Στην ατομική της έκθεση Πόλη πάνω από την πόλη η Εύη Παναγιωτάκη καταγράφει όψεις της νυχτερινής κορυφογραμμής της Αθήνας , ταράτσες , κεραίες και καπνοδόχους , κλιμακοστάσια που δεν οδηγούν πουθενά , άδεια παράθυρα τα οποία αντιφεγγίζουν το τρομώδες γαλάζιο μιας απόμακρης τηλεόρασης ή ανοίγονται φωτισμένα δωμάτια χωρίς ίχνος ανθρώπινης σκιάς. Εντάσσοντας στα έργα της αντικείμενα , όπως καλώδια και ξύλα , και αποκόμματα από εφημερίδες , με ένα τρόπο που φέρνει στο μυαλό την αγγλική ιδίως ποπ αρτ, η Παναγιωτάκη συνθέτει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης του κάθε έργου. Η Πόλη πάνω από την πόλη είναι ταυτόχρονα η διαστρωμάτωση των επιπέδων αναπαράστασης και μίμησης , η ενατένιση του νυχτερινού ουρανού , αλλά κυρίως η αίσθηση μιας δεύτερης ζωής , κρυμμένης και ασαφούς , μιας ζώνης στην οποία εκτυλίσσονται πράξεις αδιαφανείς , σκέψεις και συναισθήματα που ο θόρυβος της πόλης και η καταιγιστική και εύκολη εικονοπλασία της διασκέδασης , της θλιβερής γιορτής , που φαίνεται να αποτελεί την ψυχική υποδομή του αστικού τοπίου της Αθήνας , δεν τους επιτρέπουν να έρθουν στην επιφάνεια.
| ΠΟΤΕ | 22/09/2008 - 04/10/2008 |
