Cuba Libre

Αβάνα 1991. Σ’ ένα παλιό αστικό σπίτι δύο νέες σχετικά αδελφές έχουν τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό γιατί εξέφρασαν την αμφισβήτησή τους για το καθεστώς. Συγγραφέας και διανοούμενη η μεγαλύτερη, της στερούν τα γράμματα του άντρα της που καταφθάνουν από το εξωτερικό όπου βρίσκεται και προσπαθεί να της εξασφαλίσει πολιτικό άσυλο. Παρακρατούνται στην ασφάλεια και δεν θα έφταναν ποτέ στα χέρια της, αν δεν περιέρχονταν στην κατοχή ενός στρατιωτικού που είναι ερωτευμένος μαζί της και ο οποίος της προτείνει ένα παιχνίδι. Όσο εκείνη θα του απαγγέλλει κομμάτια από ένα της μυθιστόρημα, εκείνος θα της διαβάζει αποσπάσματα από τα γράμματα. Στην αρχή αντιστέκεται, αλλά εν τέλει συμφωνεί και ακολουθεί ένα παιχνίδι έρωτα και εξουσίας. Οι δύο απομονωμένες γυναίκες θυμούνται τα ανέμελα χρόνια της οικογενειακής ευτυχίας, ενώ ασφυκτιούν κλειδωμένες μέσα στο σπίτι, ειδικά η μικρότερη που είναι πιανίστρια. Θέλει τόσο πολύ να βγει έξω, να ζήσει, να χορέψει, να τραγουδήσει, να κάνει έρωτα, που όταν της στέλνουν έναν κουρδιστή πιάνων, καθώς δεν της φτάνουν τα χρήματα, φλερτάρει μαζί του και του χαρίζει ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια του πατέρα της. Αλλά το πραγματικό φλερτ που, παρά τη μεταξύ τους αντιπαράθεση, παίρνει σάρκα και οστά, είναι μεταξύ του αξιωματικού και της συγγραφέως.

Έργο του βραβευμένου με Πούλιτζερ Νίλο Κρους, ανήκει σε μια εποχή θεατρικής έκφρασης που σήμερα τείνει να ξεπεραστεί. Πίσω από την πολιτική κριτική κρύβεται ένα μελόδραμα που σώζεται ίσως από τους υπαρξιακούς μετεωρισμούς των γυναικείων χαρακτήρων. Η άρτια ακαδημαϊκή σκηνοθεσία της Αναστασίας Ρεβή υπογραμμίζει υπέρ το δέον κάποια στοιχεία - μέχρι και με ροδόνερο λουζόμαστε από τις ηθοποιούς, Παναγιώτα Βλαντή και Αντιγόνη Δρακουλάκη, οι οποίες με ανοικονόμητο πάθος ερμηνεύουν την απόγνωση και τη στέρηση της νιότης τους. Ο Αντώνης Καρυστινός, ως στρατιωτικός, αποδεικνύεται ένα κράμα ευαισθησίας και αυταρχισμού, ενώ ο κουρδιστής πιάνων Αργύρης Γκαγκάνης προσφέρει πετυχημένα το μοναδικό κωμικό στοιχείο. Γοητευτική παράσταση στο σύνολό της. Κύριο μειονέκτημα η αφόρητα φολκλόρ κουβανέζικη μουσική, λες και δεν έφτανε ο τίτλος που παραπέμπει σε διάσημο κοκτέιλ.

Χρήστος Παρίδης