Απόσταση αναπνοής

Η λογοτεχνία υπήρξε πάντα ένα ανοιχτό πεδίο, απ' όπου το θέατρο αντλεί, ελεύθερα, πλούσιο υλικό. Η μεταφορά του λογοτεχνικού κειμένου στη σκηνή προσφέρει πολύτιμους θησαυρούς και δημιουργεί συχνά για τον θεατή μια σχέση τόσο ιδιαίτερη όσο και η διαδικασία της ίδιας της ανάγνωσης. Η σκηνοθέτρια της παράστασης, ξεκινώντας από τις παλιές σημειώσεις, τα παιδικά ημερολόγια του συγγραφέα, ανασυνθέτει το κινηματογραφικό του βλέμμα δανειζόμενη στοιχεία από το σύνολο της συλλογής διηγημάτων του Απόσταση αναπνοής, κρατώντας και για την παράσταση τον ίδιο τίτλο.

Τα πάντα ακινητούν με σιωπηλό σεβασμό, έτοιμα για την ιερή τελετή. Μία φιγούρα που φεύγει ανάμεσα σε σκιές και σιωπή, χάνεται στο βάθος, αφήνοντας πίσω της άδεια δωμάτια. Εικόνες μιας μετεμφυλιακής επαρχίας, μια μικροαστική οικογένεια σε κάποια γειτονιά της Αθήνας, μια ερωτική ιστορία που μοιάζει με μελόδραμα, ένας φόνος, ομαδικοί τάφοι στη Μάνη, ένας νεκρός που δεν βρέθηκε ποτέ, τα Τάγματα Ασφαλείας, η επιβλητική παρουσία του πατέρα, τα πανταχού παρόντα μάτια της μητέρας και δυο αδέλφια προσηλωμένα σε οπτασίες, στο κέντρο ενός κύκλου ανθρώπων με έμμονες ιδέες.

Ποιο είναι το μέγεθος της απόστασης που χωρίζει τα μέλη μιας οικογένειας; Οι αποστάσεις πάντα μας ξεγελούν. Κανείς δεν μπορεί να μετρήσει με ακρίβεια τις διαστάσεις του κενού που μας διαιρεί και μας τρομοκρατεί. Κανείς δεν γνωρίζει, τι ακριβώς αφήνει πίσω του ένα φάσμα όταν μας εγκαταλείπει. Τι θα μπορούσε ν' ακολουθεί μια σκιά, εάν ισχυριστούμε ότι την έχουμε κάποτε γνωρίσει;

Η Ιστορία δημιουργείται από τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα, από τον τρόπο που τα ερμηνεύουμε, όχι από τα ίδια τα γεγονότα. Δύο άνθρωποι χτίζουν τα δικά τους μαυσωλεία, ανοίγουν τις συνόψεις για τους βίους των αγίων τους, των παρείσακτων, των ταπεινών, των εξόριστων της μνήμης. Μετά από μία αναπάντεχη επιστροφή στο σπίτι της παιδικής τους ηλικίας, έρχονται αντιμέτωποι με την απώλεια, μέσα σ' ένα σύμπαν φτιαγμένο από ημιτόνια, υπαινιγμούς, χάρτινους τοίχους αδιαπέραστους και διαδρόμους που φωτίζονται από το πλάγιο φως του απογεύματος.