Στην
τελευταία του δουλειά ο Χριστοδουλίδης
δημιουργεί γλυπτά από ανακτημένα
αντικείμενα
(Objets
récuperés)
εστιάζοντας την προσοχή του ιδιαίτερα
σε μικρά και μεγάλα πορσελάνινα
διακοσμητικά. Πρόκειται για αντικείμενα
στα οποία αντανακλάται η ανάγκη-αγωνία
των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων να
προσεταιριστούν το περιβάλλον, την
ποιότητα ζωής και το lifestyle
των ανώτερων εισοδηματικά τάξεων.
Πορσελάνινες νεαρές κινέζες, σκυλάκια
και πίθηκοι δημιουργούν νέες φόρμες,
μέσω του assemblage,
συσχετιζόμενα δομικά με καθρέφτες,
φρουτιέρες, σπασμένα πιάτα και λουλούδια.
Ο
καλλιτέχνης,
όμως, δεν αρκείται μόνο στο φορμαλιστικό
ενδιαφέρον. Επιδιώκει να μας αιφνιδιάσει
εισάγοντάς μας στην ποίηση των απροσδόκητων
σχέσεων. Δια μέσου αυτής μας εισάγει
στον κόσμο μιας Vanitas
γλυπτικής. Έτσι
το αγαλματίδιο ενός μικρού παιδιού που
προσεύχεται στέκεται εν μέσω
σπαραγμάτων-μελών άλλων προγενέστερων
ικετών. Μια
νεαρή πορσελάνινη κοπέλα καθισμένη σε
ένα βαρέλι δέχεται στο πρόσωπο την
απρόσμενη επίθεση πουλιών που μετατρέπει
μια φαινομενική ισορροπία σε αστάθεια.
Τα
assemblage
του περιέχουν σουρεαλιστικούς υπαινιγμούς,
οι οποίοι μαζί με την αγάπη του για την
ποίηση τον οδηγούν στο έργο-αναφορά
στον André
Breton
“Ο άνθρωπος με το διαφανές κεφάλι». Ο
Χριστοδουλίδης αναρωτιέται για την
πραγματική αξία της Εξουσίας, του
Βολέματος, της Υποταγής, φτιάχνοντας
έναν κόσμο που υμνεί την αναζήτηση της
λογικής και συναισθηματικής ανατροπής.
ΠΟΤΕ | 17/09/2008 - 08/11/1970 |
ΠΟΥ | Α.Δ. |