Στις αρχές του 20ού αιώνα η Νευτώνεια φυσική επεκτάθηκε, μετά από πειράματα που αποκάλυψαν ένα αλλόκοτο υποατομικό σύμπαν γεμάτο με ιδιαιτερότητες που αψηφούσε τους νόμους της κλασικής φυσικής.
Γιατί τα φωτόνια και τα ηλεκτρόνια συμπεριφέρονται ως σωματίδια αλλά και ως κύματα; Με ποιο τρόπο η πράξη της παρατήρησης επηρεάζει τη συμπεριφορά των φυσικών συστημάτων; Τα νέα δεδομένα δεν προκαλούσαν προβληματισμό μόνο στους επιστήμονες. Αυτή η κβαντική ιδιορρυθμία είχε ενοχλητικές, για ορισμένους, συνέπειες στον τρόπο κατανόησης της πραγματικότητας και της αλήθειας.
Η Γερμανίδα μαθηματικός και φιλόσοφος Grete Hermann προσέφερε μερικές ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Σε ένα κβαντικό σύμπαν, υποστήριζε, η έννοια της απόλυτης αλήθειας πρέπει να εγκαταλειφθεί υπέρ μιας κατακερματισμένης εκδοχή της, μιας και ο τρόπος που εξετάζουμε τον κόσμο επιδρά στο μέρος εκείνο που παρατηρούμε.
Αναφερόμενη σε αυτήν την ιδέα μίλησε για τη «διάσπαση της αλήθειας», μια έννοια που δεν έχει ισχύ μόνο, σύμφωνα με τη Hermann, στο κλειστό περιβάλλον των επιστημονικών εργαστηρίων, αλλά και στην καθημερινή ζωή.
Με ένα εκπληκτικό οπτικό στιλ εμπνευσμένο από τη σύγχρονη τέχνη της εποχής της Hermann, αυτό το πρωτότυπο βίντεο του Aeon εξερευνά μία από τις βαθυστόχαστες αλλά υποτιμημένες συνεισφορές στην κβαντική θεωρία ενώ παράλληλα δίνει μια ιδέα για τη ζωή της ίδιας της Hermann η οποία είχε μια πολιτική στάση εντάντια στο ναζισμό και υπήρξε αναμορφώτρια της κοινωνικής δικαιοσύνης και εκπαιδευτικός.
