Το γεγονός πως η Κηφισιά αποτελούσε τουριστικό θέρετρο ήδη από την αρχαιότητα, αλλά και στα κατοπινά χρόνια, ιδιαίτερα από τον 19ο ως τις αρχές του 20ού αιώνα, πάντα με γοήτευε. Το εξαιρετικό της κλίμα, λόγω της πυκνής βλάστησης, καθώς και το γεγονός ότι ήταν αρκετά αραιοκατοικημένη, συνέβαλε στο να γίνει τόπος εξοχικής κατοικίας επιφανών Αθηναίων, Τούρκων και Ελλήνων της Αιγύπτου. Η επονομαζόμενη «πρωτεύουσα» των βορείων προαστίων, με τους επιβλητικούς πυργίσκους, τα πάλαι ποτέ πολυτελή ξενοδοχεία που σήμερα στεγάζουν διάφορες δημόσιες υπηρεσίες ή έχουν περάσει στην ιδιοκτησία Ελλήνων μεγιστάνων, τις κατοικίες που συναρπάζουν, τη δημοφιλή εμπορική αγορά που αναπτύσσεται γύρω από τον πυρήνα της πλατείας Πλατάνου, την αέναη ανανέωση της πιάτσας της με καινούρια entries στη διασκέδαση και στην εστίαση, αλλά και με τα διαχρονικά στέκια και το άλσος της, γνωστό από την εμβληματική για την περιοχή ανθοκομική έκθεση, εξακολουθεί να κρατά τα σκήπτρα μίας από τις πιο όμορφες γειτονιές της Αθήνας.
Κηφισιά σημαίνει Βάρσος (Κασσαβέτη 5). Το γαλακτοπωλείο που μετρά 125 χρόνια ζωής είναι πλέον ένας ζωντανός θρύλος. Ο Βασίλειος Βάρσος άνοιξε το ομώνυμο γαλακτοπωλείο-ζαχαροπλαστείο στην Κηφισιά το 1892. Σήμερα στο μαγαζί έχει μπει ήδη η τέταρτη γενιά της οικογένειας και πιθανότατα να μην υπάρχει Κηφισιώτης που να μην έχει συνδέσει τα παιδικά του χρόνια με τη συγκλονιστική κρέμα του Βάρσου, το ρυζόγαλο, τα περίφημα μαρεγκάκια, τη νουγκατίνα ή το αφράτο και ολόφρεσκο μιλφέιγ του.
Ένας ενδεικτικός αρχιτεκτονικός περίπατος για να θαυμάσει κανείς τα κτίρια της περιοχής περνάει από τις οδούς Ραγκαβή, Πεσματζόγλου, Εμμανουήλ Μπενάκη και Παναγή Τσαλδάρη, που είναι γεμάτες πυργίσκους και νεοκλασικά «πνιγμένα» στο πράσινο, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και το σπίτι της Πηνελόπης Δέλτα.
Συνεπώς, μια βόλτα στην Κηφισιά επιβάλλεται να συνοδεύεται από μια στάση στον Βάρσο, όπως επίσης και να διασχίζει το Άλσος Κηφισιάς, εκεί όπου, από το 1937, κάθε Μάιο διοργανώνεται η ανθοκομική έκθεση-θεσμός. Το άλσος δημιουργήθηκε το 1885, όταν ο Σιδηρόδρομος Αττικής αποφάσισε να προχωρήσει στην επέκταση της γραμμής έως την Κηφισιά. Η σιδηροδρομική σύνδεση με την Αθήνα γινόταν με το περίφημο ατμοκίνητο «θηρίο». Στο άλσος βρίσκεται και η κρεπερί «Κρέπες Κηφισιάς» (Αδριανού 4), μία από τις καλύτερες των Αθηνών.
Η πλατεία Πλατάνου (που πήρε το όνομά της από έναν τεράστιο πλάτανο που άπλωνε τη δροσερή σκιά του σε όλη την πλατεία) εξακολουθεί να είναι ο πυρήνας της Κηφισιάς και η οδός Κασσαβέτη η καρδιά της αγοράς της. Ωστόσο, ανερχόμενη πιάτσα αποτελεί η «Πλάκα της Κηφισιάς», στον λόφο του Αγίου Δημητρίου. Το όνομα οφείλεται στα στενά δρομάκια του μικρού λόφου που θύμιζαν πολύ την Πλάκα του κέντρου. Στις οδούς Δροσίνη, Κυριάκου, Αγ. Θεοδώρων και Αγ. Δημητρίου μικρά και ιδιαίτερα μαγαζιά ενισχύουν τη γραφικότητα του τοπίου, ενώ δεν είναι λίγα τα μπαρ και τα εστιατόρια που εδρεύουν πλέον στα πλακόστρωτα στενάκια της Πλάκας.
Ένα από αυτά είναι η Μέντα (Αγ. Θεοδώρων 10), ένα από τα διάσημα στέκια της Κηφισιάς που στεγάζεται στην εξοχική κατοικία του ποιητή Άγγελου Σικελιανού, κρυμμένη ανάμεσα σε δέντρα και λουλούδια, και διαθέτει μεγάλη αυλή και μυστική γκαλερί στο υπόγειο, αλλά και το Αμαρυλλίς (Δ. Κυριακού 15), το καφέ-μπιστρό γαλλικής αισθητικής απέναντι ακριβώς από τη βίλα του Δροσίνη, που σήμερα στεγάζει το Μουσείο Δροσίνη και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κηφισιάς. Τον τελευταίο καιρό, επίσης, η Κηφισιά έχει εξελιχθεί σε «πρωτεύουσα» του καλού μπέργκερ και του «τίμιου» brunch. Σύντομα (συγκεκριμένα από τον Μάιο) θα ανοίξουν και τα δύο θερινά σινεμά της Κηφισιάς, η Μπομπονιέρα (Παπαδιαμάντη 12) και η Χλόη (Κασσαβέτη 17). Το Museum Café-Restaurant του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας (Λεβίδου 13), δε, αποτελεί πλέον αγαπημένο προορισμό για καφέ και φαγητό όλες τις ώρες της ημέρας.
Ένας ενδεικτικός αρχιτεκτονικός περίπατος για να θαυμάσει κανείς τα κτίρια της περιοχής περνάει από τις οδούς Ραγκαβή, Πεσματζόγλου, Εμμανουήλ Μπενάκη και Παναγή Τσαλδάρη, που είναι γεμάτες πυργίσκους και νεοκλασικά «πνιγμένα» στο πράσινο, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και το σπίτι της Πηνελόπης Δέλτα (Εμμ. Μπενάκη 38 & Στεφ. Δέλτα), που σήμερα φιλοξενεί το Τμήμα Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη. Εκεί θα βρείτε σπάνια έγγραφα και ιστορικά κειμήλια που διατρέχουν την Ιστορία του ελληνικού έθνους, από την Επανάσταση του '21 μέχρι και τα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
Ωστόσο, ένα από τα αρχιτεκτονήματα που αξίζει να δει κάποιος στην Κηφισιά είναι το σύμπλεγμα των στρογγυλών πολυκατοικιών στο ύψος της Κηφισίας, έργο του αρχιτέκτονα Νίκου Δεσποτίδη που θεωρήθηκε τεχνολογικός άθλος. Κάθε πολυκατοικία, παρόλο που δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται στον αέρα, στηρίζεται σε τέσσερις γιγάντιες στρογγυλές κολόνες και έχει εξαιρετική στατικότητα. Πρόκειται για μια σύνθεση τριών κύκλων που συνδέονται με έναν κεντρικό λειτουργικό πυρήνα (κλιμακοστάσιο, ανελκυστήρας). Ουσιαστικά, είναι ένα πολυώροφο «τριφύλλι». Το έργο, που πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1973-1974, θεωρήθηκε εξαιρετικά πρωτοποριακό.
Φυσικά, μιλώντας για τα κτίρια της Κηφισιάς, δεν μπορεί να παραλείψει κανείς τη Βίλα Καζούλη (λεωφ. Κηφισίας 241), τοπόσημο της νότιας εισόδου της Κηφισιάς. Σήμερα φιλοξενεί το Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης, αλλά ο θρύλος τη θέλει στοιχειωμένη, καθώς είναι χτισμένη πάνω σε τουρκικό νεκροταφείο, κατά την περίοδο της Κατοχής έγινε φρουραρχείο των SS, όπου γίνονταν πολλά βασανιστήρια, και στον Εμφύλιο στρατηγείο του ΕΛΑΣ. Η έπαυλη χτίστηκε αρχές τoυ 1910 από τον Αιγυπτιώτη επιχειρηματία της Αλεξάνδρειας Νικόλαο Καζούλη. Το κτίσμα είναι ένα μείγμα νεοκλασικισμού και αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής. Χαρακτηριστικός είναι ο εντυπωσιακός τρούλος αλλά και τα αγάλματα των δύο λιονταριών που κοσμούν την είσοδό του και έγιναν από τον γλύπτη Φιλιππότη. Μεταπολεμικά στέγασε σεισμόπληκτους, έγινε το πρώτο ΚΑΤ, μετατράπηκε σε στέκι τοξικομανών, στην πορεία βανδαλίστηκε, αλλά φυσικά το κτίριο είναι πιο γνωστό για τα γυρίσματα της ταινίας Υπολοχαγός Νατάσα που πραγματοποιήθηκαν στους χώρους του.
Ο Δήμος Κηφισιάς διαθέτει επίσης ένα από τα καλύτερα δίκτυα ποδηλατοδρόμων στην Αθήνα και μπορεί να σας δώσει την ευκαιρία για μια ωραία βόλτα, ειδικότερα τις ανοιξιάτικες και ηλιόλουστες μέρες. Μια ιδανική διαδρομή είναι από τον Βάρσο, την αρχή των ποδηλατοδρόμων, μέχρι το Κεφαλάρι.
Παρά τη μεγάλη ανάπτυξη της περιοχής, τα πολλά καφέ, εστιατόρια και τα εμπορικά καταστήματα, τα προβλήματα στάθμευσης και το κυκλοφοριακό, αρκεί να κόψεις σε ένα μικρό στενάκι για να νιώσεις πως βρίσκεσαι σε χωριό. Δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι, όταν αναφέρονται στην Κηφισιά, λένε πως εκεί είναι άλλος ο αέρας. Το πράσινο και τα παραμυθένια της κτίρια πάντα θα την καθιστούν ένα εκλεπτυσμένο, όμορφο προάστιο που μοιάζει με εξοχή, εκεί όπου φυσάει ένα δροσερό αεράκι και ήλιος πάντα λάμπει.
σχόλια