Νίκη Τζουδα - Εκδότρια του περιοδικού «mov».

Πού ήταν το πρώτο σου διαμέρισμα στην Αθήνα;

Στα Ιλίσια, στην οδό Ξενίας, σε μια τυπική πολυκατοικία της δεκαετίας του '50. Μπορώ ακόμα να σχεδιάσω την κάτοψή του.

Σε ποια γειτονιά ζεις τώρα;

Ουσιαστικά, ζω κυρίως εκεί που δουλεύω, στα Εξάρχεια, που είναι η σύνταξη του «mov.» και παλιότερα της «Bαβέλ».

Ποια ήταν η πρώτη σου δουλειά εδώ;

Για ένα μικρό διάστημα -ήμουν φοιτήτρια ακόμα- παιδί για όλες τις δουλειές στο βιβλιοπωλείο του μικρού Κέδρου.

Τι προτείνεις για να γίνει η Αθήνα ομορφότερη;

Να γίνουν οι κάτοικοί της πιο πολιτισμένοι και λιγότερο απαθείς.

Πού βρίσκεται η αγαπημένη γωνιά σου στην πόλη;

Στις περιοχές γύρω από την Ακρόπολη και στα Εξάρχεια.

Αν η Αθήνα ήταν τραγούδι, ποιο θα ήταν;

Οτιδήποτε garage, για ευνόητους λόγους.

Αισθάνεσαι ότι η πόλη σε κάνει επιθετικό;

Αισθάνομαι αμυνόμενη.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης δρόμου στην Αθήνα;

Είναι πολλοί. Αν πω έναν, θα αδικήσω πολλούς άλλους.

Τρία πράγματα που σου δίνουν μεγάλη ευχαρίστηση στην Αθήνα.

Τα αδέσποτα, οι ευγενείς και συνειδητοποιημένοι άνθρωποι, η διαύγεια και τα χρώματά της, όποτε καθαρίζει η ατμόσφαιρα.

Αν η Αθήνα ήταν ηρωίδα κόμικ, ποια θα ήταν;

Ήρωας. Ο Friz Melone του Altan.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου κτίριο στη πόλη;

Αγαπώ την αρχιτεκτονική του μεσοπολέμου.

Και ποιο θα γκρέμιζες;

Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

Ποια φωτογραφία της πόλης θα έστελνες σε καρτ ποστάλ;

Βράδυ, τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου μετά από βροχή.

Τι αντιπαθείς περισσότερο στην Αθήνα;

Τη δικτατορία των τροχοφόρων.

Πόση ώρα κάνεις να πας στη δουλειά σου;

Το πολύ μισή ώρα. Παίρνω το μετρό...

Ποια μυρωδιά ακολουθείς τυφλά στην πόλη; Πού σε οδηγεί;

Των ανθισμένων νεραντζιών. Στο κλειστό πλέον Πεδίον του Άρεως και στον απροσπέλαστο πεζόδρομο της Τοσίτσα.