Την τελευταία φορά που βρέθηκα στην Κωνσταντινούπολη ζήλεψα /
ζήλεψα τα θηριώδη εργοτάξια /
ζήλεψα τους ουρανοξύστες στο Λεβέντ /
ζήλεψα τα καινούργια ξενοδοχεία /
ζήλεψα την πολύ «δυτική» συμμόρφωση στα αντικαπνιστικά μέτρα /
ζήλεψα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θύμιζαν Αμερική /
ζήλεψα την καθαριότητα /
ζήλεψα τις τακτοποιημένες διαφημιστικές επιγραφές στους δρόμους /
κυρίως είχα ζηλέψει την αίσθηση ότι τα πράγματα πηγαίνουν ορμητικά μπροστά γιατί ήταν το καλοκαίρι του '10 και πίσω στην Ελλάδα βρισκόμασταν στην αρχή ενός ψυχοβγαλτικού μαραθωνίου λιτότητας και μιζέριας /
κι όμως /
όταν προσγειωνόμουν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ήξερα ότι προτιμούσα να βρίσκομαι στην Αθήνα /
η Πόλη, αν και την αγαπώ όσο ελάχιστες πόλεις στον κόσμο, κουβαλάει πάντα κάτι «βαρύ» για μένα, κι αυτό έχει σχέση με την ιδιόμορφη πολιτική κατάσταση της Τουρκίας /
το φιτίλι της «αναπάντεχης» τουρκικής έκρηξης άναψε «δι' ασήμαντον αφορμήν» /
ένα πάρκο που δεν είναι ακριβώς «πάρκο», αλλά μια ήσυχη, «εκτεταμένη» πλατεία, γεμάτη πυκνές δενδροστοιχίες και καθιστικά πίσω από τη μεγάλη πλατεία του Ταξίμ /
το πάρκο Γκεζί σχεδιάστηκε τη δεκαετία του '30 και ανήκει στην παράδοση του Κεμάλ Ατατούρκ /
αποτέλεσε σημείο συνάντησης κεμαλικών μεσοαστών της Πόλης, αυτών που δεν μπορούν να χωνέψουν με τίποτα την απόλυτη κυριαρχία ενός ισλαμιστή πρωθυπουργού στην πολιτική ζωή της χώρας /
αυτών που βλέπουν τις μαντηλοφορούσες συζύγους του Ερντογάν και του Προέδρου Γκιουλ και είναι περίπου σαν να αντικρίζουν τον διάβολο /
και δεν είναι μόνο το πάρκο Γκεζί /
τα σχέδια της κυβέρνησης για την ευρύτερη περιοχή της πλατείας Ταξίμ δίνουν ένα σαφές στίγμα των προθέσεων της τουρκικής κυβέρνησης /
εκτός από το εμπορικό κέντρο, σχεδιάζουν να κατεδαφίσουν τον συναυλιακό χώρο «Κεμάλ Ατατούρκ» και στη θέση του να χτίσουν νέα όπερα (δεν ακούγεται και τόσο «τρελό», πλην του συμβολισμού που έχει λόγω εποχής και ονόματος το παλιό κτίριο) /
στα σχέδια Ερντογάν περιλαμβάνεται η κατασκευή τεμένους στην πλατεία Ταξίμ, ενώ το ίδιο κίνημα που ξεσηκώθηκε για το πάρκο πάλεψε για να σωθεί ένας ιστορικός κινηματογράφος στην ίδια περιοχή (του Μπέγιογλου) /
τις πρώτες ώρες που οι εικόνες από τις συγκρούσεις στην Πόλη πλημμύριζαν και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης πολλοί συμπατριώτες μας παρασύρθηκαν από τον «αντικαπιταλιστικό» συμβολισμό της σπίθας που άναψε τη φωτιά (εμπορικό κέντρο στη θέση πάρκου) και πίστεψαν ότι πρόκειται για μια ακόμα επανάσταση προ των πυλών /
στην πραγματικότητα, η απρόβλεπτη αυτή σύγκρουση δεν μπορεί να μοιάζει με καμία άλλη γιατί σε κανένα άλλο μέρος του πλανήτη δεν συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία: ο διχασμός ανάμεσα σε έναν σκληρό πυρήνα αστών κεμαλιστών που ζει στις μεγάλες πόλεις της χώρας και στην αναζωπύρωση των ισλαμικών παραδόσεων που όχι τόσο υπόγεια προωθεί συστηματικά η κυβερνητική ατζέντα ενός ισλαμιστή πολιτικού που ευθύνεται για το οικονομικό success story της χώρας του /
στην περίπτωση της Κωνσταντινούπολης η βαθιά αυτή αντίθεση καθρεφτίζεται με τον πιο γλαφυρό τρόπο /
και όσοι υπερασπίζονται τα πάρκα και τους κινηματογράφους του Μπέγιογλου δεν είναι υποχρεωτικά «αριστεροί» ή «δεξιοί», αλλά ορκισμένοι θιασώτες της πιο «ευρωπαϊκής» Τουρκίας που κάποτε οραματίστηκαν οι παππούδες τους που διάβαζαν την εφημερίδα τους κάτω από τον ίσκιο των δέντρων του πάρκου Γκεζί.
σχόλια