Τελικά υπάρχουν ακόμη πολλά αρρωστάκια με το βινύλιο! Νεαρά άτομα, όψιμοι παλαιοροκάδες και χεβιμεταλλάδες, που προσήλθαν το περασμένο τριήμερο στο Vinyl is back της Τεχνόπολης με θρησκευτική ευλάβεια. Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, κάπως πιο ευκατάστατοι - ένας απ' αυτούς μπροστά στα μάτια μου έσκασε 330 ευρώ για μία ορίτζιναλ κόπια του θρυλικού ''Ηλεκτρικού Αποσπερίτη'' των Λήδα - Σπύρος από το 1972. Και νά'ταν μόνο αυτό... Ο εν λόγω κύριος έδωσε συνολικά 1.100 ευρώ για άλλα δύο βινύλια, τα οποία δεν είδα ποια ακριβώς ήταν. Είδα, όμως, τον δισκοπώλη να δίνει το εμπόρευμα του με τρομερή άνεση, με την ίδια που πούλησε αμέσως μετά σε μένα το βινύλιο του εξαιρετικού άλμπουμ ''Καθ'οδόν'' του Σταμάτη Σπανουδάκη από το 1987, μόλις στα 4 ευρώ!
Θα τολμούσα να πω πώς το Vinyl is back θυμίζει ένα...Χρηματιστήριο της μουσικής και της δισκογραφίας σε μία περίοδο που η δισκογραφία στην Ελλάδα φυτοζωεί.
Παραπέρα, στο παράρτημα του ''Μικρού Ερωτικού'', ενός από τα πιο ενημερωμένα εξαρχειώτικα δισκάδικα περί ελληνικής μουσικής και διεθνών soundtracks, ο Σπύρος, ο ιδιοκτήτης του και συλλέκτης, πούλαγε το LP ''Mr. Spock's music from outer space'' του Leonard Nimoy, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, σε έναν ξένο τουρίστα για 35 ευρώ. ''Ευχαριστώ, ευχαριστώ'' έλεγε και ξανάλεγε ο νεαρός σε σπαστά ελληνικά, που ποιος ξέρει αν υπήρχε το συγκεκριμένο βινύλιο στη χώρα του ή, αν υπήρχε, πόσο θα κόστιζε.
Στην είσοδο μπροστά, στο μαγαζάκι που έστησαν ο συνάδελφος Γιάννης Αλεξίου με την Έφη, τη σύζυγο του, πετυχαίνω τον μουσικό Νίκο Γιουσέφ από τα Υπόγεια Ρεύματα να κάνει παζάρια το LP ''Καρυωτάκης - 13 τραγούδια'' της Λένας Πλάτωνος. ''Έχω μελοποιήσει κι εγώ Καρυωτάκη'' μου λέει ''και μαζεύω σε βινύλια όλες τις μελοποιήσεις στον ποιητή, πόσω μάλλον της Λένας''! Στο ίδιο σημείο, λίγες ώρες μετά, θα φιλονικούσαμε με έναν άλλο φίλο και συνάδελφο, τον Δημήτρη Μανιάτη από τα ΝΕΑ, για το βινύλιο με ''Το σπάσιμο των πάγων'' πάλι της Πλάτωνος.
Η παρουσία της τραγουδοποιού και ερμηνεύτριας Λήδας (Χαλκιαδάκη) στο Vinyl is back ήταν αναμενόμενη. Η Λήδα πάντα προσέρχεται στις προβολές του ντοκιμαντέρ ''Ζωντανοί στο Κύτταρο-Σκηνές Ροκ'', περισσότερο σαν μία ευκαιρία για να συναντιόμαστε μέσα στα χρόνια. Της λέω ό,τι έγραψα πριν, για το βινύλιο της που πουλήθηκε στα 330 ευρώ.
"Πω, πω, τι κρίμα να έχω κρατήσει μόνο δύο δίσκους από το 1972" σχολιάζει, ''αν ήταν καμιά δεκαριά, θα τους πούλαγα τώρα και θα ξέχναγα για λίγο την κρίση''! Βάζουμε τα γέλια! Νά'σου κι ο Στέφανος Δεκεριάν από τους Αγάπανθος να μας λέει περιχαρής πως μία ορίτζιναλ κόπια του πρώτου άλμπουμ του συγκροτήματος μόλις είχε πουληθεί στο αστρονομικό ποσό των 600 ευρώ! ''Τι χαίρεσαι, βρε Στέφανε'' πετάγομαι εγώ, ''μήπως θα παν στην τσέπη σου τα λεφτά;'' Ξαναβάζουμε τα γέλια!
Αποφασίζω μετά να κάνω μια έρευνα αγοράς για τα δύο πρώτα άλμπουμ του Νίκου Κυπουργού, όταν ο συνθέτης ήταν ακόμη μαθητής Γυμνασίου και μελοποιούσε Σεφέρη, Σαχτούρη και Μουντέ. Δεν βρίσκω τίποτα... Αντίθετα, πέφτω πάνω στο βινύλιο με το soundtrack του Μάνου Χατζιδάκι για το φιλμ ''Aliki my love'' (1963) του Rudolf Mathe, την απόπειρα της Βουγιουκλάκη για διεθνή καριέρα. Μύθος αυτό που'χε γραφτεί κάποτε, ότι το βινύλιο κοστίζει 300 ευρώ. Με 30 ευρώ το έπαιρνες από το Vinyl is back, αλλά και πάλι το ποσό ήταν απαγορευτικό για το βαλάντιο μου.
Πηγαίνω, έτσι, από το stand με τις κούτες του ''Δισκάδικου'' που κανονικά εδρεύει Κηφισίας και Πανόρμου. Με τον ιδιοκτήτη, τον Ιωσήφ Αγγελίδη, είμαστε φεϊσμπουκικοί φίλοι, επομένως εύκολα μου αφήνει στα 10 ευρώ το soundtrack του Michel Polnareff από το φιλμ ''Lipstick'' (1976), εκείνο το ιστορικής σημασίας άλμπουμ - προϊόν της σύμπραξης του κιθαριστή John Williams με τη Μαρία Φαραντούρη από το 1972, αλλά και έναν αγαπημένο σατιρικό ποπ δίσκο: τα ''Παρατράγουδα'' (1975) του Νίκου Αντωνιάδη, τραγουδιστή των Strangers. Όποιος δεν έχει ακούσει το δίσκο του Αντωνιάδη με τα ''Βαρέθηκα να τραγουδώ'', ''Οι ληστές'', ''Ο Δράκουλας'' και ''Σβήσαν τα καλοριφέρ'', χάνει πραγματικά!
Περάσαμε πολύ όμορφα αυτό το Πουσουκού στην Τεχνόπολη! Παρακολουθήσαμε τις, σύντομες σε διάρκεια, συναυλίες του συνθέτη Μιχάλη Κουμπιού με οργανική μουσική και τραγούδια του από τους Βασίλη Λέκκα, Μαρία Αναματερού, Μανώλη Ανδρουλιδάκη, Ζωή Τηγανούρια κ.α. Είδαμε μουσικά ντοκιμαντέρ, όπως και τον Frank Zappa να παίζει κάπου live ως λούπα στη μεγάλη οθόνη. Στο αφιέρωμα στον Άσιμο με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του LP, ''Αρνήθηκα πολλά'', συνάντησα μετά από πολλά χρόνια τη Λίλιαν, τη μοναχοκόρη του Νικόλα, να κρατάει στην αγκαλιά της με περηφάνια σχεδόν τις κόπιες του δίσκου. Μα ήταν εξαιρετική η έκδοση της B-Other Side! Άσιμος, Σιδηρόπουλος και Κατερίνα Γώγου με το άλμπουμ ''Στο δρόμο'' του Κυριάκου Σφέτσα είχαν ακόμη μία φορά την τιμητική τους μεταξύ των βινυλίων που έφευγαν πιο γρήγορα από τις παραταγμένες κούτες!
Χθες, τελευταία μέρα, ως και ο Γιώργος Νταλάρας με την κόρη του, Γεωργιάννα, πέρασαν από το Vinyl is back για να δουν το κουνδουρικό ντοκιμαντέρ και να χαζέψουν τα βινύλια. Στον Γιάννη Αλεξίου, που του έδειχνε τις τιμές που χτυπάνε τα ''Latin'' του και ''Τα τραγούδια μας'' με τον Μάνο Λοΐζο, ο Νταλάρας μίλησε για κανονικό flash back στο παρελθόν!
Νομίζω πως το Vinyl is back του φετινού Μάρτη ήταν μία από τις πιο επιτυχημένες διοργανώσεις του Δημήτρη Αντωνάκου και του Γιάννη Αλεξίου. Χιλιάδες κόσμου πέρασαν είτε για να αγοράσουν κάποιο σπάνιο βινύλιο, είτε απλά για να κόψουν κίνηση. Ωστόσο, οι τιμές θα έπρεπε να προσαρμοστούν κι αυτές στη γενικότερη κατάσταση της ελληνικής αγοράς. Θυμάμαι, ας πούμε, που το 2007 κόντεψα να πληρώσω υπέρβαρες αποσκευές στο αεροπλάνο για δύο τσάντες με 70 βινύλια που είχα βρει στο Άμστερνταμ - 1 ευρώ κόστιζε ο κάθε δίσκος και σε άρτια κατάσταση. Πάλι, όμως, το Vinyl is back δεν είναι Μοναστηράκι, ούτε έχει τη λογική του flea market. Πρόκειται για δισκοπωλεία που μεταφέρουν την επιχείρηση τους σε έναν άλλο χώρο στο πλαίσιο μιας μουσικής γιορτής. Δεδομένων, μάλιστα, των τιμών που πουλήθηκαν ορισμένοι δίσκοι, θα τολμούσα να πω πώς το Vinyl is back θυμίζει ένα...Χρηματιστήριο της μουσικής και της δισκογραφίας σε μία περίοδο που η δισκογραφία στην Ελλάδα φυτοζωεί. Ούτως ή άλλως, δεν πρέπει να συνδέεται ένα τέτοιο event με την τρέχουσα δισκογραφία: Μια βόλτα στο χώρο και ένα άγγιγμα στα ελληνικά και ξένα βινύλια με τα αριστοτεχνικά εξώφυλλα, σε έκανε να συνειδητοποιήσεις πόσο ευτελές κατασκεύασμα αποφαίνεται τελικά το CD.
Το Vinyl is back είναι η αναμέτρηση του ανθρώπου με την εφηβική του ηλικία - ''Τα καλύτερα μας χρόνια'', όπως ονόμασε και ο Γιάννης Αλεξίου το σχετικό βιβλίο του.
σχόλια