Διαβάσαμε πριν κυκλοφορήσει

Διαβάσαμε πριν κυκλοφορήσει Facebook Twitter
0
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ
Ένα χαμογελαστό πρόσωπο

Οι ψηφοφόροι [...] έπαιρναν στα σοβαρά τη Δαμανάκη επειδή χαμογελούσε. Προτιμούσαν ένα χαμογελαστό από ένα σκυθρωπό πρόσωπο, ακόμα κι όταν δεν πίστευαν λέξη απ' όσα τους έλεγε. Το κόμμα την έβγαζε στο μπαλκόνι, στην Πλατεία Συντάγματος, επειδή χαμογελούσε. Ήταν ένα κορίτσι δροσερό, ευχάριστο, δίχως τίποτε το επιτηδευμένο, το μοιραίο ή το προκλητικό. Έτσι δεν θα ήθελε να είναι και το ίδιο το κόμμα; [...] Όσοι τη γνωρίζουν από κοντά ισχυρίζονται ότι διαφέρει το δημόσιο από το ιδιωτικό της πρόσωπο. Στο φιλικό της περιβάλλον διακρίνεται για το χιούμορ της, την αισθαντικότητα, ακόμα και την αθυροστομία της. Δεν σου δίνει ασφαλώς τέτοια εντύπωση όταν την πλησιάζεις πρώτη φορά, με δεδηλωμένο σκοπό μάλιστα να γράψεις γι' αυτήν. Οχυρώνεται πίσω από τα μυωπικά της γυαλιά και σε κοιτάζει με το πιο αυστηρό βλέμμα, εκείνο που δεν θα σου αφήσει περιθώρια να προσπελάσεις. Διατηρεί κάτι από την παλιά κομμουνιστική σεμνοτυφία. [...] Είναι αλήθεια πως τίποτε δεν θέλει να συζητήσει μαζί μου, εκτός από πολιτική.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ
Η ζωή ως πρόκληση

Για τον Κώστα Ταχτσή δεν ένιωσα ποτέ κανένα ακραίο αίσθημα. Ούτε αγάπη ούτε μίσος. [...] Δεν θα ισχυριζόμουν επίσης πως τον συμπαθούσα -όπως συμπαθούσα, λόγου χάριν, τον Κωστή Παπαγιώργη-, αλλά ασφαλώς και δεν τον αντιπαθούσα. Έτρεφα σεβασμό για τη δουλειά του, όχι πάντως στην έκταση που θα το επιθυμούσε. [...] Δεν με σκανδάλιζε η διπλή του ζωή. Με σκανδάλιζε η μικροπρέπειά του. Ο Κώστας Ταχτσής ήταν ένας από τους ελάχιστους αληθινά μικροπρεπείς ανθρώπους που έχω γνωρίσει, ανόθευτα μικροπρεπής - ένας βασιλιάς, θα λέγαμε, της μικροπρέπειας [...]. Ήταν βασανισμένος άνθρωπος, ήταν και βασανιστής. Μαχητής επί ματαίω. Κακολογούσε και τον κακολογούσαν, ταλαιπωρούσε και τον ταλαιπωρούσαν, ξυλοκοπούσε και τον ξυλοκοπούσαν. Καθώς στεκόσουν αντίκρυ στο ισοζύγιο των πράξεών του, δεν μπορούσες να νιώσεις ούτε οργή ούτε συμπόνια. Μονάχα αμηχανία.

ΤΖΕΝΗ ΧΕΙΛΟΥΔΑΚΗ
Το φύλον της έριδος

«Το κατάλαβα νωρίς νωρίς» ισχυρίζεται. «Ήδη από τον παιδικό σταθμό. Ήθελα να βρίσκομαι συνέχεια ανάμεσα στα κορίτσια. Να παίζουμε κούκλες και όλα τα κλασικά. Και κάποια στιγμή, στο δημοτικό, συνειδητοποιώ ότι μου αρέσουν τα αγόρια ερωτικά. Αργότερα, στις πρώτες μου ερωτικές φαντασιώσεις, όταν αυνανιζόμουν, σκεφτόμουν στιβαρά χέρια να με φυλακίζουν».
«Κανένας δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει. Ένα πράγμα ξέρω. Ξέρω την Τζένη Χειλουδάκη. Ξέρω πως έχω ανεξάντλητα αποθέματα. Μπορεί να συμβούν όσα τρελά φαντασιώνω. Μπορεί και να μη συμβούν. Τότε με βλέπω στο χωριό μου. Να μαζεύω χόρτα. Να παίζω με τις κατσίκες μου».
«Κανένας δεν θα μάθει ποτέ ποια είναι η Τζένη Χειλουδάκη. Η πραγματική είναι αυτή που υπάρχει μέσα στην ψυχή μου. Να θυμάσαι μονάχα: όλοι οι στόχοι που έχω βάλει μέχρι σήμερα έχουν επιτευχθεί».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ
Ο έφηβος και η νύχτα

Όταν σκόνταψα πρώτη φορά πάνω στη μουρίτσα του Τσαλίκη, παίζοντας με το τηλεκοντρόλ, κοντοστάθηκα παραξενεμένος, λες και αίφνης ατένιζα ένα από τα πιο πρόσφατα επιτεύγματα της γενετικής μηχανικής, ανώτερο από το λαγό με τα βράγχια ή τη χήνα με τη χαίτη. [...] Ίσως το μυστικό της τσαλίκειας συνταγής να βρίσκεται εξαρχής στην αυθεντικότητά της. Ο Τσαλίκης δεν κατασκευάστηκε στα άδυτα κάποιας εταιρείας, σύμφωνα με τις νεολαιίστικες προδιαγραφές. Δεν προβάλλει τη νεανικότητά του ούτε τις ρηξικέλευθές του αντιλήψεις. Δεν είναι πιο ριζοσπάστης από τον μέσο νεαρό Έλληνα σήμερα (δηλαδή καθόλου) ούτε πιο άγριος αρσενικός (δηλαδή, σχεδόν καθόλου). Δεν το παίζει νέος. Είναι νέος. Είναι ένας από τους ξενιτεμένους φοιτητές που κάθε βράδυ μεράκλωναν με την πατρίδα. Κάποιος από τους νεαρούς θαμώνες που ανέβηκε να χορέψει στην πίστα κι εκεί πάνω ξεχάστηκε. Κάποιος από το κοινό του.

ΝΙΚΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ
Το στίγμα

Όταν ενέσκηψαν οι εθνοσωτήρες, την 21 Απριλίου του 1967, ο Νίκος Μαστοράκης ήταν μόλις είκοσι έξι χρόνων. Εξαιρετικά επιτυχημένος, για τα μέτρα της εποχής. Εδώ που τα λέμε, για τα μέτρα οποιασδήποτε εποχής. Νεολαίος ο ίδιος και, ταυτοχρόνως, μέντορας της νεολαίας. Εάν είχε κουκούτσι μυαλό -αυτός, ο τετραπέρατος- ή μια στάλα, έστω, διορατικότητα, δεν θα συνεργαζόταν ποτέ μ' εκείνους που καταδίωξαν εξαρχής το πιστό του πλήρωμα -που κούρεψαν τους μακρυμάλληδες, που απαγόρευσαν τις μίνι φούστες, που λογόκριναν τον Ευριπίδη και τον Σοφοκλή. Γιατί το έκανε; Κατά πρώτον, επειδή φοβήθηκε. «Δεν ήμουν αντιστασιακός» παραδέχεται. «Ήμουν χέστης». Κατά δεύτερον, επειδή οι συνταγματάρχες κρατούσαν και τους τρεις άσσους στο μανίκι: και τις εφημερίδες και το ραδιόφωνο και την -αρτιγέννητη- τηλεόραση. «Δεν συνεργάστηκα με τη δικτατορία» επιμένει, ακόμη και σήμερα, ο Μαστοράκης. «Συνέχισα απλώς να εργάζομαι. Να βγάζω το ψωμί μου με το μόνο τρόπο που ήξερα. Όπως έκαναν οκτώ εκατομμύρια Έλληνες. Με ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μην πεις λέξη»: Ένα καταιγιστικό βιβλίο για την άλλη «ματωμένη» Κυριακή

Βιβλίο / «Μην πεις λέξη»: Ένα καταιγιστικό βιβλίο για την άλλη «ματωμένη» Κυριακή

Το πολυβραβευμένο βιβλίο του Patrick Radden Keefe που έγινε μίνι σειρά στο Disney+, εκτός από τη συγκλονιστική ιστορία της Jean McConville που απήχθη και δολοφονήθηκε από τον IRA, φέρνει και ένα παράδειγμα έντασης γραφής και έρευνας που δεν το συναντούμε συχνά.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΑΚΗΣ
 Δημήτρης Χατζής  (Νίκος Γουλανδρής «491 δελτία για τον Δημήτρη Χατζή»)

Το πίσω ράφι / «Αν δεν γυρίσω, σα συγγραφέας είμαι χαμένος»: Ο Δημήτρης Χατζής μέσα από 491 δελτία

Στο βιβλίο του Νίκου Γουλανδρή, μέσα από έγγραφα, φωτογραφίες και επιστολές καταγράφεται ο κόσμος που θέλησε ν’ αλλάξει ο Χατζής, ως πολίτης, ως πεζογράφος, ως ιδεολόγος.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Βιβλίο / Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Μόλις μία εβδομάδα μετά τις αμερικανικές εκλογές, βιβλία δυστοπικού περιεχομένου και πολιτικής θεωρίας εκτοξεύτηκαν στις πρώτες θέσεις των παγκόσμιων πωλήσεων, αποδεικνύοντας ότι η ανάγνωση παραμένει το ένα και μοναδικό όπλο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM
Leslie Absher: «Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι» 

Βιβλίο / Κόρη κατασκόπου, queer κορίτσι, συγγραφέας

Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Leslie Absher μάς ξεναγεί στο «Σπίτι με τα μυστικά», εκθέτοντας ταυτόχρονα την προσωπική της πορεία προς την απελευθέρωση, την «ελληνική» της εμπειρία και τις εντυπώσεις της από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πολυτεχνείο - Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Βιβλίο / Το Πολυτεχνείο έγινε κόμικ: Μια νέα έκδοση για μια μονίμως επίκαιρη εξέγερση

Παραμονές της φετινής επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι εκδόσεις Red ‘n’ Noir κυκλοφόρησαν ένα έξοχο κόμικ αφιερωμένο σε αυτή, που το υπογράφουν ο συγγραφέας Γιώργος Κτενάς και ο σκιτσογράφος John Antono.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Μάλκολμ Λόουρι και το «Κάτω από το ηφαίστειο»

Βιβλίο / Το μεγαλόπνοο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι, μια προφητεία για την αποσύνθεση του κόσμου

Οι αναλογίες μεταξύ του μυθιστορηματικού βίου του Βρετανού συγγραφέα και του κορυφαίου έργου του είναι παραπάνω από δραματικές, όπως και αυτές μεταξύ της υπαρξιακής πτώσης του και του σημερινού, αδιέξοδου κόσμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Βιβλίο / Ψέμα μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Στο νέο του βιβλίο, «Ψέματα που μας έμαθαν για αλήθειες», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ο Νικόλας Σμυρνάκης καταρρίπτει 23 μύθους που μας καταπιέζουν, βοηθώντας μας να ζήσουμε ουσιαστικότερα.
ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Βιβλίο / Βασίλης Σωτηρόπουλος: «Έχουν γίνει μεγάλα βήματα στη νομοθεσία για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, υπάρχουν όμως ακόμα σημαντικά κενά»

Μια διαφωτιστική συζήτηση με τον γνωστό δικηγόρο παρ’ Αρείω Πάγω και συγγραφέα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του ΛΟΑΤΚΙ + Δικαιώματα & Ελευθερίες (εκδ. Σάκκουλα), ένα μνημειώδες όσο και πολύτιμο βοήθημα για κάθε ενδιαφερόμενο άτομο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασιλική Πέτσα: «Αυτό που μας πάει μπροστά δεν είναι η πρόοδος αλλά η αγάπη»

Βιβλίο / Η Βασιλική Πέτσα έγραψε ένα μεστό μυθιστόρημα με αφορμή μια ποδοσφαιρική τραγωδία

Η ακαδημαϊκός άφησε για λίγο το βλέμμα του κριτή και υιοθέτησε αυτό του συγγραφέα, καταλήγοντας να γράψει μια ιστορία για το συλλογικό τραύμα που έρχεται να προστεθεί στις ατομικές τραγωδίες και για τη σημασία της φιλικής αγάπης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μιχάλης Γκανάς: Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

Απώλειες / Μιχάλης Γκανάς (1944-2024): Ο ποιητής της συλλογικής μας μνήμης

«Ό,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής». Ο σημαντικός Έλληνας ποιητής έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ