Η ώρα είναι λίγο πριν από τις 11 το βράδυ, το θερμόμετρο αγγίζει τους -22 βαθμούς και ο Στέφανος Τσάλλας, γιατρός στο επάγγελμα, μαζί με 24 ακόμη άτομα, προχωρούν στα τελευταία μέτρα για να ανέβουν στην κορυφή του ψηλότερου βουνού της Αφρικής, το Κιλιμάντζαρο.
Είναι τέτοιο το ύψος που οι φακοί στα κεφάλια των ορειβατών ψηλά στις βουνοκορφές μοιάζουν με αστέρια του ουρανού. Ξαφνικά ένας αμυδρός κρότος τους κάνει να σταματήσουν. 5 χιλιάδες μέτρα κάτω από αυτούς, σε μια μικρή πόλη της Τανζανίας, φαίνονται πυροτεχνήματα. Η ώρα έχει πάει 12. Έχει φτάσει η Πρωτοχρονιά.
«Είναι σίγουρα η πιο ιδιαίτερη Πρωτοχρονιά που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου» εξηγεί σήμερα, μερικές μέρες μετά την επιστροφή του ο Στέφανος. Ο ίδιος δεν πρόκειται να ξεχάσει ακόμη των ήχο απ' τις βουβουζέλες που φέρνουν μαζί τους οι ντόπιοι Τανζανοί ορειβάτες για να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου στο βουνό.
Κατεβαίνοντας από το βουνό, δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συμβαίνει. Σχεδόν όλοι στην Ελλάδα μαθαίνουν για την προσπάθειά του, ενώ οι δωρεές του κόσμου ξεπερνούν ήδη τις 8 χιλιάδες ευρώ.
Στέκονται για λίγο και ανταλλάσσουν ευχές. Οι εορτασμοί δεν κρατούν πολύ, όμως, καθώς, ελλοχεύει ο κίνδυνος, κάτω από τέτοιες θερμοκρασίες, να παγώσουν κυριολεκτικά αν σταματήσουν το περπάτημα.
Ακολουθούν 7 ώρες «πόνου και μαρτυρίου». Η ανταμοιβή, όμως, είναι μεγάλη όταν, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, ο Έλληνας γιατρός και 24 συνοδοιπόροι του φτάνουν στην κορυφή, ύψους 5.895 μέτρων. Στις 3 Γενάρη έχουν προλάβει να κατεβούν πάλι στις παρυφές του βουνού. Τότε λέει τα «χρόνια πολλά» με τους δικούς του.
Ο Στέφανος Τσάλλας αποφασίζει να ανέβει στην κορυφή του βουνού για καλό σκοπό. Πριν ξεκινήσει κιόλας την ορειβασία, την οποία χρηματοδοτεί ο ίδιος αποκλειστικά, με το συνολικό κόστος να φτάνει περίπου τα 4.500 ευρώ, δημιουργεί μια καμπάνια crowdfunding, με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και τις ανθρωπιστικές τους δράσεις σε όλο τον κόσμο. Στόχος του; Να μαζέψει 12 χιλιάδες ευρώ, όσο περίπου το διπλό των μέτρων του Κιλιμάντζαρου.
Η ανάβαση κρατά πέντε μέρες, ενώ οι ίδιοι, με τη θερμοκρασία ήδη έξω να φτάνει τους -20 βαθμούς, κοιμούνται όλα τα βράδια σε σκηνές, καθώς το βουνό δεν έχει χτιστά καταφύγια για τους ορειβάτες.
Τρέφονται με τα βασικά. Μερικές κονσέρβες, ξηρά τροφή και σίγουρα παστέλια και powerbars που τους δίνουν δύναμη για να ανέβουν τα κακοτράχαλα μονοπάτια του βουνού.
Το πιο δύσκολο κομμάτι, όμως, δεν είναι το φαγητό. Ο Στέφανος, κάνοντας ουσιαστικά για πρώτη φορά στη ζωή του ορειβασία σε τέτοια ύψη –η πιο πρόσφατη ανάβασή του είναι στον Όλυμπο των 2.918 μέτρων– πρέπει να προσέχει τα χαμηλά ποσοστά συγκέντρωσης οξυγόνου στο βουνό, καθώς μια απροσεξία στον τρόπο ανάβασης θα μπορούσε να του κοστίσει ακόμη και την ίδια του ζωή.
«Παίζει πολύ πάνω-κάτω στο βουνό. Κάποιες μέρες προσπαθούμε να περπατάμε αρκετά ψηλά, ώστε να δώσουμε στο σώμα το ερέθισμα της χαμηλής συγκέντρωσης οξυγόνου και μετά να κατεβούμε και να κινηθούμε πιο χαμηλά. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι να ανεβαίνεις αργά για να δίνεις χρόνο στον οργανισμό να προσαρμόζεται στις συνθήκες του βουνού. Γι' αυτό μας πήρε τελικά και 5 μέρες» εξηγεί ο Στέφανος.
Κατεβαίνοντας από το βουνό, δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συμβαίνει. Σχεδόν όλοι στην Ελλάδα μαθαίνουν για την προσπάθειά του, ενώ οι δωρεές του κόσμου ξεπερνούν ήδη τις 8 χιλιάδες ευρώ.
«Εντυπωσιάστηκα πραγματικά. Βρέθηκαν 300 άνθρωποι που αποφάσισαν να μην πάρουν κάτι για τους εαυτούς τους, τις γιορτές, αλλά να τα δώσουν στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Δεν ξέρω πώς να τους ευχαριστήσω, γιατί σήμερα δεν περισσεύουν από κανέναν».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Στέφανος συνεργάζεται με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Την άνοιξη του 2017, με την προσφυγική κρίση να εντείνεται στο Αιγαίο, παίρνει την απόφαση να αφήσει τη δουλειά και το master του στο Λονδίνο και να μεταβεί στα camps της Λέσβου, στα οποία καθημερινά φτάνουν εκατοντάδες πρόσφυγες, θαλασσοδαρμένοι από την Τουρκία.
Οι συνθήκες που βρίσκει εκεί είναι πρωτόγνωρες. «Νιώθαμε μεγάλο ψυχολογικό φόρτο, καθώς έπρεπε να βοηθήσουμε ανθρώπους κυνηγημένους, που είχαν πέσει ακόμη και θύματα σεξουαλικής βίας. Μέσα στο camp επικρατούσε ένας χαμός, τον οποίο δεν μπορεί να τον καταλάβει κάποιος που βρισκόταν έξω απ' αυτόν» εξηγεί.
Στη Λέσβο εργάζεται ως γιατρός γενικών καθηκόντων, ο άνθρωπος δηλαδή που είναι υπεύθυνος για τα επείγοντα, τους εμβολιασμούς ακόμη και τις γέννες γυναικών που φτάνουν στο νησί.
«Όλα έχουν τα καλά και τα κακά τους. Στη Λέσβο μπορούσες να είσαι πολύ περισσότερο πάνω στον ασθενή, κάτι που δεν μπορεί να γίνει στα νοσοκομεία, καθώς η γραφειοκρατία σε κρατά πίσω. Τα πρωτόκολλα εκεί ήταν πιο σβέλτα. Είχε μια περιπέτεια» λέει γελώντας.
Μετά την ανάβαση στο Κιλιμάντζαρο, θα ήθελε πολύ να συνεργαστεί ξανά με την οργάνωση και να πάει πάλι πίσω στην Τανζανία, αυτή τη φορά ως γιατρός. Μεγάλο του όνειρο βέβαια να εργαστεί ως πλαστικός χειρουργός στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Αμμάν, ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα στην ειδικότητά του.
Σήμερα, μερικές μέρες μετά την επιστροφή του από την Αφρική, έχει γυρίσει πίσω στο μικρό χωριό των 300 κατοίκων, τον Κισσό Πηλίου, για να συνεχίσει το αγροτικό του.
Η ζωή στο χωριό είναι ήσυχη, «καμία σχέση με το Λονδίνο». Είναι ο «γιατρός του χωριού» για τους ντόπιους, οι οποίοι, όπως μαθαίνει αργότερα, στηρίζουν οικονομικά την καμπάνια του.
Ζει σ' ένα μικρό δωμάτιο δίπλα από το ιατρείο του αλλά σχεδόν ποτέ δεν τον βλέπει το σπίτι του, καθώς κάνει συνέχεια ορειβασία, κολύμπι μεγάλων αποστάσεων και snowboard στα Χάνια Πηλίου.
Σ' έναν μήνα περίπου από τώρα τελειώνει το αγροτικό του και προσδοκά να κάνει την ειδικότητά του στο νοσοκομείο Γεννηματάς. Η λίστα αναμονής ήταν τέτοια που έπρεπε να περιμένει επτάμισι χρόνια, μέχρι να ανοίξει θέση για εκείνον.
Αν, ωστόσο, αργήσουν οι διαδικασίες, δεν μπορεί παρά να επιστρέψει πίσω στο Λονδίνο για δουλειά, κάτι που ο ίδιος, όμως, απεύχεται. «Μακάρι να φτιάξουν οι συνθήκες και να μείνω εδώ. Ξέρεις πόσοι Έλληνες γιατροί θέλουν να παραμείνουν στην Ελλάδα, αλλά δεν μπορούν; Εγώ, να φανταστείς, περίμενα τόσα χρόνια για να κάνω την ειδικότητά μου. Τι έπρεπε να κάνω δηλαδή; Να μην ασκώ την ιατρική όλη αυτό το διάστημα;».
Η καμπάνια του Στέφανου Τσάλλα για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα διαρκεί μέχρι τις 15 Ιανουαρίου. Μπορείτε να κάνετε τη δωρεά σας εδώ.
σχόλια