Η Ελληνικά Κελλάρια και το κρασί Μελισσόμαντρα-Καλλιγά Λευκό θα συνοδεύσουν τα εγκαίνια της έκθεσης «Μια Εκδοχή», με έργα του Νίκου Αλεξίου, την Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019, στις 8 μ.μ., στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη.
Ο λευκός οίνος Μελισσόμαντρα-Καλλιγά, των μοναδικών ποικιλιών Ασύρτικο και Ροδίτης, είναι ένα κρασί με χρυσοκίτρινες ανταύγειες και γεμάτη, μεστή γεύση με τόνους λεμονιού και πορτοκαλιού. Αποτελεί τον ιδανικό σύντροφο για την έναρξη αυτής της καλλιτεχνικής έκθεσης.
Η έκθεση πρόκειται για «μια εκδοχή» του έργου που παρουσίασε ο Νίκος Αλεξίου το 2005-2006 στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στην Αλεξάνδρεια, παράλληλα με την 23η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας. Τον σχεδιασμό και την επίβλεψη της έκθεσης επιμελείται η αδερφή του καλλιτέχνη, Πόπη Αλεξίου.
Το θεωρητικό κείμενο που θα συνοδεύει την έκθεση, υπογράφει ο Ιστορικός Τέχνης, Χριστόφορος Μαρίνος. Η εγκατάσταση στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, όπως και εκείνη της Αλεξάνδρειας, αποτελείται από ένα σύμπλεγμα αιωρούμενων έργων. Φτιαγμένα από κομμένα χαρτιά, κόλλα, σπάγκο, κλωστή, νήμα βιβλιοδεσίας και καλάμια, τα έργα σχηματίζουν αφαιρετικά γεωμετρικά μοτίβα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ονομασία αυτών των άτιτλων χειροτεχνημάτων προκύπτει από τα βασικά μορφολογικά τους γνωρίσματα. Συγκεκριμένα, η εγκατάσταση περιλαμβάνει δύο «ψηφιδωτά σε χαρτί» τα οποία ο καλλιτέχνης εμπνεύστηκε από τις τακτικές επισκέψεις του στην Ιερά Μονή Ιβήρων, μία κόκκινη και μία μαύρη «κουρτίνα», τέσσερις «κύκλους», δύο «λωρίδες», δύο «σπάγκους», μία πολύχρωμη «βροχή» από χαρτί και διάφορα δαντελωτά «πλέγματα» (grids), ένα μεγάλο και επτά μικρότερα. Επιπλέον, διαθέτοντας το στοιχείο της ενδεχόμενης κίνησης, έστω αδιόρατης, που προκαλεί η παρουσία των θεατών στον χώρο αλλά και η ψευδαισθητική κίνηση των γεωμετρικών μοτίβων, τα αιθέρια έργα συνθέτουν μια συνεχώς μεταβαλλόμενη και ζωντανή (animated) εικόνα. Αυτός ο διαρκής μετασχηματισμός, όπου τίποτε δεν παραμένει στατικό και όλα είναι σε κατάσταση ρευστότητας, αποτελεί το βασικό γνώρισμα της καλλιτεχνικής πρακτικής του Αλεξίου.
Ο Νίκος Αλεξίου γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1960. Σπούδασε πρώτα στην Akademie der Bildenden Künste της Βιέννης (1982-1983) και μετά στην ΑΣΚΤ της Αθήνας, στο εργαστήριο χαρακτικής του Κ. Γραμματόπουλου. Η πρώτη ατομική του έκθεση (1985, Δεσμός) με συνθέσεις από φυσικά υλικά (πέτρα, ξύλο, λάσπη κ.λπ.) ήταν αποτέλεσμα των αναζητήσεών του γύρω από τις πρωταρχικές ανθρώπινες κατασκευές. Καθώς η δουλειά του εξελίσσεται, το ενδιαφέρον του στρέφεται προς τα φυσικά φαινόμενα, κυρίως προς την κίνηση και τις αντανακλάσεις του φωτός, την ανάλυση των φωτεινών ακτινών και την προβολή των ιριδισμών πάνω σε διάφορες επιφάνειες ή στο νερό. Η τέχνη του εμπεριέχει αναφορές στην παράδοση ή στο ιστορικό παρελθόν, με μια εντυπωσιακή ποικιλία μέσων, από τις εύθραυστες χειροτεχνικές κατασκευές μέχρι την προηγμένη τεχνολογία. Από το 2003 ασχολήθηκε επισταμένα με θέματα και μοτίβα από την Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, την οποία επισκεπτόταν συχνά. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 23η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (2005), καθώς και στην 52η Μπιενάλε της Βενετίας (2007), με το πολυσυζητημένο έργο του The End, μια μεγάλη εγκατάσταση εμπνευσμένη από το ψηφιδωτό δάπεδο του Καθολικού της Μονής Ιβήρων. Παράλληλα με την εικαστική του δουλειά, σκηνογράφησε πλήθος θεατρικών παραστάσεων, κυρίως στην Ελλάδα. Συνεργάστηκε με τη χοροθεατρική «Ομάδα Εδάφους» του Δημήτρη Παπαϊωάννου και με πολλούς σημαντικούς θιάσους. Υπήρξε επίσης συλλέκτης έργων σύγχρονης τέχνης. Μέχρι τον πρόωρο θάνατό του (Αθήνα, 2011), είχε παρουσιάσει το έργο του σε πάνω από 15 ατομικές εκθέσεις και σε πολλές ομαδικές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η Ελληνικά Κελλάρια Οίνων επιβεβαιώνει για μία ακόμη φορά την άρρηκτη σχέση μεταξύ τέχνης και οίνου, συνοδεύοντας τα εγκαίνια της εξαιρετικής αυτής έκθεσης με τα έργα του Νίκου Αλεξίου, με το πολυαγαπημένο και εξαιρετικής ποιότητας λευκό κρασί, Μελισσόμαντρα-Καλλιγά.
Διάρκεια έκθεσης: 13 Ιουνίου – 20 Ιουλίου 2019
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20
Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέμ. & Παρ. 11:00 – 15:00 & 17:00 – 20:00
Τετ. & Σάβ. 11:00 – 15:00
Κυριακή & Δευτέρα κλειστά
σχόλια