Με μια μεγάλη αναδρομική του Νικόλαου Λύτρα (1883-1927) ανοίγει η σεζόν στην Εθνική Πινακοθήκη. Τα έργα του -πορτρέτα και εικόνες της ελληνικής φύσης- είναι λουσμένα σε ένα λαμπερό και διάφανο φως, γεμάτα από μία «ζωική ευφορία», «ένας ύμνος στα νιάτα και στη ζωή», με έμφαση στα περιγράμματα των μορφών, και προβολές σκιών βαριών «σαν σίδερο» -όπως ποιητικά τις έβλεπε ο Γιάννης Ρίτσος- μέσα στα ολόφωτα, ηλιοκαμένα ύπαιθρά του. Η ζωγραφική του, «παστόζικη και έμφορτη με καθαρό χρώμα» παρέμεινε κυρίως απλή, λιτή, με αφομοιωμένους τους κανόνες της μοντέρνας τέχνης: «Tην κατάργηση της προοπτικής, την ισοδύναμη ένταση του τόνου σε ολόκληρη την επιφάνεια που τον οδηγεί να δυναμώσει το χρώμα προς τα πάνω για να αποσoβήσει την εντύπωση της τρίτης διάστασης».
| ΠΟΤΕ | 19/03/2008 - 02/06/2008 |
