Αποχαιρετισμός / Farewell

Η Τρίτη ήταν η τελευταία ημέρα της διήμερης εικαστικής έκθεσης-παράστασης-πειράματος με τον τίτλο Αποχαιρετισμός / Farewell, που έλαβε χώρα στο γνωστό, πια, και πανέμορφο νεοκλασικό της Kunsthalle Athena στον Κεραμεικό. Έχοντας διαβάσει το δελτίο Τύπου τις προηγούμενες ημέρες, μου είχε κινήσει την περιέργεια ευχάριστα η σύμπραξη της Μαρίνας Φωκίδη με την ηθοποιό Θέμιδα Μπαζάκα στο curating, καθώς και η ιδέα του εγχειρήματος που, ενώνοντας εικαστικούς και ηθοποιούς κάτω απ’ το κοινό θεματικό πλαίσιο του αποχαιρετισμού, είχε ως στόχο να πυροδοτήσει απροσδόκητους καλλιτεχνικούς σπινθήρες κι ενδεχομένως να δημιουργήσει αφηγήσεις που κανείς δεν θα περίμενε σε πρώτο επίπεδο.

Παρακολουθώντας τα περισσότερα (μόνο στην περφόρμανς του Στάνκογλου δεν κατάφερα να μπω, λόγω μεγάλης προσέλευσης καθόλη τη διάρκεια της πεντάωρης έκθεσης), ένιωσα πως, όντως, αυτό που είχαν στο μυαλό τους οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν το πλησίασαν σε μεγάλο ποσοστό. Εγώ θα σταθώ ιδιαίτερα σε τρία σημεία που με κινητοποίησαν πιο πολύ (χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι αρνητικό για τα υπόλοιπα - όλα είναι θέμα γούστου, άλλωστε). Η σύμπραξη της ηθοποιού Στεφανίας Γουλιώτη με την εικαστικό Χριστίνα Δημητριάδη, του εικαστικού Παντελή Μάκκα με την ηθοποιό Θεοδώρα Τζήμου και του εικαστικού Δημήτρη Τάταρη με την Ιωάννα Τσάμη με έκαναν να συγκινηθώ με τον τρόπο που το κατα- φέρνει η τέχνη, όταν συνειδητοποιείς πως ακινητοποιήθηκες για μερικές στιγμές κι επανέφερες την αντίληψή σου διαποτισμένη μέσα από την ομορφιά της τέχνης. Δεν συμβαίνει ούτε εύκολα, ούτε συχνά.