Το προηγούμενο σπουδαίο άλμπουμ της Bjork ήταν το Vespertine, πριν από μια δεκαπενταετία. Το είχε γράψει όταν είχε ερωτευτεί τον Matthew Barney και το κυκλοφόρησε λίγο αφού γέννησε την κόρη τους. Το Vulnicura που κυκλοφόρησε προχθές το βράδυ εσπευσμένα επειδή διέρρευσε δυο μήνες πριν την κανονική κυκλοφορία του είναι ένα σπαρακτικό άλμπουμ. Είναι το άλμπουμ μιας γυναίκας που παράτησε ο άνθρωπος που αγαπούσε και αυτή θρηνεί και ξεσκίζει την ψυχή της. Φτιάχτηκε λίγο μετά τον χωρισμό τους και είναι το πιο έντονα συναισθηματικό και φορτισμένο με έρωτα άλμπουμ που έχει φτιάξει ποτέ. Ξεπερνάει σε σπαραγμό και τρυφερότητα ακόμα και κορυφαίες στιγμές της όπως το Cocoon ή το Unison.
Αν προσέξεις τι τραγουδάει στους στίχους [που μοιάζουν με μοιρολόγι] είναι αδύνατο να μην συγκινηθείς.
Family
Is there a place / Where I can pay respects For the death of my family? / Show some respect
Between the three of us / There is the mother and the child / Then there is the father and the child
But no man and a woman / No triangle of love
So where do I go to make an offering? / I fall on my knees/ Lay my flowers / Light the candles
So where do I go to make offering / To mourn our miraculous triangle; / Father, mother, child?
Father, mother, child?
How will I sing us out of this sorrow / Build a safe bridge for the child out of this danger
I raise a monument of love / There is a swarm of sound / Around our heads
And we can hear it / And we can get healed by it / It will relieve from the pain
It will make us all part of / This universe of solutions / This place of salvations / This location of solutions
Black Lake
Our love was my womb but our bond has broken
My shield is gone, my protection is taken
I am one wound, my pulsating body
Suffering be
My heart is enormous lake, black with potion
I am blind, drowning in this ocean
My soul torn apart, my spirit is broken
Into the fabric of all he has woven
You fear my limitless emotions
I am bored of your apocalyptic obsessions
Did I love you too much? Devotion bent me broken
So I remained rebelled, destroyed the icon
I did it for love, I honored my feelings
You betrayed your own heart, corrupted that organ
Η παρακάτω συζήτηση είναι μέρος μιας πολύ μεγάλης συνέντευξης στο Pitchfork.
Πώς είναι να βγάζεις έναν δίσκο τόσο προσωπικό;
Είμαι λίγο αγχωμένη. Σίγουρα. Ειδικά μετά από ένα άλμπουμ σαν το Biophilia που ήταν για το σύμπαν. Αυτό έχει πιο παραδοσιακά τραγούδια. Όταν ξεκίνησα να το γράφω, πάλεψα μαζί του. Σκεφτόμουν ότι ήταν πολύ βαρετό και προβλέψιμο. Αλλά τις περισσότερες φορές απλά συμβαίνει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Πρέπει να το αφήσεις να είναι αυτό που είναι.
Ήξερες ότι θα ήταν ένα άλμπουμ που θα έβγαινε από μέσα σου;
Όχι, όχι. Με τα περισσότερα άλμπουμ μου δεν ξέρω τι κάνω τον πρώτο χρόνο. Είναι αργότερα που είναι σχεδόν έτοιμα και ξεκινάω να τα μιξάρω και να κάνω τις φωτογραφήσεις που μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι είναι. Αυτό το άλμπουμ ήταν για μένα μια μεγάλη έκπληξη. Όταν άκουγα τα κομμάτια ήταν σαν να ένα ημερολόγιο.
Ακούγεται σαν ένα άλμπουμ για την συντροφικότητα, την μητρότητα και την οικογένεια, -πράγματα που μας συνδέουν- και τους χειρότερους φόβους σου σχετικά με αυτά...
[κλαίει] Συγγνώμη.
Την στιγμή που γεννιούνται τα παιδιά σου, πίσω από κάθε σκέψη, υπάρχει το: πώς θα τα προστατέψω; Πώς θα κρατήσω αυτήν οικογένεια αγαπημένη; Έπειτα, γρήγορα συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να τα προστατεύεις για πάντα. Όλα αυτά υπάρχουν στο άλμπουμ, πολύ ξεγυμνωμένα.
Γι’ αυτό ήμουν αγχωμένη. Δεν έχω κάνει ποτέ ένα άλμπουμ σαν και αυτό. Με το Biophilia, ήμουν σαν τον Kofi Annan. Έπρεπε να είμαι ειρηνίστρια, να προσπαθήσω να ενώσω το αδύνατο. Μπορεί αυτή να ήταν μια περίεργη δουλειά, κάτι προσωπικό ανάμεσα σε μένα και τον εαυτό μου, για να δείξω πόσο υπερβολική ήμουν ως γυναίκα. Ο μόνος τρόπος που μπορούσα να το εκφράσω ήταν συγκρίνοντάς το με το σύμπαν. Αν μπορείς να κάνεις την φύση και την τεχνολογία φίλους σου, τότε μπορείς να κάνεις τον καθένα φίλο σου. Μπορείς να διασφαλίσεις τον καθένα . Αυτό το κάνουν οι γυναίκες πολύ – είναι ο σύνδεσμος μεταξύ πολλών πραγμάτων. Όχι μόνο οι καλλιτέχνες αλλά σε όποια δουλειά και να κάνουν Το Biophilia ήταν σαν ένα δικό μου προσωπικό αστείο που έδειχνε ότι έπρεπε να φτάσω πολύ μακριά, ανάμεσα στα ηλιακά συστήματα, για να συνδέσω τα πάντα. Είναι σαν την τελευταία σκηνή στη Μαίρη Πόππινς, όταν συμφιλιώνει τους πάντες και ο πατέρας συνειδητοποιεί ότι τα παιδιά είναι πιο σημαντικά απ’ τα λεφτά, και έπειτα εκείνη πρέπει να φύγει κλαίγοντας. Είναι μια παράξενη στιγμή. Οι γυναίκες είναι η κόλα που συνδέει τα πράγματα. Είναι αόρατο αυτό που κάνουν οι γυναίκες και δεν εκτιμάται πάρα πολύ.
Όταν έφτιαχνα αυτό το άλμπουμ τα πάντα κατέρρευσαν. Δεν είχα τίποτα. Ήταν το πιο οδυνηρό πράγμα που έχω νιώσει στη ζωή μου. ο μόνος τρόπος για να μπορέσω να το διαχειριστώ ήταν να αρχίσω να γράφω για έγχορδα. Αποφάσισα να κολλήσω με το βιολί και να συνθέσω για 15 βιολιά και να πάω ένα βήμα παραπέρα από όσα είχα κάνει μέχρι τότε. Είχα άπειρες δυνατότητες στην τεχνολογία με τις οποίες μπορούσα να δουλέψω αλλά το άλμπουμ δεν θα μπορούσε να είναι φουτουριστικό. Έπρεπε να είμαι τραγουδοποιός. Παλιομοδίτικη. Έπρεπε να είμαι ωμή. Μπήκα κατά κάποιον τρόπο στις ταινίες του Μπέργκμαν που η Λιβ Ούλμαν γίνεται μεμψίμοιρη και ψυχωτική, είναι σαν να κάνεις εγχείρηση στον εαυτό σου ρωτώντας «τι έκανα λάθος;».
Έπειτα άνοιξε η τύχη μου. Δεν είμαι θρήσκα, αλλά θα πρέπει να έχω κερδίσει κάποιο καλό κάρμα κάποτε στη ζωή μου, επειδή μόλις έχασα κάτι, ο Alejandro [o Arca] ήρθε [χαμογελάει και βουρκώνει]. Με προσέγγισε σχεδόν πριν από δυο χρόνια και ακριβώς την ιδανική στιγμή. Είχα γράψει άπειρα τραγούδια και είχα κάνει και τις ενορχηστρώσεις για τα έγχορδα, αλλά ήταν τόσο δύσκολο που σκεφτόμουν να τα παρατήσω. Τότε ήρθε μια επίσκεψη στην Ισλανδία και περάσαμε υπέροχα μαζί. Είναι ο πιο γενναιόδωρος, ο πιο αστείος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Ήταν μεγάλη αντίθεση, αυτά τα τραγούδια που για το πιο τραγικό θέμα της ζωής μου που φτιάχτηκαν με τον πιο αστείο, τον πιο διασκεδαστικό τρόπο. Κατά κάποιον τρόπο το είχε πάρει πάνω του [βουρκώνει].
History of Touches
I wake you up in the middle of the night
To express my love for you
Stroke your skin and feel you
Naked I can feel all of you
At the same moment
I wake you up in the night
Feeling this is our last time together
Therefore sensing all the moments
We've been together
Being here at the same time
Every single touch we ever touch each other
Every single fuck we had together
Is in a wondrous time lapse
With us here here at this moment
The history of touches
Every single archive
Compressed into a second
All with us here as I wake you up
Διάβασε την κριτική για το άλμπουμ στο Γκρέκα
σχόλια