Μπροστά από το μπαρ, σε ένα από τα τραπεζάκια του Mister 100, τρεις άντρες πίνουν καφέ και παρακολουθούν έναν ψαρομάλλη κύριο που ετοιμάζεται να ανατρέψει το σκορ σε ένα από τα δύο τραπέζια γαλλικού μπιλιάρδου που διαθέτει το μαγαζί. Πρόκειται για τον κ. Ηλία, «τον καλύτερό μας παίχτη», όπως τον χαρακτηρίζει η κ. Δήμητρα, που βρίσκεται καθημερινά στο μαγαζί, από το πρωί μέχρι το βράδυ, και κατεβαίνει συνεχώς σε τουρνουά.
Οι κουρτίνες στην τζαμαρία του μπιλιαρδάδικου είναι σχεδόν μισάνοιχτες, δύσκολα όμως επιτρέπουν στο μελαγχολικό φως αυτού του φθινοπωρινού πρωινού να περάσει μέσα στο μαγαζί. Την ατμόσφαιρα ενισχύουν κλασικές ροκ μπαλάντες που ακούγονται από το ραδιόφωνο. Τους κρεμ τοίχους του χώρου κοσμούν φωτογραφίες του Στέλιου Καζαντζίδη, του Άκη Πάνου και του Νίκου Παπάζογλου μεταξύ άλλων, καθώς και ένα κορνιζαρισμένο αυτόγραφο της Χαρούλας Αλεξίου από την παρουσίαση του δίσκου «Βύσσινο και νεράντζι». «Είναι η μεγάλη μου αγάπη» εξομολογείται η κ. Λουμπαρδιά, παρόλο που η Χάρις δεν έχει περάσει ποτέ από το Mister 100. «Το αγαπημένο μου τραγούδι της; Δύσκολο να διαλέξω... Θα έλεγα το "Ίσως"».
Από το μαγαζί της κ. Δήμητρας έχει περάσει όμως ο Γιώργος Μαργαρίτης. «Του έφτιαχνα καμιά φορά και φαγητό και μου φώναζε: "Οι πατάτες σου δεν συγκρίνονται με κανενός!"» λέει. «Το Mister 100 το άνοιξε ο γιος μου, στα τέλη του 1995. Του άρεσε το μπιλιάρδο, έπαιζε και ο ίδιος. Κάποια στιγμή αρρώστησε και μέχρι να γίνει καλά, κρατούσα εγώ το μαγαζί. Έκτοτε, είμαι βράχος εδώ, κολόνα. Βεβαίως και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '90 το μπιλιάρδο ήταν πολύ δημοφιλές, όμως εμείς έχουμε τακτικούς πελάτες. Να, κοίτα (βγάζει ένα τετράδιο), τώρα έχουμε μαζευτεί 32 άτομα και κάνουμε αγώνες μεταξύ μας. Έχουμε και πολλά νέα παιδιά, που έρχονται κυρίως βράδυ. Εκείνα προτιμούν το αμερικάνικο, όμως εμείς προσπαθούμε να τους μυήσουμε και στο γαλλικό. Είναι δύσκολο άθλημα το μπιλιάρδο, πρέπει να ξέρεις μαθηματικά και γεωμετρία. Το μαγαζί μου εγώ το λέω "εκκλησία". Ο κόσμος δεν φωνάζει και η μουσική είναι πάντα απαλή και σχετικά χαμηλά, γιατί το μπιλιάρδο, ειδικά το γαλλικό, θέλει ησυχία. Πολλές φορές με συστήνουν τα ξενοδοχεία της περιοχής και τα hostels σε όσους αναζητούν ένα καλό μέρος για να παίξουν μπιλιάρδο. Εγώ δεν τα ξέρω αυτά, αλλά παιδιά που έρχονται μου λένε ότι βρήκαν το Mister 100 από σελίδες στο Internet που περιγράφουν τι μπορείς να κάνεις ως τουρίστας στην περιοχή».
Το μπιλιάρδο είναι σαν τη ζωή. Θέλει προσωπικότητα, χαρακτήρα, οξύ πνεύμα, ταλέντο, θέλει να διαβάζεις τον αντίπαλό σου. Αν δεν τα έχεις όλα αυτά μαζί, δεν μπορείς να παίξεις.
Την πρόσοψη του Mister 100 κοσμεί μια ταμπέλα που αναγράφει «Σύλλογος Ερασιτεχνικού Μπιλιάρδου Ολυμπιάδα». «Παλιά, κάθε μαγαζί που είχε παίκτες έπρεπε να έχει και έναν σύλλογο για να μπορούν παίρνουν μέρος στα τουρνουά, έτσι φτιάξαμε κι εμείς τον δικό μας. Κατεβάζαμε 10, 15, 20 παίκτες και γίνονταν και διασυλλογικοί αγώνες, το ένα μαγαζί εναντίον του άλλου. Υπήρχε και η Ομοσπονδία Μπιλιάρδου που έδινε και κρατικές επιδοτήσεις στους συλλόγους κάποτε – φυσικά, αυτά έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια» εξηγεί η κ. Δήμητρα. Ο κ. Ηλίας, σε ένα διάλειμμα από το παιχνίδι, επεμβαίνει στην κουβέντα για να σημειώσει πως «η νέα γενιά επιστρέφει στο μπιλιάρδο» που έχει ταυτιστεί με τη δεκαετία του '80 και τα περίφημα ουφάδικα.
Στο Mister 100, πάντως, μπορεί κανείς να δοκιμάσει την τύχη του στο αμερικάνικο με 5 ευρώ την ώρα και να μυηθεί στο γαλλικό με 7 ευρώ την ώρα.
Mister 100, Δημητρακοπούλου 53-55, Κουκάκι, 210 9215392
Ο Μίκης, ο Κόκοτας και ο Παπακωνσταντίνου με μια στέκα
Στο χαλάκι που έχει στην εξώπορτα το υπόγειο μπιλιαρδάδικο «Roi Mat», στην πλατεία Αμερικής, υπάρχει πεσμένο ένα δέκα σπαθί. Η πινακίδα γράφει «Roi Mat 1974» και κατεβαίνοντας τις σκάλες, οι ρομαντικοί σίγουρα φαντάζονται τις πιένες που γνώρισε ο χώρος τις περασμένες δεκαετίες. Κάτι από '70s θυμίζουν μόνο τα πτυσσόμενα δερμάτινα καθίσματα του Roi Mat και οι υπεράριθμες φωτογραφίες (και εδώ) με διάσημους που έχουν κάνει το πέρασμά τους από το μπιλιαρδάδικο, το οποίο έχει τη μυσταγωγική ατμόσφαιρα ενός καταφύγιου. Δεξιά της εισόδου υπάρχει μια μεγάλη κορνίζα. Στη φωτογραφία φαίνεται ο Μίκης Θεοδωράκης, έτοιμος να ρίξει μια στεκιά. Δίπλα του ο Σταμάτης Κόκοτας τον εμψυχώνει, με το βλέμμα στην μπάλα, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου αγωνιά για την έκβαση της κίνησης, ενώ η Μαρία Δημητριάδη παρακολουθεί με ήρεμη έκφραση την τριανδρία που κάποτε πέρασε από το μαγαζί. Καθώς φαίνεται, οι μεγάλοι ερμηνευτές και συνθέτες τιμούσαν τα μπιλιαρδάδικα.
Πίσω από το μπαρ βρίσκεται ο Αλέξανδρος, ένα παιδί που μεγάλωσε μέσα στο Roi Mat του Νίκου Αποστολέρη και μερικές φορές στέκεται στο πόδι του, όταν εκείνος έχει εξωτερικές δουλειές. «Υπήρχαν άλλα οκτώ Roi Mat στην Αθήνα πριν από 15 χρόνια. Στους Αμπελόκηπους, στην Πανόρμου, σε όλη την Αθήνα σχεδόν» λέει ο νεαρός, ενώ παράλληλα φτιάχνει καφέ για τους πελάτες. «Μεγάλωσα μέσα στο μαγαζί, το δούλεψα αρκετά χρόνια κι έχω να σου πω ότι από δω μέσα έχουν περάσει μέχρι και εφοπλιστές, άνθρωποι που πάρκαραν απ' έξω τη Φεράρι τους και κατέβαιναν να παίξουν μπιλιάρδο». Μια παρέα Μαροκινών παίζει παθιασμένα σε ένα από τραπέζια (αμερικάνικο, που είναι άλλωστε και το μόνο που διαθέτει το μαγαζί, προς 5 ευρώ την ώρα, ενώ μπορεί κανείς να επωφεληθεί και από την προσφορά, που με δύο αναψυκτικά ή δύο καφέδες ή δύο μπίρες μπορεί να παίξει με 7 ευρώ την ώρα), ενώ στο πίσω μέρος του καταστήματος τα ανθρωπάκια σε ένα ξύλινο ποδοσφαιράκι κινούνται νευρικά, αλλά δεν διακρίνονται καλά εκείνοι που παίζουν. Στο Roi Mat, εκτός από μπιλιάρδο, μπορεί να παίξει κανείς πινγκ-πονγκ, ποδοσφαιράκι, σκάκι, τάβλι και PlayStation. Από έναν υπολογιστή παίζει μια αυτόματη λίστα του YouTube '80s Ρower Βallads. Ένας κύριος που μοιάζει να έχει βγει από κάποιο σίριαλ της ίδιας δεκαετίας, με ροζ πουκάμισο κι ένα χρυσό σταυρουδάκι να ξεπροβάλει από τα δύο πρώτα μισάνοιχτα κουμπιά του μαζί με ένα τριχωτό στέρνο, χαιρετά εγκάρδια τον Αλέξανδρο. «Εδώ, ο κύριος να σου πει τι γινόταν κάποτε εδώ μέσα...»
Μετά από μερικές κουβέντες με τον παλιό θαμώνα του μαγαζιού, η συζήτηση επιστρέφει στο μπιλιάρδο. Ο Αλέξανδρος είναι αφοπλιστικός. «Το μπιλιάρδο είναι σαν τη ζωή. Θέλει προσωπικότητα, χαρακτήρα, οξύ πνεύμα, ταλέντο, θέλει να διαβάζεις τον αντίπαλό σου. Αν δεν τα έχεις όλα αυτά μαζί, δεν μπορείς να παίξεις. Αν έπρεπε να πω κάτι για το Roi Mat, είναι ότι γύρω από τα τραπέζια του έχουν βρεθεί οι πιο ετερόκλητοι άνθρωποι, που όμως έγιναν αμέσως μια παρέα. Αυτό ήταν και είναι το Roi Mat, ένα παρεΐστικο μαγαζί».
Roi Mat, Λευκωσίας 5, πλατεία Αμερικής, 210 8613722
Μας έφαγαν τα φαστ φουντ
Στην πάντα ζωηρή γειτονιά του Ζωγράφου τα σύννεφα έχουν πυκνώσει και τα λεωφορεία είναι ασφυκτικά γεμάτα με φοιτητές από και προς το πανεπιστήμιο. Στην οδό Καββαθά βρίσκεται ένα ακόμα υπόγειο μπιλιαρδάδικο, και μάλιστα το παλαιότερο κατάστημα στον δήμο, σύμφωνα με την άδειά του. Πάνω στην τζαμένια πρόσοψη με τα μπλε αυτοκόλλητα γράμματα διαβάζει κανείς «Αίθουσα Αναψυχής». Είναι το Κεντρί, που έχει πάρει το όνομά του από την ομώνυμη ταινία με τον Πολ Νιούμαν και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Ο Νίκος Μακρυδημόπουλος έχει πια παραδώσει τη σκυτάλη στην κόρη του Μάρα, που ανέλαβε πρόσφατα τα ηνία της επιχείρησης κι έτσι εκείνος μπορεί να κάθεται στην μπάρα και να λέει ιστορίες για τους κορυφαίους του ρεμπέτικου, τη Γιώτα Γιάννα που κάποτε σύχναζε στο Κεντρί και τον πρωταθλητή Eλλάδας στο μπιλιάρδο «Κατσανό», που μέχρι σήμερα συντηρεί τα τραπέζια του μαγαζιού. Ανέλαβε το μαγαζί, το οποίο έπειτα αγόρασε, το 1977, ενώ αυτό είχε ανοίξει ήδη από 1972. Ο κ. Νίκος είχε κάποτε δύο ρεμπετάδικα στην Πάτρα που δεν υπάρχουν πια, δεν ξέχασε όμως να πάρει μαζί του δύο τεράστιες αφίσες της Μαίρης Λίντα και του Μανώλη Χιώτη από τα στούντιο της θρυλικής Columbia που κατέληξαν κάποια στιγμή στα χέρια του. Η μία βρίσκεται στα δεξιά της εισόδου και η άλλη απέναντι από ένα μικρό γύψινο σιντριβάνι στη μέση του μαγαζιού που λειτουργεί άψογα ακόμα. «Μέχρι τα μέσα του '90 το μπιλιάρδο ήταν ένα δημοφιλές παιχνίδι, αργότερα όμως έκανε φοβερή κοιλιά. Ωστόσο, εδώ έχω πελάτες που έρχονταν όταν ήταν 11 χρονών και τώρα φέρνουν τα παιδιά τους. Έχουμε και τους φοιτητές που συνήθως το ανακαλύπτουν μόνοι τους ή κάπου έχουν ακούσει για το μαγαζί κι έρχονται να παίξουν».
Το «Κεντρί» αυτήν τη στιγμή ανακαινίζεται από τη νέα του ιδιοκτήτρια που θέλησε να ενισχύσει τον '70s χαρακτήρα που ήδη διέθετε. Το διακρίνει κανείς από τα μαύρα τραπεζοκαθίσματα που θα παραμείνουν για λίγο ακόμα στον χώρο, με τα μαξιλάρια με τα ψυχεδελικά patterns που θυμίζουν έπιπλα από το σπίτι κάποιας μακρινής θείας. Εκτός από τα αμερικάνικο και γαλλικό μπιλιάρδο (6 ευρώ την ώρα και τα δύο), στο υπόγειο μπιλιαρδάδικο στου Ζωγράφου υπάρχει πινγκ πονγκ καθώς και πολλά επιτραπέζια παιχνίδια.
Το Κεντρί/The Sting, Υπολοχαγού Καββαθά 9-11, Ζωγράφου, 210 7717885
Tα περισσότερα αυθεντικά μπιλιαρδάδικα εξαφανίστηκαν μαζί με τα «ουφάδικα» και τη θέση τους πήραν μεγάλοι χώροι ψυχαγωγίας σε πολυκαταστήματα, multiplex, ακόμα και σε αλυσίδες fast food. Όμως τα παραπάνω και μερικά ακόμη μπιλιαρδάδικα στέκονται ακόμα σε καιρούς που, όπως είπε και ο θαμώνας του Roi Mat με το ροζ πουκάμισο, «το χόμπι των νέων είναι το tablet», έχοντας αλλάξει ελάχιστα πράγματα στη διακόσμηση ή στην πολιτική τους βέβαια, σαν μικρές πύλες στον χρόνο. Κάποιοι από τους ιδιοκτήτες συνειδητοποιούν ότι έχουν περάσει στη σφαίρα του καλτ και κλείνουν πονηρά το μάτι με έξυπνες κινήσεις, άλλοι όχι. Σε καθένα από αυτά όμως κάποια στιγμή θα παίξει το «Cat People» και στο απέναντι τραπέζι ο «Μπίλιας» και ο «Παύλος» ίσως να σκαρώνουν μια κακόγουστη πλάκα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
σχόλια