Ο Larry Johnson όντας φωτογράφος γατών που λαμβάνουν μέρος σε διαγωνισμούς και σόου, συνηθίζει να υπερηφανεύεται για την αιχμαλώτιση της ιδιοσυγκρασίας των αιλουροειδών που φωτογραφίζει. «Μου αρέσει να έρχομαι κοντά με τις γάτες που φωτογραφίζω. Μου ενδιαφέρουν οι προσωπικότητες τους» αναφέρει στο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του Mark Zemel, "The Purrtraitist".
Η δουλειά του Johnson στον χώρο των shows είναι πολύ σημαντική, μια και οι καθαρόαιμες γάτες διαγωνίζονται για εθνικούς και τοπικούς τίτλους. Στο ντοκιμαντέρ του Zemel ο Johnson βρίσκεται σε ένα τέτοι σόου στο Parsipanny του Νιου Τζέρσι, με την γυναίκα του Susan που έχει αναλάβει την διαχείριση της εκδήλωσης.
«Οι άνθρωποι συχνά μου λένε "Οι γάτες δεν παίρνουν πολλές εκφράσεις" αλλά εγώ τους λέω ότι κάνουν λάθος. Παίρνουν τόσες όσες και οι σκύλοι, απλώς οι δικές τους είναι πιο απαλές». Συγκεκριμένα ο Τζόνσον εξηγεί πως «εάν είσαι οικειοποιημένος με την γλώσσα του σώματος των αιλουροειδών μπορείς να αντιληφθείς τον δυναμισμό τους».
«Ωστόσο οι γάτες έχουν είναι γνωστές για την ανεξαρτησία τους για αυτό η διαδικασία απόσπασης της προσοχής τους για τις ανάγκες ενός πορτραίτου είναι εξαιρετικά απαιτητική» λέει ο Τζόνσον, προσπαθώντας να αγκαλιάσει την φύση των αιλουροειδών και όχι να αντιτίθεται σε αυτή για τις ανάγκες της δουλειάς του. «Οι γάτες κάνουν μονίμως τα δικά τους, για αυτό σκοπός μου είναι να τραβήξω την προσοχή τους και να τις χαλαρώσω» προσθέτει.
Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Mark Zemel συνάντησε τον Τζόνσον σε ένα σόου εκφράζοντας του την αγάπη για τα πορτραίτα του σε τέτοιο βαθμό που έφερε τη γάτα του, τον Noodle, για μια ειδική φωτογράφιση. «Οι φωτογραφίες που δημιουργεί ο Τζόνσον είναι κομψές και εντυπωσιακές, ενώ το σημαντικότερο στην όψη τους είναι πως καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν τη ζεστασιά που φέρει η προσωπικότητα, κάθε γάτας» δηλώνει ο Zemel.
Πηγή: The Atlantic
