FOREVER
YOUNG
Η Θεσσαλονίκη είναι ξεχωριστή σε όλα, αλλά πιστεύω ότι ο κόσμος που ζει εδώ την κάνει ξεχωριστή. Είναι ο πυρήνας της ραπ μουσικής στην Ελλάδα. Τα περισσότερα παιδιά εδώ είναι του struggle, τέρμα cool και ανοιχτόμυαλα. Εδώ μπορείς να κάνεις ένα απλό άραγμα και να τα πεις με την παρέα σου μπροστά στη θάλασσα, στον Λευκό Πύργο, στην Άνω Πόλη ή στα Μετέωρα. Εδώ μπορείς να βγεις και να παρτάρεις στο full σε κάποιο event ή σε κάποιο κλαμπ και όλοι να είναι τέρμα hype-αρισμένοι. Γενικά, πιστεύω πως η Θεσσαλονίκη είναι η μόνη πόλη όπου μπορείς να συνδυάσεις το lifestyle που θες με την ηρεμία, όταν τη χρειάζεσαι. Αν ήταν στο χέρι μου να αλλάξω κάτι, θα την έκανα upgrade σε ό,τι αφορά κτίρια, δρόμους και συγκοινωνίες. Lil London ένα πράγμα.
Αγαπώ τη Θεσσαλονίκη γιατί είναι μια πόλη με δική της ταυτότητα. Έχει τα δικά της χρώματα, τη δική της κουλτούρα και τους δικούς της ρυθμούς. Δεν βαριέσαι ποτέ, καθώς προσπαθεί συνέχεια να ιντριγκάρει το μυαλό σου. Αν κάνεις φίλους σε αυτή την πόλη, πραγματικούς φίλους, η στήριξη που θα λάβεις θα είναι τεράστια. Η πόλη επιτρέπει στον καθένα μας να συμβάλει στη διαμόρφωσή της και στη συνέχεια να συμβάλει ο ένας στη διαμόρφωση του άλλου. Αν ψαχτείς, αργά η γρήγορα θα σου δώσει αυτό που θες. Όσον αφορά την πόλη μου, λοιπόν, δεν θα άλλαζα τίποτα.
Τα δύο αυτά χρόνια που μένω εδώ, έχω καταλάβει πως η Θεσσαλονίκη είναι μοναδική. Αυτό που την ξεχωρίζει είναι η ζωντάνια και η κινητικότητά της, καθώς και η αίσθηση ενός πιο ελεύθερου και όχι τόσο αστικού περιβάλλοντος, τόσο στα μαγαζιά όσο και έξω από αυτά. Το μοναδικό πράγμα που θα έλεγα πως δεν παλεύεται σε αυτή την πόλη είναι ο ΟΑΣΘ!
Νομίζω πως το vibe της Θεσσαλονίκης είναι αυτό που την κάνει μοναδική, με όλα τα συνοικιακά μαγαζάκια, τα στενά, τους ζεστούς ανθρώπους, τη ζωή που σφύζει παντού. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι σ’ αυτήν, θα με έκανα την πρώτη δήμαρχο παγκοσμίως που θα μοίραζε δωρεάν brunch τις Κυριακές. Σε όλους. Εκτός απ’ τη σπιτονοικοκυρά μου.
Αγαπώ την πόλη μου για την αυθεντικότητά της, τους ανθρώπους της αλλά και τους αλλοπρόσαλλους ρυθμούς της! Αν μια μέρα μού δινόταν ένα μαγικό ραβδί, θα άλλαζα τον τρόπο που βλέπει αυτή η πόλη το φαγητό και το ποτό! Θα προσπαθούσα να εντάξω στο μυαλό των πολιτών/καταναλωτών την αναζήτηση για ποιοτικά προϊόντα και αυθεντικά, γενικά, πρότζεκτ!
Πολλά πράγματα κάνουν μοναδική τη Θεσσαλονίκη και την ξεχωρίζουν σίγουρα από την Αθήνα. Αρχικά, αναπτύσσεται με πιο ταχείς ρυθμούς, δίνει βοηθήματα στους νέους για να σπουδάσουν, δεν έχει τόσο μεγάλα ποσοστά ανεργίας και οι πολίτες της θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι πιο «τακτοποιημένοι», δεδομένης πάντα της κατάστασης που βιώνουμε. Η Θεσσαλονίκη κατάφερε, αν και είχε μια πτώση τα τελευταία χρόνια, να αποκτήσει ανθρώπους (διοικητικά) που, μέσα από το νεανικό κοινό, ξανάχτισαν την πόλη. Υπάρχει μια ευγένεια στους ανθρώπους της, οι οποίοι φροντίζουν να τηρούν τους τύπους και τα ήθη. Θα ακούσεις παντού μια «καλημέρα» και μια «καλησπέρα»! Κάτι πολύ βασικό για την τέχνη μας, που αντιμετωπίζει δυσκολίες στην Αθήνα, είναι πως στη Θεσσαλονίκη οι Αρχές και η αστυνόμευση δεν εμποδίζουν τα street shows και τους καλλιτέχνες τους που μοιράζουν χαμόγελα και δίνουν ζωή στον κόσμο. Αντίθετα, ενισχύουν τις δράσεις τους και τις στηρίζουν, χωρίς να τις κυνηγάνε και να ζητούν ταυτότητες. Η κατάσταση στην Αθήνα δεν είναι έτσι. Επίσης, η Θεσσαλονίκη είναι μια διάφανη πόλη, χωρίς κυκλώματα, είναι καθαρή και, κυρίως, μπορείς σε κάποια γωνιά της να βρεις ησυχία όταν το θες, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα. Έπρεπε να είναι η πρωτεύουσα. Το μόνο αρνητικό της είναι το δίκτυο μέσων μαζικής μεταφοράς που εξυπηρετεί τον κόσμο αποκλειστικά μέσω της αστικής συγκοινωνίας, κάτι που δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητά του.
Τη Θεσσαλονίκη την κάνουν μοναδική το ότι νιώθεις κοντά σου τη φύση, τους ανθρώπους, ακόμα και τις αποστάσεις! Τελειώνεις τη δουλειά και απολαμβάνεις το ηλιοβασίλεμα στη θάλασσα με φόντο τον Όλυμπο, μια καθημερινή μπορεί να τύχει να βγεις για ένα βραδινό ποτό με έναν φίλο που πέτυχες στον δρόμο, με το ποδήλατο πας σχεδόν παντού, ουσιαστικά ζεις σε ένα μεγάλο χωριό με τους γείτονές σου, τον πρωινό φούρνο, το συνοικιακό σινεμά, τον συναυλιακό χώρο που αγαπάς, το σημείο όπου κάνεις πικνίκ. Οι επιλογές είναι περιορισμένες σε σχέση με το μέγεθος της πόλης, γι’ αυτό και όλα καταλήγουν να γίνουν οικογενειακά! Από την άλλη, αδυνατούμε να προκαλέσουμε τον εαυτό μας αρκετά ώστε να οραματιστούμε μια σύγχρονη πόλη. Νιώθουμε ασφάλεια με όσα ξέρουμε, όσα μας έφεραν μέχρι εδώ, όσα γνωρίζουμε πως λειτουργούν και είμαστε πολύ έντονα αντίθετοι σε καθετί διαφορετικό. Άλλο πρόβλημα είναι το brain-drain, η έντονη έξοδος των νέων ανθρώπων από την πόλη, οι οποίοι αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον σε μια πόλη που θα τους δώσει χώρο να δοκιμάσουν, να εκφραστούν επαγγελματικά, να αποτύχουν, να καινοτομήσουν και να προκαλέσουν με φρέσκες ιδέες.
Τη Θεσσαλονίκη την καθιστά μοναδική το γεγονός ότι φιλοξενεί τις μνήμες της. Αυτό που θα άλλαζα στην πόλη μου είναι η τρομακτικά δήθεν προσέγγιση της τέχνης που επικρατεί. Θα ήθελα το ενδιαφέρον των ανθρώπων της πόλης μου προς την τέχνη και ειδικότερα τον κινηματογράφο να είναι ουσιαστικό, να μην πηγάζει από μια διάθεση επίδειξης, με την ελπίδα τα σινεμά να γίνουν ξανά χώροι ιδεών και όχι ψευτοκουλτούρας.
Η Θεσσαλονίκη είναι μοναδική γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει το πρόγραμμά σου, γιατί είναι μια πόλη χαλαρή όπου όλοι, λίγο πολύ, γνωριζόμαστε και δεν λέμε όχι στον γρήγορο καφέ και στην κουβεντούλα. Σε κάνει να νιώθεις οικεία και ήρεμα, αφού περιτριγυρίζεσαι από γνώριμα πρόσωπα, κάτι ασύλληπτο για μεγάλες πόλεις. Είναι μοναδική, γιατί έχει ιστορία 24 αιώνων και συνεχώς εξελίσσεται.. Μου αρέσει αυτός ο περίεργος χαρακτήρας της, που σε κάθε γειτονιά διαφέρει. Μου αρέσουν οι κάτοικοί της που είναι φιλόξενοι με τον τρόπο τους και «σηκώνουν» το πείραγμα. Τι θα ήθελα να αλλάξει στην πόλη; Να έχει περισσότερο πράσινο και ποδηλατόδρομους. Θα ήθελα να είναι πιο φιλική στους πεζούς και στους ποδηλάτες και παράλληλα να βοηθάει στην ανάπτυξη της νοοτροπίας που θέλει τον αστικό χώρο κτήμα των κατοίκων της. Θα ήθελα οι κάτοικοι να σέβονται ο ένας τον άλλον περισσότερο και να δείχνουν μεγαλύτερη κατανόηση και αλληλεγγύη.
Αυτήν τη στιγμή με μεγάλη χαρά υποδύομαι τον υπηρέτη Τρουφαλντίνο στην παράσταση Υπηρέτης δύο αφεντάδων του Κάρλο Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα, που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο ΚΘΒΕ. Μια ευτυχής συγκυρία για μένα, καθώς συνεργάζομαι με φίλους και ανθρώπους που θαυμάζω.
Η Θεσσαλονίκη είναι μια φιλόξενη, πολυπολιτισμική πόλη που σε καλεί να την περπατήσεις. Σε φωνάζει να βγεις για βόλτα, να ξεχαστείς, να χαθείς στα σοκάκια, στην Άνω Πόλη, και ταυτόχρονα ξέρεις ότι, αν κατηφορίσεις, θα φτάσεις στην παραλιακή. Περπατώντας αυτή την απόσταση ανακαλύπτεις την ιστορία της, θαυμάζεις την υπέροχη θέα από ψηλά, γεύεσαι τη μοναδική γαστρονομία της, απολαμβάνεις τη μουσική που έρχεται στ’ αυτιά σου από τους μουσικούς του δρόμου, φτάνεις στην παραλιακή και μάντεψε! Η βόλτα συνεχίζεται, κατά μήκος αυτήν τη φορά, και δεν έχει τελειωμό. Δεν θα άλλαζα τίποτα. Υπάρχει χρόνος να σκεφτείς και να ονειρευτείς στη Θεσσαλονίκη.
Σχεδιάζω και πλέκω τα ρούχα της συλλογής Styliani Petridou. Τη συλλογή μου αποτελούν macramé κομμάτια από 100% βαμβακερό νήμα· μου παίρνει περίπου 8 ώρες το πιο απλό και 21 το πιο περίπλοκο. Φέτος είχαμε σημεία πώλησης και στη Μύκονο και μέσω των social media σε όλη την Ελλάδα. Αυτή την περίοδο ετοιμάζω την επόμενη συλλογή. Στόχος μου είναι να ανοίξω την αγορά και στο εξωτερικό. Αυτό που κάνει τη Θεσσαλονίκη μοναδική είναι η ενέργειά της, μυρίζει έρωτα και έμπνευση! Αυτό που θα άλλαζα είναι η συγκοινωνία της.
FB: Styliani Petridou, Instagram: stylianipetridou
Το προσωπικό μου στοίχημα σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη είναι να γεμίσω όλη την πόλη με όσο το δυνατόν περισσότερο χρώμα! Η Θεσσαλονίκη είναι για μένα μοναδική, γιατί δίνει έμπνευση, καλλιτεχνικά ερεθίσματα και ανθρώπους με υψηλή αισθητική, πράγμα πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο σαν εμένα, που ασχολούμαι με την τέχνη. Δηλαδή, θέλω να έχει ανταπόκριση αυτό που κάνω και στους γύρω μου. Βέβαια, ένα πράγμα που θα ήθελα να αλλάξω σίγουρα, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα, είναι η μισαλλοδοξία, η φοβία προς οτιδήποτε ξένο ή ανοίκειο. Εκτός αυτού, ένα πιο πρακτικό θέμα που με προβληματίζει στη Θεσσαλονίκη είναι το κυκλοφοριακό, μάλιστα για μένα εξακολουθεί να κατέχει την πρώτη θέση στα καθημερινά μας προβλήματα.
Η Θεσσαλονίκη είναι η δική μου πανέμορφη αστική ζούγκλα, είναι το σπίτι μου, κι ας μοιάζει με τρελοκομείο αρκετές φορές. Ο Λευκός Πύργος, ο Μέγας Αλέξανδρος, τα Κάστρα, η Άνω Πόλη και το λιμάνι είναι μερικά από τα μέρη που την κάνουν μοναδική. Θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω οικεία, χάρη και στους ανθρώπους της, και παράλληλα φυσιολογικά περίεργη. Το βράδυ οι δρόμοι της αποκτούν ζωή και ο χαρακτήρας της κάπως αλλάζει, όπως συμβαίνει εξάλλου και σε άλλες πόλεις. Με άλλα λόγια, εάν ήταν ένα είδος τραγουδιού, πιστεύω ότι θα ήταν κάποιο του Καζαντζίδη, old school rap ή punk rock με έναν τόνο ψυχεδέλειας. Αυτό που σίγουρα θα άλλαζα στην πόλη, εάν μου δινόταν η ευκαιρία, είναι οι αστικές συγκοινωνίες και οι δήμαρχοι (λόγω του ότι κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί για τη skate κοινότητα μέχρι στιγμής). Επίσης, θα έκανα την μπίρα πιο φτηνή από το νερό!
Η Θεσσαλονίκη είναι τέχνη, σου δίνει έμπνευση. Κάθε της στενό σού αφηγείται τη δική του ιστορία. Είναι από μόνη της ξεχωριστή, αλλά αυτό που την κάνει μοναδική είναι ο κόσμος της, η κουλτούρα της και ο τρόπος ζωής που έχει. Θεσσαλονίκη είναι οι φίλοι, η μουσική, η καλοπέραση, η ποιότητα ζωής. Είναι η πόλη όπου γεννήθηκα και θα ζήσω όλη μου τη ζωή, μια και δύσκολα θα την εγκατέλειπα. Αυτό που θα άλλαζα είναι η αδιαφορία των δημοτικών αρχών, καθώς, ενώ ήμασταν η πρώτη πόλη στην Ελλάδα με εγκαταστάσεις για skateboard (πάρκο του Φωκά), πλέον καταλήξαμε από τις λίγες πόλεις που δεν διαθέτουν ούτε ένα δημόσιο skatepark. Πρόκειται για ένα άθλημα, το οποίο θα γίνει και ολυμπιακό από τους Αγώνες του 2020, και είναι κρίμα να μην υπάρχουν ανάλογες εγκαταστάσεις στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Στη Θεσσαλονίκη μου αρέσει το ότι δεν χάνεις χρόνο διανύοντας αποστάσεις, κάτι πολύ σημαντικό στην καθημερινότητά σου. Έχει μοναδικά, γραφικά μέρη, όπως τα Κάστρα και η Άνω Πόλη που ανήκουν στα δικά μου αγαπημένα, αλλά, πάνω απ’ όλα, μου αρέσουν οι άνθρωποί της. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ο απαράδεκτος τρόπος του πάρκινγκ, που κανείς δεν λαμβάνει υπόψη του τον άλλον, καθώς και ότι τελευταία παρατηρήθηκαν πολλά κρούσματα φόλας σε διάφορες περιοχές.