1
Οι κλοπές ποδηλάτων στο κέντρο της πόλης
Είναι ούτως ή άλλως δύσκολη η μετακίνηση με το ποδήλατο στην πόλη, έρχονται και οι κλοπές που λειτουργούν αποτρεπτικά για τους ποδηλάτες. Τα ποδήλατα «εξαφανίζονται» από το κέντρο της πόλης, ακολουθεί η δήλωση της απώλειάς τους στα υπερφορτωμένα τμήματα Ασφάλειας και μετά έρχεται η μάταιη αναζήτησή τους στις πιάτσες των κλεμμένων και στα παζάρια. Οι πιθανότητες εύρεσης του απολεσθέντος αντικειμένου είναι ελάχιστες.
Μετά την αποδοχή της απώλειας, τι ακολουθεί; Επιμονή και αγορά νέου ποδηλάτου, επιστροφή στα ΜΜΜ ή επανεξέταση σεναρίων για την απόκτηση οχήματος; Δεν αρκεί οι ποδηλάτες να νιώθουν ασφαλείς στον δρόμο, πρέπει να εξασφαλίζεται η προστασία του οχήματός τους και όταν αυτό είναι παρκαρισμένο. Αλυσοδεμένο, για την ακρίβεια.
2
Η επαιτεία στα ΜΜΜ
Το να σε ζαλίζουν καθημερινά τουλάχιστον πέντε επαγγελματίες, κατά κανόνα, επαίτες –ορισμένοι, εξαιρετικά απαιτητικοί– σε μια διαδρομή δέκα σταθμών είναι ενόχληση μεγάλη. Η κασέτα είναι γνωστή, οι φάτσες από ένα σημείο κι έπειτα αναγνωρίσιμες.
Είναι τουλάχιστον θλιβερή η συνειδητοποίηση του πόσο εκτεταμένη είναι πλέον η δράση των κυκλωμάτων εκμετάλλευσης πίσω από αυτούς τους ανθρώπους και παροιμιώδης η απάθεια με την οποία τους αντιμετωπίζουμε. Οι μπάρες, που θα έπαιζαν ρόλο ανασχετικό, λίγη διαφορά έχουν κάνει, τελικά, για τους professional ζητιάνους.
3
Αυτοκίνητα στην Πλάκα
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί επιτρέπεται η κίνηση των αυτοκινήτων στους στενούς δρόμους της Πλάκας, π.χ. στις οδούς Λυσικράτους, Σέλλεϋ ή Τριπόδων. Πλάκα και Αναφιώτικα θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς και να απαγορεύονται πάσης φύσεως αυτοκίνητα και μηχανάκια. Στην καλύτερη περίπτωση, να δίνονται ειδικές άδειες για τους κατοίκους και την τροφοδοσία καταστημάτων 3-5 το πρωί.
σχόλια