Οι Αllah-Las στην Αθήνα: Πιο ώριμοι, αλλά σίγουρα όχι διαφορετικοί

Τρία χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα οι Allah-Las επέστρεψαν σε μία χώρα, που όπως οι ίδιοι αναφέρουν, αγαπούν να επισκέπτονται.

Άλλωστε, λίγο πριν από τις συναυλίες τους στην Ελλάδα, τις τελευταίες της ευρωπαϊκής τους περιοδείας, μία μάλλον ασυνήθιστη κίνηση έλαβε χώρα στα social media του συγκροτήματος. Ένα αυτοσχέδιο βίντεο μερικών δευτερολέπτων, με ασπρόμαυρα πλάνα από προηγούμενη επίσκεψη των Allah-Las στη χώρα μας και με λεζάντες στα ελληνικά και στα αγγλικά, προανήγγειλε τις συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Η αλήθεια είναι πως η εποχή μάλλον ευνοεί τον ήχο των Allah-Las που μέσα στα τελευταία χρόνια ακούγονται πιο ώριμοι, αλλά σίγουρα όχι διαφορετικοί.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

🇬🇷 Tonight - Athens - Fuzz Club Tomorrow - Thessaloniki - Principal Club With Tim Hill @groove_burro

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από @ allahlas στις 23 Οκτ, 2019 στις 11:48 μμ PDT

Από την τελευταία τους συναυλία εδώ μέχρι και σήμερα οι Allah-las εμβάθυναν στα γνώριμα ηχητικά μονοπάτια συνεχίζοντας τη συνεργασία τους, που είχε ήδη ξεκινήσει το 2016, όταν κυκλοφόρησε το Calico Review, με τη δισκογραφική Mexican Summer, προσφέροντάς μας απλόχερα μία σειρά από σινγκλ, ένα ΕΡ και έναν νέο δίσκο. Ο λόγος για το LAHS, ένα ειρωνικό σχόλιο πάνω σε μία συνηθισμένη ανορθογραφία του ονόματός τους, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες.

Έτσι λοιπόν, «με νέο υλικό στις αποσκευές τους», κατά το πολυχρησιμοποιημένο κλισέ, οι Allah-las ανέβηκαν το βράδυ της Πέμπτης στη σκηνή του Fuzz μπροστά από ένα μεγάλο ακροατήριο το οποίο, ήδη από τα δύο πρώτα κομμάτια, το ορχηστρικό Sacred Sands και το ευρέως αναγνωρίσιμο Busman's Holiday φάνηκε να ανταποκρίνεται.

Η αλήθεια είναι πως η εποχή μάλλον ευνοεί τον ήχο των Allah-Las που μέσα στα τελευταία χρόνια ακούγονται πιο ώριμοι, αλλά σίγουρα όχι διαφορετικοί. Όπως και μία σειρά σχημάτων στα τέλη των '80s έτσι κάποια άλλα συγκροτήματα στα '10s επιχείρησαν τις δικές τους αναγνώσεις στα γόνιμα '60s. Η ψυχεδέλεια και το garage μπορεί μετά την πρώτη ακμή τους να ήταν μία ενασχόληση για μοναχικούς ακροατές ωστόσο τα ρεύματα αυτά αποδείχθηκαν αρκετά ανθεκτικά μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

Το εντυπωσιακό στοιχείο όμως είναι πως πέρα από έναν σκληρό πυρήνα ακροατών που πάντα θα γοητεύονται από τις αποχρώσεις των '60s οι ήχοι αυτοί βρίσκουν έναν τρόπο να απευθύνονται και πάλι στις μάζες. Και οι Allah-las ίσως αποτελούν ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτών των σχημάτων που στα '10s κατάφεραν να συστήσουν εκ νέου τα '60s στο ευρύ κοινό.

Το Prazer Em Te Conhecer ήταν το πρώτο από τα νέα κομμάτια του σχήματος που ακούστηκαν στο Fuzz για να ακολουθήσει ένα αρκετά ισορροπημένο setlist με τραγούδια από τις πρώτες δισκογραφικές δουλειές, όπως τα Tell Me (What's On Your Mind) και I Ηad Ιt Αll αλλά και νεότερα, όπως τa Roco Ono και Light Yearly. Ανάμεσα στα κομμάτια της συναυλίας μία γλυκιά διασκευή στο Fish On The Sand, ένα κομμάτι του George Harisson από τα μέσα των '80s που απρόσμενα ανέσυραν και συμπεριέλαβαν στο Raspberry Jam.

Με αυτούς τους ήχους και με ένα θεαματικό encore με τα Calm Μe Down και Every Girl, όπου ο Miles Michaud άφησε την κιθάρα του για να κρατάει τον ρυθμό με το ντέφι, η συναυλία των Allah-Las σκόρπισε την ονειρική παλιομοδίτικη ποπ με την υποβόσκουσα μελαγχολία στην αθηναϊκή νύχτα. Το πόσο θα αντέξει αυτή η νέα εμφάνιση του ήχου και πόσο βαθύ θα είναι το αποτύπωμα που θα αφήσει, αυτό μένει να εκτιμηθεί.