Η κυβέρνηση δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει τα κύματα αγανάκτησης και την κρίση νομιμοποίησης, αλλά και την αποστασία του δεξιού συμμάχου της, από το μνημονιακό μέτωπο.
Πέρυσι το Λάος στήριζε το μνημόνιο για να ''σωθεί η πατρίδα" και εγκαλούσε για εθνική προδοσία ή λοιδορούσε-στην καλύτερη περίπτωση-όποιον εξέφραζε τη διαφωνία ή τις ενστάσεις του. Τώρα, ο πρόεδρος του, υπολογίζοντας τη νέα κατάσταση, αλλά και πιεσμένος από τον αντιμνημονιακό Σαμαρά και τον πολιτικό ανταγωνισμό της νεοναζιστικής χρυσής αυγής, περνά στην αντιπολίτευση.
Ο Καρατζαφέρης πρότεινε την ευρωδραχμή ως εσωτερικό νόμισμα ,που δε θα έχει αξία εκτός συνόρων όπου θα εξακολουθεί να ισχύει το ευρώ, θεωρώντας πως έτσι θα εμποδιστεί η φυγή κεφαλαίων και χρημάτων προς το εξωτερικό. Ανέφερε μάλιστα δύο όμοια -για εκείνον-παραδείγματα:τα ξένα πολυκαταστήματα και τα εμβάσματα των μεταναστών.
Φυσικά η ευρωδραχμή θα κάνει πράξη την εσωτερική υποτίμηση ( =μείωση μισθών) που φέρνουν τα μνημονιακά μέτρα, όπως και θα είναι ευάλωτη σε πιέσεις από το εξωτερικό, αλλά αυτά είναι μικρολεπτομέρειες. Επιπλεόν, μάλλον ατυχές είναι να αναφέρεται ως ιστορική αναλογία η καθιέρωση εσωτερικού νομίσματος, το 1923 στη Γερμανία. Καθώς ούτε εμπόδισε τον υπερπληθωρισμό κι όλοι (σίγουρα και οι του Λάος) γνωρίζουν ποιος ήρθε πατώντας πάνω στην οικονομική διάλυση 10 χρόνια μετά.
Με τέτοιες "ριζοσπαστικές" προτάσεις ο Καρατζαφέρης κλείνει το μάτι στο ακροατήριο του, αλλά και στην τρόικα, αφού τέτοια μέτρα δε θίγουν στο ελάχιστο τα συμφέροντα των δανειστών. Σιωπηλά κι υπεύθυνα λοιπόν, το Λάος ξεπλένει τις μνημονιακές του αμαρτίες και παίρνει θέση σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, είτε αυτή προκύψει από εκλογές, είτε-το πιθανότερο αυτή τη στιγμή-επιβληθεί εξωθεσμικά.
σχόλια