Βαρύ μπάσο / Η κυρία από τη θάλασσα

Βαρύ μπάσο
Bios
Σάββατο, 06 Μαρτίου

FLYING ROCKET. Μπορεί να χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι τις τρεις το πρωί για να ανέβει στη σκηνή, αλλά ήταν σίγουρα η καλύτερη εμφάνιση μιας βραδιάς που όσοι είχαν την τύχη να τη ζήσουν θα τη θυμούνται για καιρό. Ο Flying Lotus είναι έτη φωτός πιο μπροστά από κάθε 20something beatmaker που έχει εμφανιστεί την τελευταία δεκαετία και αξίζει κάθε λέξη ενθουσιασμού που έχει γραφτεί γι' αυτόν· μπορείς πια να δικαιολογήσεις ακόμα και τις υπερβολές της Mary Anne Hobbs (η καημένη η Μαρίτσα δεν έχει ποτέ παραληρήσει άδικα). Όσοι ήταν παρόντες ξέρουν γιατί. Δεν είναι μόνο η (κυριολεκτικά) απερίγραπτη μουσική του (σαρωτικά beat που ξεκινούν από «πειραγμένο» φουτουριστικό χιπ χοπ και φτάνουν μέχρι ένα τέκνο ντελίριο) που σε αφήνει άφωνο, είναι και η λάμψη ενός σταρ που είχαμε πολύ καιρό να δούμε στο είδος - την ώρα που ανέβηκε στη σκηνή το κρύο και η βροχή της συνωστισμένης Πειραιώς (πού στο καλό πήγαινε τόσος κόσμος στις 3 το πρωί;) χάθηκαν πίσω απ' τον ήλιο του L.A.
Οι King Midas Sound βγήκαν με μιάμιση ώρα καθυστέρηση και ήταν οι άτυχοι της βραδιάς, γιατί οι φωνές της Hitomi και του ποιητή-μουσικού Roger Robinson χάνονταν πίσω από μικροφωνισμούς και «μασημένα» μπάσα. Η αμηχανία τους εμφανής και το αποτέλεσμα κατώτερο των προσδοκιών. Παρ' όλα αυτά, το ξεκίνημα με το (καινούργιο και εξαιρετικό) «When I'm in ur arm» αφήνει υποσχέσεις για μια ακόμα πιο συναρπαστική συνέχεια. Κορυφαίες στιγμές: οι στίχοι του Cool Out «We kill sound boys with our shaolin styles / run them out the dancehall wiping tears from their eyes» και η σχεδόν αγνώριστη εκτέλεση του «Lost» που ξεσήκωσε.

Ο Jamie Vex'd ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη, ευχάριστος και χαμογελαστός έπαιξε ένα πολύ συμπαγές σετ με ήχους από όλο το φάσμα της σημερινής dance και θα ήταν το highlight της βραδιάς, αν ο Flying Lotus δεν σάρωνε στη συνέχεια.
Η εμφάνιση του The Bug μαζί με τον Flowdan ήταν αυτό ακριβώς που αναμενόταν: ένα άγριο σετ που έδωσε την ευκαιρία στους πιτσιρικάδες να χτυπηθούν μέχρι τα ξημερώματα και στους πιο σιτεμένους να περάσουν την Κυριακή με πόνους στη μέση και στις αρθρώσεις. Ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες βραδιές που έχω περάσει στο Bios ever. Αυτό αρκεί.

M.Hulot

Η κυρία από τη θάλασσα
Εθνικό Θέατρο - Κεντρική Σκηνή
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου

Μπορεί η διαδρομή από τον σταθμό της Ομόνοιας μέχρι την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού να είναι από γραφική έως καταθλιπτική, αλλά η πρεμιέρα της Κυρίας από τη θάλασσα του Ίψεν στο ανακαινισμένο κτίριο της Αγίου Κωνσταντίνου ήταν τουλάχιστον λαμπερή - μεγαλοδημοσιογράφοι, πολιτικοί, πολλές πλατινέ κυρίες, σωματοφύλακες με ακουστικά στην άκρη της αίθουσας και παρκαρισμένα τζιπ απέξω. Όσο για την Κυρία από τη θάλασσα;. Ήταν μια μάλλον μοντέρνα παράσταση σε μια αίθουσα με βελούδινα καθίσματα και κρυστάλλινους πολυελαίους. Η Μαρία Ναυπλιώτου (θα μπορούσε να 'ναι πιο όμορφη; Μάλλον όχι) μας φάνηκε σχεδόν συγκινητική ως Ελίντα. Συμβιβασμένη σε έναν γάμο με τον ψυχίατρο Βόγκελ (Άρης Λεμπεσόπουλος), η Ελίντα δεν έχει ποτέ ξεπεράσει τον μεγάλο της έρωτα (να ομολογήσουμε ότι ο Νίκος Χατζόπουλος μας φάνηκε λίγο μεγάλος για τον ρόλο;), έναν άντρα που την τραβάει όσο έντονα την τραβάει και η σκοτεινή θάλασσα του Βορρά. Η σκοτεινή θάλασσα του Βορρά στην προκειμένη περίπτωση ήταν το ακροατήριο, μιας και η παράσταση δεν είχε ούτε ίχνος σκηνικού, ενώ συχνά πυκνά οι πρωταγωνιστές κάπνιζαν, μιλούσαν ή περιφερόντουσαν με μοναδική μουσική υπόκρουση το Surfer Girls των Beach Boys. Οι δυο κόρες της οικογένειας Βόγκελ, μάλιστα (Άλκηστη Πουλοπούλου και Λουκία Μιχαλοπούλου), που έκλεψαν την παράσταση με τις καταπληκτικές τους ερμηνείες, λικνίστηκαν κιόλας, ενώ οι Beach Boys τραγουδούσαν «Do you love me, do you surfer girl / Surfer girl my little surfer girl». Δίπλα μας όλο το βράδυ καθόταν γεμάτος αγωνία ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο Νορβηγός Έρικ Στούμπε. Τον καταλάβαμε μόνο όταν σηκώθηκε στο τέλος για να υποκλιθεί μαζί με τους ηθοποιούς του.

Δέσποινα Τριβόλη