Τριαντάφυλλα στο παράθυρο

Είδα να σέρνεται πάνω στο φλιτζάνι του καφέ η διαχαλωτή της γλώσσα. Προετοιμάστηκα.
– Λένε ότι αρχίσατε κι εσείς τις διαπλοκές, μου είπε. Στους Influentials είχατε τον Λαζαρίδη της Λυρικής. Μα αυτός είναι τρελός, είναι ανυπόφορος! Ξυπνάει μέσα στη νύχτα τους συνεργάτες του για να ζητήσει να διορθώσουν ένα κόμμα. Πετάει τασάκια στους ανθρώπους. Και στο υψηλών προδιαγραφών πρόγραμμά του βάζει τον… Μανταφούνη (συνοδεύεται από έκφραση τεατράλε σιχασιάς).
– Αν δεν κάνω λάθος, είχα προτείνει σ’ εσένα πρώτα να γράψεις τους Ιnfluentials του χορού, της είπα. Και αρνήθηκες.
– Μα δεν προλάβαινα.
– Ναι, αλλά θα έγραφες αυτούς που εσύ θεωρείς άξιους. Χωρίς παρέμβαση – και το ξέρεις.
– Χμ, ναι.
– Κι όταν έκανες μια συνέντευξη με έναν καλλιτέχνη φίλο σου, του φέρθηκες με το γάντι – ούτε μια ενοχλητική ερώτηση.
– Μα τον τιμώ, δεν ήθελα να του επιτεθώ ασκόπως.
– Θα μπορούσε όμως κάποιος να σε κατηγορήσει και σένα για διαπλοκή. Ενώ απλώς εξέφραζες το γούστο σου.
Αν και ήταν (είναι) η μέρα που κλείνουμε τεύχος, της είπα να κάτσει να της πω δυο λόγια, τώρα που χοντροπετσιάζει η εποχή και οι προθέσεις πάνε περίπατο.
– Διαπλοκή υφίσταται όταν επωφελείσαι. Όταν βγάζεις λεφτά από μια ψευδή, υποκριτική συμπεριφορά. Τι θα κερδίσω από τον Λαζαρίδη; Μια σελίδα διαφήμιση το χρόνο; Οk, είμαστε ένα free press που ζει από αυτά, αλλά δεν σωζόμαστε έτσι. Καλό θα ήτανε να αρχίσουμε τα γλυκά νταλαβέρια με τον Ρουσόπουλο και την Ντόρα – μακάρι να είχαμε λυγερούς σπονδύλους. Αλλά δεν έχουμε. Ζούμε από αυτούς που μας πίστεψαν και ήρθαν κοντά μας επειδή είδαν ότι επικοινωνούν αποτελεσματικά με τον κόσμο τους. Δεν θυμάμαι να κολακέψαμε ποτέ κανέναν ανήθικο επειδή μας τα έχωσε. Αντίθετα, τσακωθήκαμε με μερικούς καλλιτεχνικούς φίλους μας που απέκτησαν αίφνης εξουσία και γλιτσερές συνήθειες – ήμουν ο μόνος που τους κατήγγειλε όταν όλοι διαγκωνίζονταν για να τους πλησιάσουν και να βολευτούν. Ακόμα κι αν ισχύει λιγάκι το τραγουδάκι του Morrissey “We Hate It When Our Friends Become Succesfull”, μερικοί προχώρησαν πέρα από την επιτυχία, στη μίζερη μικροπολιτική, άρχισαν να μιλούν για τη γαλήνια, σεβάσμια μορφή του Κακλαμάνη, τη δαιμόνια δύναμη της Γιάννας, τη συμ-συμ-συμπαθέστατη ορμή γνώσης του Κώστα Καραμανλή. Εν τω μεταξύ μεταμορφώνονταν στο απεχθέστερο είδος που κράζαμε όταν ήμασταν μικροί: μέλη επιτροπών, μυστικοσύμβουλοι, ομοτράπεζοι ηλιθίων με τίτλους (που αίφνης όλοι αποκτούσαν στα μάτια τους «τρομερό ενδιαφέρον» – μάλλον ζωολογικό!). Δεν ξέρω, ίσως είδαν κάτι που εγώ δεν βλέπω, ίσως όντως πιστεύουν ότι εκ των έσω θα αλώσουν την ασκήμια, εγώ όμως τους βλέπω να έχουν κάνει την τέχνη τους μαντάρα, να στρέφουν τη ζωή τους με δριμύτητα στις ψεύτικες συνάφειες, στις ψεύτικες ευγένειες – κι εν πάση περιπτώσει άλλο λέγαμε: ότι η διαπλοκή είχε κάτσει στο τραπέζι μου και δεν της μίλησα. Πόσο μάλλον, που λες, ότι την πήρα στο κατόπι. Ενώ εσύ, και στις επιτροπούλες σου είσαι, και τώρα ήρθες εδώ να προωθήσεις το δελτίο Τύπου ενός φίλου σου.
Με κοίταζε. Γελαστά. Γιατί είναι έξυπνη, και (παρ’ όσα τής σέρνω) ακέραιη. Και συμπαθιόμαστε ειλικρινά.
– Πάντως οι Influentials θα μπορούσαν να είναι πιο ψαγμένο κομμάτι. Υπάρχουν άνθρωποι σπουδαίοι, που χάρη σ’ αυτούς η Αθήνα αλλάζει μορφή την ώρα που μιλάμε. Και δεν τους είχατε.
– Ενδεχομένως διότι δεν τους ξέραμε. Διότι είμαστε ατελείς. Διότι προσπαθούμε. Γι’ αυτό ζητήσαμε από εσένα, που ξέρεις, να μας πεις. Και δεν μας είπες. Όντως στο χορό ξεχάσαμε την υπέροχη Βίκυ Μαραγκοπούλου (μάλλον επειδή δραστηριοποιείται στην Καλαμάτα), όντως στο βιβλίο ξεχάσαμε τον τυφώνα Μεταίχμιο (παρότι έχουμε ετήσιο διαφημιστικό πρόγραμμα!) – όμως κάναμε ό,τι μπορούσαμε, και κυρίως είπαμε ό,τι πιστεύουμε. Όταν περάσει ο καιρός κι οι αναγνώστες ενώσουν τις τελείες, θα σχηματιστεί η μαγική η εικόνα και θα φανεί ποιο από τα free press κάνει δημοσιογραφία βάσει των τιμολογίων του και ποιο όχι. Ποιο επιζητεί τα μαύρα μεγαλεία της σύμφυρσης με τους ισχυρούς και ποιο όχι. Δεν είμαστε ήρωες, απλώς μας αρέσουν τα τριαντάφυλλα στο παράθυρο: «Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια».
– Ωχ, σου πάτησα τον κάλο, φεύγω.
– Του χρόνου, σου υπόσχομαι ότι οι Influentials θα έχουν μεγαλύτερη ακρίβεια. Όμως θα γίνουν με την ίδια ειλικρίνεια και ελευθερία. Και με μεγαλύτερη προσοχή απέναντι σε αυτούς που είναι το αντίθετο όσων λέμε τόση ώρα: αυτούς που δίνουν νόημα και ομορφιά στη ζωή μας, με τέχνη, σοφία, δράση, σκέψη. Τους ρομαντικούς, τα αγύριστα κεφάλια, τους ανθρώπους με μανία, ταλέντο και αφοσίωση σε κάτι. Χάρη σε αυτούς καταφέρνουμε και δεν είμαστε κομμάτια κρέας. Χάρη σε αυτούς αντέχουμε τις δυσκολίες. Θα τους δείξουμε ότι βασικά μόνο αυτούς σεβόμαστε. Αυτοί είναι η αληθινή, η μόνη πολιτική που αφήνει ίχνη. Ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο είναι ανάξιο να σκύψει να τους δέσει τα κορδόνια. Θα τους δείξουμε πόσο τους προσέχουμε και τους πιστεύουμε. Γιατί «Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων... Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη».

Σημ. Οι στίχοι είναι από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου «Τριαντάφυλλα στο παράθυρο»