ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΧΩ πάρει κούρσα με ταξί-ξωκλήσι (γεμάτο εικονίσματα και θυμιατά), έχω μπει σε ταξί-νοσοκομείο (με υποχόνδριο οδηγό που είχε απολυμάνει μέχρι και το ταβάνι), σε ταξί-μπαρ (όπου ο ταξιτζής πρόσφερε παγωμένες μπίρες), αλλά την εμπειρία σε ταξί-κινητό κλαμπ δεν την είχα ξαναζήσει. Την Παρασκευή το βράδυ πέτυχα ένα ταξί με ντίσκο φωτορρυθμικό και house να παίζει στη διαπασών, που με μια κούρσα είκοσι λεπτών μού έφτιαξε το βράδυ.
Ο Γιώργος, μέσα στην καραντίνα, σκέφτηκε ότι ο κόσμος που είχε κλειστεί στο σπίτι του και κυκλοφορούσε μόνο για τα απαραίτητα είχε ανάγκη από λίγη διασκέδαση, μια μικρή δόση κλάμπινγκ, που θα του έδινε την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεται σε κάποιο μαγαζί ή ότι όλα ήταν όπως πριν. Έτσι, παρήγγειλε το συγκεκριμένο φωτορρυθμικό από την Κίνα, αλλά, επειδή όλα υπολειτουργούσαν, άργησε να έρθει και το παρέλαβε λίγο πριν από τη λήξη του lockdown.
Κάνω αυτήν τη δουλειά δύο χρόνια και έχω δει πολλή δυστυχία. Θέλω, όποιος μπαίνει στο ταξί μου, να φεύγει χαρούμενος, να έχει μια αξέχαστη εμπειρία.
«Σκέφτηκα ότι ο πελάτης θα μπορεί να κάνει μια βόλτα και να αισθάνεται ότι είναι μέσα σε ένα κινητό κλαμπ» λέει. «Θα μπορεί να με μισθώσει για μια κούρσα ή με την ώρα, να κάνει απλώς βόλτες και να ακούει μουσική ή ακόμα και για να κάνει ένα νυχτερινό τουρ στην Αθήνα. Όσοι μπαίνουν στο ταξί λένε ότι τους αρέσει πολύ η ιδέα, ιδίως οι νεότεροι σε ηλικία ξετρελαίνονται. Ακούω κυρίως ηλεκτρονική μουσική, ιδίως house, αλλά και ελληνικά. Κάθε πελάτης έχει τη δυνατότητα να ακούσει τη μουσική που του αρέσει όμως.
Επειδή το ταξί έχει σύνδεση με bluetooth, μπορεί να παίξει τη δική του μουσική από το κινητό του. Αν είχαμε τουρισμό, πιστεύω ότι θα έκανε θραύση, αλλά μετά την καραντίνα δεν έχει τουρίστες η Αθήνα. Έχω μήνες να πάρω κούρσα κάποιον ξένο, οι μόνοι ξένοι είναι όσοι μένουν και εργάζονται εδώ σε ξένες εταιρείες. Ούτε καν στο Μοναστηράκι, όπου αράζω, δεν έχω δει τουρίστα. Ευελπιστούμε να δουλέψουμε από δω και πέρα, γιατί η κίνηση σε σχέση με πέρσι έχει πέσει κατά 80%.
Δεν έχουν λεφτά οι Έλληνες, όσοι έχουν χάσει τη δουλειά τους δύσκολα θα πάρουν ταξί, κι αυτοί είναι πολλοί. Επίσης, πιστεύω ότι είναι αρκετοί αυτοί που αποταμιεύουν χρήματα γιατί περιμένουν νέο lockdown και ότι θα γίνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Φροντίζουν να έχουν λεφτά για τα βασικά.
Τις πρώτες μέρες που επιτράπηκε η κίνηση κανονικά δούλευα καλά, μετά ο κόσμος ήταν πολύ πιο συγκρατημένος. Πάει μόνο όπου έχει διασκέδαση, γι' αυτό κι εγώ σκέφτηκα να τους διασκεδάσω. Προσπαθούμε να το παλέψουμε όσο μπορούμε.
Πέρσι, τέτοια εποχή, είχα κάθε μέρα κούρσα για το Σούνιο, πήγαιναν οι τουρίστες την ώρα που έπεφτε ο ήλιος για να βγάλουν φωτογραφία. Τώρα πρέπει να υποστούμε την ταλαιπωρία στους δρόμους του κέντρου λόγω των αλλαγών που έγιναν και να ψάχνουμε τους πελάτες με το τουφέκι.
Από την Πανεπιστημίου χάθηκαν οι πιάτσες, νόμιμες και παράνομες. Ειδικά το σημείο από το οποίο παίρναμε πάντα φοιτητές, τώρα είναι νέκρα. Και με την τεράστια κίνηση, το σκέφτεται ο άλλος να σε σταματήσει. Δεν χάνουμε, όμως, το κέφι μας και την ελπίδα, το καλοκαίρι τώρα ξεκινάει και φροντίζουμε κι εμείς να φτιάξουμε τη διάθεση των ανθρώπων με όποιο τρόπο που μπορούμε.
Κάνω αυτήν τη δουλειά δύο χρόνια και έχω δει πολλή δυστυχία. Θέλω, όποιος μπαίνει στο ταξί μου, να φεύγει χαρούμενος, να έχει μια αξέχαστη εμπειρία. Σκέφτομαι να επιτρέπω σε όποιον θέλει, μαζί με τη μάσκα, να φέρνει και το ποτό του, να κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι on the way...»
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
σχόλια