Καθημερινά, οι όρκες χτυπούν και σκοτώνουν μικρότερα πλάσματα που συχνά δεν «καταδέχονται» να φάνε στη συνέχεια.
Η φαινομενικά ανεξήγητη συμπεριφορά έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον των ερευνητών που προσπαθούν να κατανοήσουν τα κίνητρα πίσω από αυτή τη «αλλόκοτη στρατηγική» αφού, με αυτόν τον τρόπο, οι όρκες
Όταν ο Χόρχε Σερβέρα Χόζερ καταδύθηκε με τους φίλους στην «Θάλασσα του Κορτέζ», στην Μπάχα της Καλιφόρνιας είχε έναν στόχο: να παρακολουθήσει από κοντά όρκες.
«Το να κολυμπάς πλάι σε αυτά τα θαλάσσια θηλαστικά είναι από μόνο του πολύ σπάνιο», σχολιάζει ο Χόζερ, που μαζί με την ομάδα του έγιναν μάρτυρες ενός ακόμα σπανιότερου φαινομένου.
«Έχω ψύχωση με τις όρκες εδώ και επτά χρόνια αλλά όλο μου ξεφεύγουν», λέει στο National Geographic ο CEO του ταξιδιωτικού πρακτορείου Pelagic Fleet.
Μία ώρα μετά την πρώτη κατάδυση, η παρέα του Χόζερ εντόπισε μία ομάδα των ασπρόμαυρων φαλαινών-δολοφόνων.
«Συνολικά έξι όρκες ήταν μοιρασμένες σε ομάδες των τριών. Κάθε φορά που βουτούσαμε στο νερό, περνούσαν από δίπλα μας για να μας τσεκάρουν».
Στην δέκατη κατάδυση, ο Χόζερ κατάλαβα ότι κάτι είχε αλλάξει: οι όρκες είχαν εντοπίσει ένα σαλάχι που είχε ανέβει στην επιφάνεια, πιθανότατα για να γεννήσει και, αδιαφορώντας πλέον για τους δύτες, άρχισαν να παίζουν με το σαλάχι.
Το περικύκλωσαν και άρχισαν να το χτυπούν με δύναμη, τραβώντας το προς τα κάτω στο βυθό.
Σοκαρισμένο από το πρώτο χτύπημα που δέχθηκε από την ουρά μιας όρκας, το σαλάχι έχασε τον έλεγχο και, φανερά αποπροσανατολισμένο, μάταια επιχείρησε να ξεφύγει από τα θαλάσσια κήτη.
Το βίαιο παιχνίδι των φαλαινών-δολοφόνων συνεχίστηκε για περίπου μιάμιση ώρα μέχρι που οι όρκες σκότωσαν τελικά το ανήμπορο σαλάχι.
«Στο παρελθόν έχω φωτογραφίσει μεγάλους λευκούς καρχαρίες, κροκόδειλους του αλμυρού νερού και ανακόντα. Όμως αυτό που είδαμε εκείνη την ημέρα μέσα στο νερό, αυτή η συμπεριφορά της οποίας γίναμε μάρτυρες, είναι χωρίς αμφιβολία η πιο απίστευτη υποθαλάσσια εμπειρία που είχα σε ολόκληρη τη ζωή μου», λέι ο Χόζερ.
Τα σαλάχια που ζουν στον κόλπο της Καλιφόρνιας γίνονται συχνά βορά των φαλαινών-δολοφόνων, οι οποίες παίζουν με το φαΐ τους πριν το σκοτώσουν. Όμως σε αυτή την περίπτωση οι όρκες δεν δοκίμασαν ούτε ένα κομμάτι από το σκοτωμένο σαλάχι.
Οι επιστήμονες εξηγούν πως αυτή η συμπεριφορά δεν είναι σπάνια.
«Οι όρκες, όπως και πολλοί άλλοι θηρευτές συχνά σκοτώνουν ζώα που δεν τα τρώνε μετά - απλώς για να παίξουν ή για να διατηρηθούν σε φόρμα», σχολιάζει ο Ρόμπερτ Πίτμαν, της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOOA).
Ο Πίτμαν εργάζεται στο τμήμα Ερευνών των οικοσυστημάτων της Ανταρκτικής και θυμάται περιπτώσεις όπου όρκες κυνηγούσαν για ώρες πιγκουίνους και, αφού τους σκότωναν, τους άφηναν να επιπλέουν στην επιφάνεια. «Άλλες φορές τους τρώνε», προσθέτει ο Πίτμαν.
Ωστόσο στην περίπτωση του νεκρού σαλαχιού ίσως υπάρχει μια πιο πιθανή εξήγηση αφού τα σαλάχια είναι δυνητικά επικίνδυνα για τις μικρές όρκες, που συχνά τραυματίζονται από τις ουρές των σαλαχιών.
σχόλια