O Στάθης ο Παντού

Θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός συντάκτης σε οδηγό πόλης, αλλά προτίμησε την αρχιτεκτονική. Ο Στάθης Αλέξανδρος Ζούλιας είναι ένας από τους μύθους της αστικής νυχτερινής ζωής. Όταν δεν είναι στο Παρίσι για το διδακτορικό του πάνω στον Ντελέζ και την αρχιτεκτονική, τριγυρνάει την Αθήνα, δημιουργώντας άθελά του μια εκκεντρική περσόνα, που, όπως πιστεύει ο ίδιος, «δεν είναι σε καμία περίπτωση ατραξιόν». Στα 28 του χρόνια περνάει μια φάση. Εξάλλου, όσοι του λένε ότι είναι παντού σημαίνει ότι και οι ίδιοι κάτι παρόμοιο πράττουν.

Πόσες ώρες της ημέρας περνάς έξω από το σπίτι σου;

Από 5-12 συνήθως. Σπάνια θα κάτσω σπίτι. Αυτό μου αρέσει, να κάνω βόλτες. Βγαίνω χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα. Δεν υπάρχει το «θα πάω εκεί και θα συναντήσω αυτούς». Βάζω ένα γενικότερο πλάνο στο μυαλό μου για το πού θα κινηθώ. Σαν ένα χάρτη όπου πάνω του κινούμαι χαοτικά. Μπορεί να περάσω από το ίδιο σημείο δέκα φορές. Δεν κάνω τίποτε καθορισμένο. Προτιμώ να είμαι τελείως ρευστός και να έχω τυχαίες συναντήσεις.

Ξεκινάει όμως ο Έλληνας να βγει μόνος του από το σπίτι;

Θεωρώ τεράστια καταπίεση να κλείσω ραντεβού. Στη Γαλλία βλέπεις συνέχεια Γαλλιδούλες να κυκλοφορούν μόνες τους και είναι ωραίο αυτό. Εδώ, πάντα θα πετύχεις κάποιον γνωστό. Δεν βλέπω το λόγο να κανονίσεις κάτι από πριν. Άλλωστε, αυτά που γίνονται είναι περισσότερο τόποι συναντήσεων παρά events. Είναι πάρα πολύ συγκεκριμένο το πού θα πας και ποιους θα δεις πια.

Έχεις ένα μαγαζί που να μπορείς να κάτσεις με τις ώρες;

Μπα. Τέτοιο μαγαζί, δύσκολα. Στο Booze πηγαίνω συχνά. Όχι, όμως, να κάτσω με τις ώρες. Προτιμώ τις μετακινήσεις γιατί βαριέμαι. Αν δεν μου αρέσει κάτι, φεύγω με τη μία. Αυτό το πράγμα που έχουν ορισμένοι, ότι πρέπει να κάτσουμε επειδή πήγαμε, δεν το καταλαβαίνω. Με τις παρέες αυτό παθαίνεις. Πάνε, κάθονται κάπου και μετά δεν ξεκουνιούνται με τίποτα.

Νιώθεις ότι είσαι μια φιγούρα της πόλης;

Δεν νιώθω ότι είμαι ατραξιόν ή κάτι τέτοιο. Δεν με νοιάζει και τι πιστεύουν οι άλλοι. Μου συμβαίνει και μένα πολλές φορές να βλέπω συνέχεια τα ίδια άτομα παντού. Αφού οι ίδιοι είμαστε που πάμε στα ίδια πράγματα. Σπάνια βλέπω καινούργια πρόσωπα. Αλλά από την άλλη ισχύει ότι πάω και παντού.

Πώς τα καταφέρνεις;

Ε, έχω ένα γενικό πλάνο και κει κινούμαι χαοτικά. Όπως να 'ναι. Υπάρχουν και άνθρωποι που πιστεύουν ότι με έχουν συναντήσει και σε δύο μέρη ταυτόχρονα. Το παν είναι πώς χειρίζεσαι το χρόνο. Μπορεί σε λίγα δευτερόλεπτα να χωρέσεις τρεις χιλιάδες πράγματα και μπορεί σε τρεις ώρες να μην κάνεις τίποτα. Διαμορφώνεις διαφορετικές χρονικότητες ανάλογα με τις δραστηριότητές σου, διαφορετικές γραμμές μέσα στο χρόνο. Μπορείς να μεταβαίνεις από τη μια στην άλλη και να αλλάζεις τον τρόπο αντίληψης του περιβάλλοντός σου. Μπορείς να το καταφέρεις και αυτό: Να είσαι σε δυο μέρη ταυτόχρονα.

Πόσα είναι τα περισσότερα eventsπου έχεις παρακολουθήσεις;

Νομίζω, μια μέρα πήγα σε 6 διαφορετικά πράγματα. Ξεκίνησα, όμως, από το μεσημέρι και τελείωσα το άλλο πρωί. Το κακό είναι ότι δεν τα θυμάμαι και πολύ μετά. Πρέπει να οδηγηθεί η συζήτηση σε αυτά για να τα θυμηθώ.

Έχεις αναπτύξει την ικανότητα του τζαμπατζή;

Όχι, καθόλου. Δεν με ενδιαφέρει και να το κάνω. Δεν θα κυνηγήσω το τσάμπα.

Πληροφορίες από πού παίρνεις;

Από τα free press σίγουρα. Οι καλύτερες, όμως, έρχονται ξαφνικά. Κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα. Κάθεσαι εκεί και έρχεται η πληροφορία να πας κάπου αλλού. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε ενδιάμεσους χώρους ανάμεσα σε πράγματα. Δεν μπορώ να είμαι εξολοκλήρου σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Πάντα υπάρχει και κάτι άλλο στο μυαλό μου.

Το πιο κουφό μέρος που έχεις βρεθεί;

Μια μέρα βρέθηκα σ' ένα πάρτι σε ένα σεξ σινεμά που δεν ήταν και πολύ γνωστό ότι γίνεται.

Ενοχλείσαι που σου λένε ότι είσαι παντού;

Όχι. Γιατί να με πειράξει; Μου το λένε συνέχεια. Αλλά και αυτοί είναι παντού, λογικά, για να με βλέπουν. Νομίζω ότι αυτό oφείλεται στην ανάγκη να μη θες να κλείνεσαι μέσα. Αν είσαι ανοικτός σε όλα, δεν έχεις πρόβλημα. Έχει τύχει να βρεθώ σ' ένα τραπέζι και να δραπετεύσω. Προτιμώ τα μέρη που είναι ανοικτά, που αλλάζει ο κόσμος συνέχεια. Τα πριβέ και αυτά δεν μου αρέσουν. Είναι πολύ προβλέψιμα. Ακόμα και φίλοι να είναι βαριέμαι. Μου αρέσει πολύ η έκπληξη. Έχω παρεξηγηθεί συχνά. Είναι μια φάση. Δεν ξέρω αν θα κρατήσει για πάντα. Στην Αθήνα, μετά από ένα μήνα βαριέμαι πολύ. Έχω και κάποια όρια. Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό για ένα ολόκληρο χρόνο.

Έχεις κλείσει ποτέ τραπέζι σε ένα μαγαζί;

Τραπέζι; Μόνο εισιτήριο στο θέατρο έχω κλείσει.

Θεωρείς πως, αν θέλει να σε σκοτώσει κάποιος, μπορεί να σου βάλει δώδεκα τρομερές εκδηλώσεις μέσα σε μια μέρα;

Το έχω πάθει. Να είναι τρία πράγματα που θα είναι την ίδια ώρα και να μην ξέρω τι να κάνω. Σε δύο ίσως και να τα καταφέρω για ταυτόχρονη παρουσία. Σε τρία δυσκολεύει, αν και η φυσική δεν το αποκλείει.