Αθήνα

Mουτη σπάει! / θέλω να σηκωθώ να φύγω μακριά/ κάνω τις χειρότερες σκέψεις / τη βρίζω/ και μετά το μετανιώνω / γιατί την αγαπάωσαν τη μάνα μου / και βγαίνω κάτι ωραίεςβόλτες και δεν τη χορταίνω / και τώραπου ψύχρανε λίγο και βράχηκαν οιπρασινάδες και ξεκουμπίστηκε η σκόνηείμαι ξανά ερωτευμένος / τη λατρεύω τηνάθλια γιατί είναι εδώ όλα / κι όταν γυρνάωαπό κάτι ωραία ταξίδια σε μέρητακτοποιημένα, εύκολα και σαγηνευτικάκαι δεν θέλω να γυρίσω και με πιάνουνστεναχώριες ξέρω πολύ καλά ότι δεναντέχω πολύ μακριά της / κι όταν ακούωτην Αρλέτα να παίζει στην κιθάρα της /Τα ήσυχα βράδια / η Αθήνα θ' ανάβει / σανμεγάλο καράβι / που θα 'σαι μέσα κι εσύ/ λύνονται όλες οι απορίες / τις πόλειςμας δεν τις αγαπάμε γι' αυτό που δείχνουν,αλλά γι' αυτό που είναι μέσα μας / καιπάντα απορούσα με κάποιους Αθηναίουςπου μισούν την Αθήνα / όχι να μην τουςαρέσει αλλά να τη μισούν / μου φαίνεταιαλλόκοτο γιατί εμένα αυτό μου ακούγεταισαν να μισείς όλη σου τη ζωή / δεν είμαιχαζός να υποστηρίξω ότι η Αθήνα είναιόμορφη πόλη αλλά μπορώ να υπερασπιστώτην αγάπη μου για την Αθήνα με ένα καιμοναδικό επιχείρημα / είναι η πόλη μου/ τελεία / και, ναι, το ξέρω, μπορώ να γίνωπολύ συναισθηματικός / και το συναίσθημαέχει τη δύναμη να σε οδηγήσει σε απατηλάμονοπάτια / και βλέπω πολλά δύσπιστακεφάλια / και ναι, μπορώ, να ανοίξωκουβέντα μαζί τους / είμαι έτοιμος ναακούσω ότι η αγάπη για μια πόλη σαν τηνΑθήνα δεν είναι παρά μια υπεκφυγή, έναςτρόπος για να εξωραΐσεις με μελοδραματισμούςμία σχεδόν απάνθρωπη πραγματικότητα /και να δικαιολογήσεις τον εαυτό σουεπειδή κατά βάθος δεν τον συγχώρεσεςποτέ που την ανέχεται και συμβιώνειμαζί της / και δεν θα διαφωνήσω πολύ / μετη διαφορά ότι η αυτό που μοιάζει μεσυνθηκολόγηση με την ασχήμια και τηβαρβαρότητα στην πραγματικότητα είναιακριβώς το αντίθετο / θα το έλεγα ανοιχτάμάτια για τις διάσπαρτες νησίδες ομορφιάς/ μπορεί να είναι κτίρια, μπορεί να είναιδρόμοι, μπορεί να είναι δέντρα, μπορείνα είναι το φωτισμένο καθιστικό μιαςπολυκατοικίας, μπορεί να είναι άνθρωποι,μπορεί να είναι ζώα,/ και μπορεί να είσαιεσύ που διαβάζεις τώρα / και όλα αυτάκαι όλοι εμείς είμαστε η Αθήνα / καιμερικές φορές μπορεί να είμαστε πολύόμορφοι / όπως όμορφα ήταν το Σαββατοκύριακο/ εντάξει δεν μουλιάσαμε ακριβώς από τιςβροχές αλλά φέτος έχουμε φθινόπωρο /μην ξανακούσω τους αφορισμούς «πάει,καταργήθηκαν οι εποχές» γιατί ταίδια και τα ίδια ακούω από το σχολείοακόμα / κι αυτό που έχουμε τώρα πώςλέγεται δηλαδή; / καλοκαίρι; / ή μήπωςχειμώνας; / αλλά να και μια φορά που θέλωνα μη βρέξει / το Σάββατο / δηλαδή αςβρέξει αλλά μέχρι το μεσημέρι / ή καλύτερακαθόλου γιατί θα γίνει λάσπη το χορταράκιτου Ολυμπιακού Σταδίου / και θα βραχούνκαι τα μηχανήματα/ όχι το Σάββατο θαείναι μία υπέροχη, ηλιόλουστη φθινοπωρινήμέρα με ανθρώπινες, ευρωπαϊκές θερμοκρασίες/ καλό φθινόπωρο σε όλους.