Πήγα στη συναυλία των Mystery Lights στο Gagarin

Η Αθήνα ήταν ο τελευταίος σταθμός της ευρωπαϊκής περιοδείας των Mystery Lights, μιας μπάντας για την οποία, κατά το γνωστό κλισέ, έχει χυθεί αρκετό μελάνι» ήδη.

Οι Mystery Lights συστήθηκαν στο ευρύτερο ακροατήριο το 2016, όταν έγιναν το πρώτο όνομα που υπέγραψε στη Wick Records, το ροκ παρακλάδι της Daptone, με την εταιρεία να τους παρουσιάζει ως το συγκρότημα που άφησε την Καλιφόρνια για τη Νέα Υόρκη και ζει κοινοβιακά στο Κουίνς, κάνοντας πρόβες στο υπόγειο. Όπως ο τρόπος που οι Mystery Lights ζουν, έτσι και η μουσική που γράφουν απέχει από το σήμερα. Αντλούν στοιχεία από την απύθμενη τελικά δεξαμενή του garage και τα γόνιμα '60s, παντρεύοντας τα ψυχεδελικά τους ριφ με την ορμή του πρώιμου πανκ.

Αν όμως υπάρχει ένα σημείο όπου σχεδόν όλοι συγκλίνουν όταν μιλούν για το σχήμα, είναι οι συναυλίες τους που χαρακτηρίζονται από μια πρωτόγονη rock 'n' roll ενέργεια – δυσεύρετη πια. Η εμφάνισή τους την περασμένη Τετάρτη στο Gagarin ήταν σαρωτική, όπως (θέλουμε να φανταζόμαστε) εκείνες που έγιναν στο CBGB κατά την έκρηξη του νεοϋορκέζικου πανκ.

Οι Mystery Lights, μετά από έναν ακόμα γύρο σφηνάκια, βγήκαν ξανά στη σκηνή μαζί με φίλους τους, διασκεύασαν, έπαιξαν και τζαμάρισαν, προσφέροντας στο κοινό κάτι πραγματικά ακατέργαστο.

Αν όμως υπάρχει ένα σημείο όπου σχεδόν όλοι συγκλίνουν όταν μιλούν για το σχήμα, είναι οι συναυλίες τους που χαρακτηρίζονται από μια πρωτόγονη rock 'n' roll ενέργεια – δυσεύρετη πια. Η εμφάνισή τους την περασμένη Τετάρτη στο Gagarin ήταν σαρωτική, όπως (θέλουμε να φανταζόμαστε) εκείνες που έγιναν στο CBGB κατά την έκρηξη του νεοϋορκέζικου πανκ.

Η ροή των κομματιών ήταν καταιγιστική, με τα μικρά εμβόλιμα τζαμαρίσματα να αποτελούν μάλλον τις «ανάσες» του σχήματος. Κάτω από τα νυσταλέα φώτα του Gagarin o Mike Brandon, ένας χαρισματικός περφόρμερ, έτρεχε και χόρευε, παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας, ανεβαίνοντας και πηδώντας από τους ενισχυτές. Έχυνε αλκοόλ στα σανίδια και γλιστρούσε στη σκηνή, ώσπου κατέληξε στα χέρια του πλήθους.

Στο setlist συμπεριλήφθηκαν κομμάτια και από τους δύο δίσκους τους, όπως τα «Too much tension», «I'm so tired (of living in the city)», «Follow me home», «What happens when you turn the devil down?» - οι δίσκοι κυριολεκτικά εξαφανίστηκαν από το merchandize. Μια χορταστική διασκευή στο «Dead moon night» των Dead Moon αποτέλεσε το τελευταίο κομμάτι της συναυλίας πριν από το encore.

Οι Mystery Lights, μετά από έναν ακόμα γύρο σφηνάκια, βγήκαν ξανά στη σκηνή μαζί με φίλους τους, διασκεύασαν, έπαιξαν και τζαμάρισαν, προσφέροντας στο κοινό κάτι πραγματικά ακατέργαστο. Σε άλλες περιπτώσεις ίσως και να ενοχλούσε, στους Mystery Lights, που με έναν παράδοξο τρόπο o αναλογικός τους ήχος ακούγεται ταιριαστός με την εποχή τους, όχι. Στην τελική, it's only rock 'n' roll, και καλό είναι να το θυμόμαστε πού και πού.