Κανείς δεν έμεινε απογοητευμένος από την εμφάνιση των Cure στην Αθήνα
Χιλιάδες φαν παρακολούθησαν το αγαπημένο γκρουπ σε ένα χορταστικό λάιβ-μαμούθ
Δεν είχα ξαναπάει στην Πλατεία Νερού για συναυλία και πρέπει να πω ότι είναι τέλειος χώρος για βόλτα, για κοινωνικοποίηση και για να ψωνίσεις πράγματα στο ενδιάμεσο ενός φεστιβάλ, καθώς περιμένεις να βγει το επόμενο συγκρότημα. Αν πας όμως στοχευμένα, τελευταία στιγμή, όπως πήγα εγώ, για να δεις τους headliners, μπορεί και να μη δεις και πολλά. (Καλά που υπήρχαν οι γιγαντοοθόνες).
Ο κόσμος ήταν άπειρος και δικαίως. Οι Cure έχουν εξαιρετική φήμη και για τα λάιβ τους. Και το απέδειξαν και εδώ για άλλη μια φορά: Δεν έρχονται για αρπαχτή κι ούτε χρησιμοποιούν το γεγονός ότι παίζουν σε φεστιβάλ για να μικρύνουν το σετ τους.
Αντίθετα, έπαιξαν 28 τραγούδια σε μια συναυλία μαμούθ, με άψογο ήχο, ενεργητικότητα και εξαιρετικά visuals. Όποιος φαντάζονταν ότι θα ήταν σκοτεινή η παρουσία τους (για να ταιριάζει με το λουκ τους και την '80s αισθητική τους) διαψεύστηκε. Η οθόνη πίσω τους ήταν γεμάτη με πολύχρωμα σχήματα που ταίριαζαν με τα τραγούδια.
Έχοντας παίξει ολόκληρα τα πρώτα τους άλμπουμ σε προηγούμενες περιοδείες τους, εδώ τα άφησαν λίγο στην άκρη. Παρότι έπαιξαν επιλογές απ' όλη την καριέρα τους, τα τραγούδια που τους έκαναν γνωστούς κι αγαπητούς τη δεκαετία του '80 ήταν σχετικά λίγα και διάσπαρτα στο σέτλιστ που βασίστηκε περισσότερο –μέχρι τουλάχιστον να ξεκινήσουν τα ανκόρ– στους δίσκους που έβγαλαν από το '90 και μετά, απ' όταν και έγιναν κάπως πιο μέινστριμ.
Πάντως τα έδωσαν όλα στο ανκόρ, μπροστά στο έτσι κι αλλιώς ενθουσιώδες κοινό: Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί συναυλία με 7 τραγούδια στο ανκόρ. Και τι τραγούδια: Lullaby, The Caterpillar, The Walk, Friday I'm in Love, Close to Me, Why Can't I Be You και για φινάλε το Boys Don't Cry. Δεν νομίζω ότι έμεινε κανένας απογοητευμένος – οι Cure ήταν πραγματικά χορταστικοί.
- Facebook
- Twitter
- E-mail
6