Τα «Μαθήματα Πολέμου» του Δημήτρη Λιγνάδη επιστρέφουν στο Μέγαρο για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Η πρωτότυπη, δραματοποιημένη απόδοση της Ιστορίας του Θουκυδίδη που έγινε sold out ανεβαίνει ξανά τον Σεπτέμβριο

The LiFO team, 25.6.2018 | 11:30

Από τις 21 Σεπτεμβρίου και για 10 μόνο παραστάσεις τα «Μαθήματα Πολέμου» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη επιστρέφουν στο Υποσκήνιο Β΄ Αίθουσας Α. Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής.

Πρόκειται για μια πρωτότυπη δραματοποιημένη απόδοση της Ιστορίας του Θουκυδίδη, με τον Λιγνάδη να πλαισιώνεται επί σκηνής από ομάδα νέων ηθοποιών. Τη μουσική υπογράφει ο Θoδωρής Οικονόμου, ο οποίος παίζει ζωντανά πιάνο κατά τη διάρκεια της παράστασης. Το κείμενο και η δραματουργία είναι του Γιάννη Λιγνάδη. Ιστορικός σύμβουλος, η Δρ. Ανδρονίκη Μακρή.

Το θεατρικό κείμενο του Γιάννη Λιγνάδη, που αποτελεί συρραφή ιστορικών γεγονότων, ανθολογημένων από τα πέντε πρώτα βιβλία της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου, επιχειρεί να αναδείξει την διαχρονική και οικουμενική ουσία της «τραγωδίας του πολέμου», τους σκοτεινούς και πολύπλοκους μηχανισμούς πίσω από το πολεμικό φαινόμενο.

Τα «Μαθήματα Πολέμου» του Δημήτρη Λιγνάδη επιστρέφουν στο Μέγαρο για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Φωτο: Σταύρος Χαμπάκης

Η παράσταση επιχειρεί να αποτελέσει ένα γόνιμο μάθημα: σε γνωστικό επίπεδο, συνδυάζοντας τη γνώση του αρχαίου ιστορικού λόγου με τον σύγχρονο πολιτικό προβληματισμό· σε ψυχαγωγικό επίπεδο, επικοινωνώντας τα τραγικά συναισθήματα που παράγει η πολεμική βία.

Στα πολεμικά επεισόδια της δραματικής σύνθεσης περιέχονται η πολιορκία και άλωση της μαρτυρικής Πλάταιας, ο εμφύλιος πόλεμος στην Κέρκυρα, οι μάχες της Πύλου και της Σφακτηρίας, η καταστροφή της Μήλου. Τα πολεμικά γεγονότα και άλλα δραματικά συμβάντα συναρθρώνονται, μεταξύ άλλων, με τον επιτάφιο λόγο του Περικλή, τον λοιμό στην Αθήνα, ομιλίες πολιτικών πρωταγωνιστών και στοχαστικές κρίσεις του ιστορικού.

Η μετάφραση τηρεί με συνέπεια το γράμμα και το πνεύμα της πρωτότυπης συγγραφής. Παράλληλα αναδεικνύεται η θεατρικότητα (ως προς την μορφή) και η δραματικότητα (ως προς το ενυπάρχον συναίσθημα) του κειμένου. Το ιστορικό υλικό της δραματικής αφήγησης «διαλέγεται» με ένα μουσικό διακείμενο, το οποίο εισφέρει στην ιστορική γραφή σύγχρονες νοηματικές προεκτάσεις και οξύτερο δραματικό συναίσθημα.