«Π», όπως «πούστης»: Μια αιχμηρή queer παράσταση στο Booze

Η λέξη πούστης, που χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές υβριστικά από ομοφοβικούς, φασίστες και λοιπούς μισάνθρωπους για τον δολοφονημένο Ζακ Κωστόπουλο, με παρακίνησε να στήσω μια παράσταση πάνω στο πώς έχει περάσει κοινωνιολογικά και γλωσσολογικά ο όρος αυτός στην κοινωνία. Φωτό Stergio π-tek.

Φεβ03

«Π», όπως «πούστης»: Μια αιχμηρή queer παράσταση στο Booze

«Δεν είναι οι λέξεις που σοκάρουν αλλά οι διακρίσεις, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία»

Π, όπως πούστης. Όπως ομοφυλόφιλος, γκέι, αδερφή, πισωγλέντης κ.λπ., αλλά, βασικά, πούστης – μια λέξη με τούρκικη ρίζα που καθιερώθηκε στη νεοελληνική ως η πιο αγοραία, ίσως, προσβολή για άνθρωπο που έλκεται ερωτικά από ανθρώπους του ίδιου φύλου.

Π, όπως το 16ο γράμμα της αλφαβήτας, όπου ένα τέτοιο άτομο, όντας ακόμα άβγαλτο (καθώς συμβαίνει στην αρχή του έργου) «σκαλώνει», αλλά και π (πι), όπως η περίφημη μαθηματική σταθερά, μια εξίσωση που προέκυψε καθώς οι αρχαίοι πάσχιζαν –αδίκως!– να τετραγωνίσουν τον κύκλο.

«Η λέξη πούστης που χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές υβριστικά από ομοφοβικούς, φασίστες και λοιπούς μισάνθρωπους για τον δολοφονημένο Ζακ Κωστόπουλο –όπως έχει συμβεί και με άλλα αντίστοιχα θύματα– με παρακίνησε να στήσω μια παράσταση πάνω στο πώς έχει περάσει κοινωνιολογικά και γλωσσολογικά ο όρος αυτός στην κοινωνία, αλλά και πώς μπορεί να επαναπροσδιοριστεί θετικά ως μια εικονοκλαστική, ρηξικέλευθη ομολογία, μια πράξη εντέλει επαναστατική», είναι το σκεπτικό του σκηνοθέτη Απόστολου Σταυρόπουλου εφόσον «δεν είναι οι λέξεις που σοκάρουν αλλά οι διακρίσεις, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία».

Το καλοστημένο σκηνικό με τα έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα διανθίζουν περίτεχνα ομοερωτικά σκίτσα του Anonymous, τα οποία οι ενδιαφερόμενοι-ες μπορούν να αποκτήσουν.

Στο «Π» βλέπουμε τον έχοντα προοπτικές νεαρό πρωταγωνιστή Πέτρο (Απόστολος Μαλεμπιτζής) αφενός να καταθέτει εν είδει μονολόγου την προσωπική του πορεία από την καταπίεση στην απελευθέρωση και την αναζήτηση της ευτυχίας –μια πορεία όχι πάντα ομαλή, ούτε αυτονόητα ευνοημένη ακόμα και μέσα στη νέα του κοινότητα, άλλοτε αισιόδοξη, άλλοτε δραματική, άλλοτε πάλι σπαρταριστή–, αφετέρου να συνδιαλέγεται εικονικά με το έτερο επί σκηνής πρόσωπο, μια εντυπωσιακή drag queen περφόρμερ (Ευάγγελος Κοντομούς) σε ρόλο «αφηγητή» και περήφανου «alter ego». Όλα αυτά με τη voice over φωνή της μάνας του να παρεμβαίνει κάθε τόσο, εν είδει αστυνομίας της συνείδησης.

«Παρών» στο έργο, που ξεκινά με την ανάγνωση αποσπάσματος από το «Μανιφέστο» της εξέγερσης του Stonewall, δηλώνουν, μεταξύ άλλων, ο Παζολίνι, ο Ταχτσής, ο Χατζιδάκις, ο Τζέιμς Ντιν και ο Αμερικανός beat ποιητής Harold Nors, με το μουσικό «χαλί» να κινείται από τον Freddie Mercury μέχρι την Άννα Βίσση και το τραγουδισμένο αρχικά από καστράτο Ave Maria.

Το καλοστημένο σκηνικό με τα έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα διανθίζουν περίτεχνα ομοερωτικά σκίτσα του Anonymous, τα οποία οι ενδιαφερόμενοι-ες μπορούν να αποκτήσουν.