«To πάρκινγκ να γίνει πάρκο»

Ήταν το δεύτερο Σαββατοκύριακο που οι κάτοικοι των Εξαρχείων ανέλαβαν να κάνουν το πάρκινγκ πάρκο στο οικόπεδο Χαριλάου Τρικούπη - Ναυαρίνου - Ζωοδόχου Πηγής. Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Το 1990 το Τεχνικό Επαγγελματικό Επιμελητήριο παραχωρεί στο Δήμο Αθηναίων οικόπεδο στη συμβολή των οδών Χαριλάου Τρικούπη, Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής με αντάλλαγμα τη μεταφορά συντελεστή δόμησης σε ακίνητό του στο Μαρούσι. Ενώ η ιδέα εγκρίνεται ομόφωνα, δεν υλοποιείται και το οικόπεδο μισθώνεται ως πάρκινγκ. Η μίσθωση του πάρκινγκ λήγει και το οικόπεδο κινδυνεύει να χτιστεί. Με δεδομένο πως με εξαίρεση το λόφο του Στρέφη τα Εξάρχεια δεν έχουν σχεδόν καθόλου πράσινο, οι κάτοικοι των Εξαρχείων αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να μετατρέψουν το πάρκινγκ σε πάρκο. Αν κάτι ήταν ξεκάθαρο αυτό το Σάββατο, αυτό ήταν πως επρόκειτο για μια πρωτοβουλία με «γειτονικό» πνεύμα. Σε μια γωνιά παιδάκια χοροπηδούσαν σαν τρελά σε ένα βουναλάκι από χώμα (τέτοιο χοροπηδητό είχαμε καιρό να δούμε) ή έφτιαχναν κατασκευές με πηλό, ενώ οι κάτοικοι χωρισμένοι (και υπερ-οργανωμένοι) έφτιαχναν το πάρκο τους: κάποιοι έσπαγαν το κράσπεδο, κάποιοι τσάπιζαν, κάποιοι φύτευαν, κάποιοι κουβαλούσαν χώμα με καροτσάκι. Στη γωνία κατασκευαζόταν μια μικρή παιδική χαρά. Μπροστά είχαν στηθεί δυο τραπέζια με φαγητό και ποτό: όλοι έφερναν από κάτι - άλλοι σε κουτιά ζαχαροπλαστείου ή ακόμα καλύτερο φαγητό που είχαν φτιάξει μόνοι τους. Ανάμεσα από τραπέζια και δεντροφυτεύσεις ένα πολύχρωμο πλήθος όλων των ηλικιών συζητούσε, έκανε βόλτες τα σκυλιά του κι άκουγε μουσική, πότε από τα μεγάφωνα πότε live. Tο απόγευμα που ήμασταν εκεί ακούσαμε ρέγκε με σαξόφωνα και τρομπέτες, ενώ την Κυριακή το βράδυ, απ' ό,τι μάθαμε, έγινε ένα ξαφνικό live του Νίκου Βελιώτη και του Γιάννη Αγγελάκα, που μάζεψε πάνω από 500 άτομα. Περπατώντας ανάμεσα από τις νησίδες «καινούργιου» πράσινου, περιτριγυρισμένοι από πολυκατοικίες τουλάχιστον πέντε ορόφων (και δεν μετράμε τα «πανωσηκώματα» και τα υπερυψωμένα ισόγεια), σκεφτήκαμε πόσο μεγάλη ανακούφιση θα ήταν για τη γειτονιά ένα πάρκο και πόσο ωραία ήταν η εικόνα των κατοίκων οργανωμένων όλων μαζί να φυτεύουν δέντρα, ενώ τα παιδιά έπαιζαν σε μια γωνία. Πιο ωραία απ' όλα πάντως μας φάνηκε η ιδέα πίσω από τη διοργάνωση: ότι οι κάτοικοι έχουν επιτέλους λόγο γι' αυτό που γίνεται στη γειτονιά τους.