Με τα πόδια ήρθε στην Ελλάδα ο παραστάτης από το Μπαγκλαντές: «Τιμή να είμαι δίπλα στη σημαία»

Πέθανα με το διπλό όνομα... ξέρω κι εγώ έναν Παναγιώτη - Οδυσσέα και όχι, δεν κάνω πλάκα. Μακάρι να του μοιάσουν τα παιδιά μου, χίλια μπράβο στο αγόρι αυτό.

Εγώ με 13,8 αποφοίτησα. Μπράβο φυσικά στο παληκάρι που κατάφερε να βγάλει αυτήν την τόσο υψηλή βαθμολογία, αλλά αυτό σημαίνει ότι είναι όντως καλός μαθητής; Ή ότι είναι καλός και στην παπαγαλια; Άλλοι μαθητές που δεν βγάζουν υψηλό μέσο όρο, ίσως έχουν περισσότερες, ουσιαστικότερες και πιο χρήσιμες για την μετέπειτα ζωή γνώσεις, ή μήπως κάνω λάθος; Φυσικά και άξιζε να είναι δίπλα στην σημαία, αλλά μήπως όλο αυτό που γίνεται είναι εκτός από ξεπερασμένο και λίγο άδικο; Αν η δομή της παιδείας ήταν να τέτοιες, ώστε να μπορούσαν να αποκτούνται γνώσεις που (από ενα σημείο και μετά φυσικά, και αφού διδάσκονταν τα απαραίτητα εννοείται) θα ήταν χρήσιμες για το μέλλον του καθενός εξατομικευμένα, θα μπορούσα να δώσω ξεκάθαρα συγχαρητήρια χωρίς αλλά. Αν δηλαδή δεν υπήρχε η παπαγαλια στην μέση. Και αν υπήρχε όντως αξιοκρατία. Γιατί και εγώ που έβγαλα αυτόν τον μέσο όρο, έπρεπε να είχα κοπεί μαθηματικά και φυσική, στάνταρ.

Το πρόβλημά σου είναι η μέθοδος. Όχι η αξιολόγηση. Μιλάς με έναν άνθρωπο που σχεδόν αδυνατεί να μάθει απόξω οτιδήποτε. Να είσαι φιλομαθής για να γίνεις πολυμαθής. Και τα άλλα είναι άλλη δουλειά.

Στη θέση του δεν θα πήγαινε κανείς άλλος γιατί δεν θα γινόταν κλήρωση.Να σας θυμίσω ή να σας ενημερώσω ότι η κλήρωση ήταν κάτι που εφαρμοζόταν για τα παιδάκια της 6ης δημοτικού, όχι στα γυμνάσια και τα λύκεια.Και τώρα βέβαια εκεί πάλι γίνεται κλήρωση μόνο που αντί να συμμετέχουν όλα, συμμετέχουν τα περίπου δύο τρίτα που έχουν 10 σε όλα.