Πώς είναι να ζεις την Ιστορία; /
νομίζω όχι πολύ διαφορετικά από όσα ζούμε τις τελευταίες ημέρες /
τα πρώτα sms για το δημοψήφισμα, η βόλτα κάτω από την ξαφνική καλοκαιρινή μπόρα περασμένα μεσάνυχτα Παρασκευής και οι πρώτες ουρές έξω από τις τράπεζες /
αλλά γρήγορα η παράξενη έξαψη που νιώθεις όταν συνειδητοποιείς ότι γίνεσαι μέρος της Ιστορίας υποχωρεί κάτω από το βάρος των όσων «παίζονται» στο δημοψήφισμα της Κυριακής /
την ώρα που γράφω αυτές τις σκέψεις βρίσκεται σε εξέλιξη μια ύστατη προσπάθεια επανεκκίνησης των διαπραγματεύσεων και συμβιβασμού /
μακάρι, όταν θα τυπώνεται η LifO όλη αυτή η ευχάριστη αναστάτωση που επικρατεί τώρα στο γραφείο να έχει φέρει κάποιο αποτέλεσμα /
νομίζω ότι εκτός από μια καθόλου αμελητέα πια μειονότητα (που όμως παραμένει μειονότητα) που αισθάνεται ότι δεν έχει να χάσει κάτι και μάλλον απολαμβάνει την προοπτική της επιστροφής στη δραχμή, όλοι οι υπόλοιποι, χοντρικά επτά στους δέκα Έλληνες, δεν θέλουν κατά βάθος να γίνει το δημοψήφισμα της Κυριακής /
και ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν στις εκλογές του Ιανουαρίου ή από το τι σκοπεύουν (ή σκόπευαν) να ψηφίσουν την Κυριακή /
ναι, ακόμα και οι μετριοπαθείς υποστηρικτές του «ΟΧΙ» γνωρίζουν ότι μια πιθανή επικράτηση της δικής τους επιλογής μάς βάζει ενδεχομένως και για τα καλά στις ράγες ενός κολασμένου δρόμου χωρίς επιστροφή /
συζητάω με φίλους που με καλούν να συζητήσω με νηφαλιότητα το σενάριο της δραχμής και πραγματικά είμαι πρόθυμος να το κάνω /
υπάρχει, όμως, ένα μεγάλο «αλλά» /
αρνούμαι, λοιπόν, να σκεφτώ το σενάριο της δραχμής γιατί ξέρω ότι θα κληθεί να το υλοποιήσει μια κυβέρνηση που λατρεύει το Δημόσιο, το «μεγάλο κράτος», τα ελλείμματα και από την άλλη μισεί την επιχειρηματικότητα, την ιδιωτική πρωτοβουλία, τις επενδύσεις /
είμαι, λοιπόν, περισσότερο από βέβαιος ότι σε έξι ή σε δώδεκα μήνες από την υιοθέτηση της «νέας» δραχμής (και εκτός από τον τεράστιο πόνο που θα έχει προκληθεί στους πιο αδύνατους και οριζόντια σε όλη τη μεσαία τάξη, την αδιανόητη φτωχοποίηση και τη γεωπολιτική απομόνωση της χώρας) θα έχουμε επιστρέψει στα ίδια και στα χειρότερα που μας έφεραν τα μνημόνια και στην εξωπραγματική ύφεση που απομείωσε το κατα κεφαλήν εισόδημα κατά 25 % /
δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε μια κυβέρνηση που συνεχίζει να διορίζει και να βολεύει τα δικά της παιδιά ή ανέχεται για πρόεδρο της Βουλής τη Ζωή Κωνσταντοπούλου /
ή χειροκροτεί τις εθνολαϊκιστικές κορώνες του Πάνου Καμμένου /
δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη σε έναν πρωθυπουργό που καταμεσής μιας πρωτοφανούς και εξευτελιστικής κατάστασης για τη χώρα δίνει συνέντευξη στο κρατικό κανάλι κι αυτό που έχει να πει σε έναν κατατρομαγμένο λαό είναι γυμνασιακοί αφορισμοί του τύπου «μπορεί να χρεοκοπήσουν οι τράπεζες, αλλά οι λαοί δεν χρεοκοπούν ποτέ» /
όχι, με αυτούς τους όρους καμία δραχμή δεν θα λύσει τα προβλήματά μας / μπορεί να μας πάει μια ώρα αρχύτερα στην άβυσσο, τίποτα περισσότερο /
όσο για εσάς που ονειρεύεστε μια καταστροφή για να πιάσουμε επιτέλους πάτο, να κάνουμε restart και να απαλλαγούμε μια και καλή από τις μεταπολιτευτικές φαντασιώσεις της ελληνικής Αριστεράς, σας υπενθυμίζω ότι τα ίδια λέγαμε και με την κρίση /
ότι θα αλλάξουμε μυαλά, ότι είναι η ευκαιρία για να χτίσουμε μια χώρα από την αρχή κ.λπ., κ.λπ. /
πέντε χρόνια μετά, η Χρυσή Αυγή είναι τρίτο κόμμα στη Βουλή, ο Πάνος Καμμένος υπουργός Άμυνας και η Ζωή Κωνσταντοπούλου Πρόεδρος της Βουλής.
σχόλια