έντονο φαινόμενο, οι επιστήμονες θα μπορούν να το αξιολογήσουν μετά από εκατοντάδες χρόνια και πάλι εν συγκρίσει με όσα θα γνωρίζουν μέχρι τότε.
«Με τόσα επιστημονικά ινστιτούτα ανά τον κόσμο να καταγράφουν και την παραμικρή δραστηριότητα και τίποτα δεν ξεφεύγει, αλλά προκύπτει και μία μαζική πληροφόρηση που μας κάνει να πιστεύουμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Ωστόσο, η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι θεαματικές εκρήξεις, προκύπτουν από ηφαίστεια που δεν βρίσκονται υπό επιστημονική επιστασία».
Όπως εξηγεί ο Οπενχάιμερ, οι καταστροφικές εκρήξεις προκύπτουν από φαινομενικά ανενεργά ηφαίστεια, όπως το Πινατούμπο το 1991 στις Φιλιππίνες ή το Ελ Τσικόν το 1982 στο Μεξικό. Όσο για τις συνέπειες; Αυτές είναι αισθητές κυρίως σε κατοίκους περιοχών κοντά στο ηφαίστειο, ενώ μακροπρόθεσμα επηρεάζεται και το κλίμα, καθώς οι μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις «δίνουν» παγερούς χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια.
σχόλια