Egg Hell

Την πρώτη φορά που είδα τον Jef να παίζει στη σκηνή του Gagarin ήταν 17 χρονών, ένας μαθητής που τραγουδούσε με την κιθάρα του αμερικάνικες μελωδίες και στο Φεστιβάλ του Centro είχε κλέψει την παράσταση. Από τότε πέρασαν δυο χρόνια σχεδόν, ο Jef τώρα είναι φοιτητής και έχει φτιάξει το δικό του τετραμελές γκρουπ, τους Egg Hell. Έχει αλλάξει και ο ήχος του. Ο πιτσιρικάς που θύμιζε τη χροιά του Cobain έχει γίνει περισσότερο Jeff Buckley και Elliott Smith (ίσως ο πιο «επιδραστικός» μουσικός για τα ελληνικά rock σχήματα αυτή τη στιγμή, και μάλιστα με διαφορά). Στη μικρή σκηνή του ασφυκτικά γεμάτου Guru Bar Upstairs την Τετάρτη το βράδυ το κοινό θύμιζε αίθουσα πανεπιστημιακού event σε happy hour. Μέσος όρος ηλικίας τα 18 (το άθροισμα της ηλικίας και των δύο μπροστινών μου μαζί ήταν μικρότερο απ’ τη δικιά μου!), με κινητά στο χέρι να τραβάνε φωτογραφίες και φρέσκα πρόσωπα (χωρίς ίχνος ακμής, τι στο καλό;) σε αναλογία αντρικού και γυναικείου πληθυσμού 5:1. Οι His Majesty The King Of Spain που άνοιξαν τη βραδιά λατρεύουν τα blues κι έπαιξαν μια μεγάλη γκάμα κομματιών «παλιού καλού rock» με κέφι και guest εμφανίσεις. Οι Egg Hell είναι από τα πιο ελπιδοφόρα σχήματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και η φωνή του Jef το μεγάλο ατού τους. Υπήρχαν στιγμές που θύμιζε τον Thom York, τρυφερές, αλλά και πιο σκληρές που συντονίζονταν σε πιο ρυθμικά κομμάτια, χαλαροί, χωρίς το τρακ του πρωτοεμφανιζόμενου. Ίσως επειδή όλοι γύρω τους ήταν φίλοι που είχαν έρθει να τους στηρίξουν και απολάμβαναν πραγματικά όσα άκουγαν.