Πάρα πολλά mails έφτασαν με την προτροπή να γίνει κάτι με την παραλία που βρίσκεται μπροστά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Πρόκειται για μία περιοχή που θα μπορούσε να είναι «κούκλα», αφού το στάδιο συνοδεύεται από γήπεδα για το κοινό σε ένα δίκτυο από πεζοδρόμους κάτω από δέντρα. Εμείς φτάσαμε εκεί την Κυριακή μεσημέρι με τον πιο ευνοϊκό καιρό που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, χαρούμενοι για την ωραία βόλτα που κάναμε αναπάντεχα, για ν' αντικρίσουμε το θλιβερό θέαμα της παραλίας.
Ήξερα ότι θα είναι βρόμικα, αλλά δεν περίμενα ότι θα είναι μία ατελείωτη χωματερή με τόνους σκουπιδιών σε συνδυασμό με ανθρώπους που επιμένουν να ψαρεύουν, τσαλαβουτώντας μέσα σε πλαστικά μπουκάλια, καπάκια, παιδικά παπούτσια και τις πανταχού παρούσες σύριγγες. Το θέαμα δεν είναι μόνο αποκαρδιωτικό, είναι πέρα ως πέρα σουρεαλιστικό. Για τους κατοίκους του Πειραιά η κατάσταση είναι γνωστή καθώς πρόκειται για ένα χρόνιο πρόβλημα. Για όσους δεν το είχαν ξαναδεί από κοντά ήταν ένα σοκ. Μαζεύοντας, αναρωτιόμασταν πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η τόσο μεγάλη συγκέντρωση σκουπιδιών. Έχουν φτάσει εκεί μέσω απόθεσης ή τα ξεβράζει κυρίως η θάλασσα; Ποιος να είναι υπεύθυνος για την παραλία;
Χρειάζονταν πάρα πολλά χέρια και πολλοί ατρόμητοι Αθηναίοι για να καταφέρουμε να ξαναδούμε την άμμο. Για να πω την αλήθεια, στην αρχή η προσπάθεια μού φάνηκε μάταιη, παρόλο που η παραλία ήταν γεμάτη από atenistas με γάντια και σακούλες. Όμως, όσο περνούσε η ώρα, το πλήθος μεγάλωνε και σιγά σιγά επεκτάθηκε σε όλη την παραλία. Το βουνό από τις σακούλες των σκουπιδιών όλο και ψήλωνε, μέχρι που κάποια στιγμή μπορέσαμε να πούμε: για φαντάσου, καθάρισε! Τι ωραία που λάμπει η θάλασσα!
Η ικανοποίηση όλων γι' ακόμα μια φορά ήταν πολύ μεγάλη. Στο τέλος μία παρέα αγοριών σκεφτόταν τι θα μπορούσε να φτιάξει με πέτρες για ν' αφήσει και κάτι ωραίο πίσω της (έπεσαν πολλές προτάσεις μεταξύ σοβαρού κι αστείου, δεν ξέρω τι έγινε τελικά). Όμως, ίσως το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι οι συναντήσεις δεν έχουν μόνο πρακτικό αποτέλεσμα. Οι συζητήσεις, ακόμα και την ώρα που ήμασταν σκυμμένοι και μαζεύαμε τρισεκατομμύρια καλαμάκια, είχαν ανάψει. Πραγματοποιείται ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών κάποιου τύπου που είναι πολύ διαφορετικός από την ενημέρωση μέσα από τις εφημερίδες ή το internet. Υπάρχουν τόσο πολλοί ενδιαφέροντες άνθρωποι στην Αθήνα κι οι atenistas είναι ένας τρόπος να τους γνωρίσεις. Όποιος έχει αμφιβολία, δεν έχει παρά να έρθει για να το διαπιστώσει.
Δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν όλα αυτά χωρίς να υπάρχει καλό κλίμα. Φτάσαμε στη δέκατη δράση. Η πρώτη προσπάθεια είχε επτά συμμετέχοντες και τώρα μπορούμε να καθαρίσουμε μια ολόκληρη παραλία. Το κύμα άρχισε να απλώνεται και σε άλλες πόλεις: αντίστοιχες ομάδες έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στη Ζάκυνθο, στη Μυτιλήνη, σε Ηράκλειο και Θεσσαλονίκη, ενώ πληροφορίες ζητούν κάτοικοι από Καλαμάτα, Κοζάνη, Σέρρες, Αλεξανδρούπολη, Πάτρα και διάφορες περιοχές της Αθήνας. Καλή επιτυχία σε όλους.
Για τους Αθηναίους, το επόμενο ραντεβού είναι το επόμενο Σάββατο στις εννιά το βράδυ, στην Αγία Ειρήνη, που βρίσκεται στην οδό Αιόλου. Αντί για παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανάκια, θα γεμίσουμε την πλατεία κόσμο. Παράλληλα, θα ακούσουμε μουσική, θα γνωριστούμε και θα περάσουμε τέλεια. Σας περιμένουμε.
Η καλύτερη Αθήνα
Υπήρξε μία εποχή που οι αληθινές τηγανητές πατάτες στις ταβέρνες ήταν πολύ σπάνιο φαινόμενο. Τώρα είναι κάτι που μπορείς να βρεις ακόμα και σε σουβλατζίδικο.
Αυτό που μεσολάβησε δεν είναι η καλή θέληση των μαγείρων, αλλά μία κατά λάθος καμπάνια που έγινε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κι επηρέασε και το κοινό. Η «πατάτα κομμένη στο χέρι» έγινε συνώνυμο της «τίμιας» κουζίνας, δύο όροι-κλισέ κάθε ταβέρνας με πειραγμένο παραδοσιακό φαγητό, που πάντως μας γλίτωσαν από τις φριχτές προτηγανισμένες πατάτες.
Και γιατί μου το λες αυτό; Διότι είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα του ότι η αγορά πράγματι προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του καταναλωτή, ακόμα κι αν ο καταναλωτής υπακούει σε μόδες, ακόμα κι αν το σύστημα της αγοράς ξεβολεύεται. Αυτό που ζητάς, αυτό παίρνεις. Αν δεν ζητάς, κακό του κεφαλιού σου.
Ναι, αλλά δεν θέλω να τσακώνομαι με τον κόσμο. Δεν χρειάζεται να βγεις στους δρόμους να τα σπάσεις όλα, αν αυτό δεν σου ταιριάζει. Η ψήφος σου καταγράφεται κάθε φορά που δίνεις παραγγελία στο εστιατόριο.
Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσουν οι τηγανητές πατάτες. Τι άλλο μπορώ να κάνω; Καταρχάς, να ζητάς φαγητά που είναι συμβατά με την εποχή. Η χωριάτικη είναι μία σαλάτα που υπάρχει σε όλα τα εστιατόρια όλη τη χρονιά, αλλά οι ντομάτες, πώς να το κάνουμε, είναι καλοκαιρινές. Αυτό συμβαίνει επειδή ο κόσμος τη ζητάει αυτόματα λες και πάσχει από σύνδρομο Παβλώφ. Οι μαγαζάτορες το ξέρουν, φέρνουν ολλανδικές του θερμοκηπίου και τις χρεώνουν πιο ακριβά απ' όλες. Είναι το σίγουρο χαρτί της σαλάτας. Όταν λέμε πιο ακριβά, εννοούμε κατ' αναλογία. Κι εσύ καταλήγεις να τρως κάτι που δεν είναι νόστιμο και το πληρώνεις διπλάσιο. Μπες στον κόπο να διαβάσεις τον κατάλογο, μάθε τι είναι της εποχής, πάρε μία φορά κι ένα λάχανο! Θα πληρώσεις λιγότερα και θα φας καλύτερα.
Δεν μου αρέσει το λάχανο. Εντάξει, πάντως διάβασε προσεκτικά τον κατάλογο. Μην παραγγέλνεις αυτόματα το φιλέτο κοτόπουλο ή γαλοπούλα επειδή κάνεις δίαιτα ή επειδή δεν τολμάς να κάνεις κάτι πρωτοποριακό. Έχεις βάλει τα καλά σου, έχεις βγει από το σπίτι και σκοπεύεις να φας καλά. Ψητό κοτόπουλο φτιάχνεις και στην τοστιέρα σου. Βάλε και τον μάγειρα λίγο σε κόπο! Τι θα μπορούσες να φας που δεν μπορείς να φτιάξεις μόνος σου; Υπάρχουν πολλά πράγματα που έχουν χαμηλές θερμίδες. Και όταν λες «θα φάω μια σαλάτα» και πλακώνεσαι στο ψωμί και τις σάλτσες κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Φάε ένα πιάτο που θα σου αρέσει.
σχόλια