» Όταν οι M83 πρωτοεμφανίστηκαν ως δίδυμο με το ομώνυμο CD τους το 2001 ήταν ένα σχήμα που έπαιζε ρυθμικό shoegaze και ξεχώρισε μέσα σε όλο αυτό το κύμα από γαλλικά ονόματα που εμφανίστηκαν μαζικά στα τέλη των ‘90s. Ο επόμενος δίσκος τους Dead Cities, Red Seas & Lost Ghosts ήταν ένα διαμάντι χαοτικής φασαριόζικης ποπ κι από τα πιο όμορφα άλμπουμ της τρέχουσας δεκαετίας. Εκείνη την εποχή ήταν στην κορυφή των ονομάτων που ήθελα να δω live. Στη συνέχεια ο Nicolas Fromageau αποχώρησε κι έμεινε μόνος του ο Anthony Gonzalez, που προσανατολίστηκε σε πιο μελωδικές φόρμες, το όνομα M83 δυνάμωσε και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, χάνοντας όμως τη δροσιά της αρχής και το ηχητικό «ξάφνιασμα» που τους έκανε συναρπαστικούς. Παρόλο που ο τελευταίος του δίσκος δεν μου άρεσε όσο οι τρεις πρώτοι, οι ζωντανές εμφανίσεις του προκαλούν πάντα τον ίδιο ενθουσιασμό και για αρκετούς είναι μια εμπειρία που θυμάσαι για καιρό. Περιμένω πώς και πώς να το αποδείξει και στην Αθήνα στις 4/10 στο Gagarin.
Μ. Hulot
» H κλισέ φράση «παιδικό θεάτρο για μεγάλους» δεν θα μπορούσε να βρει μεγαλύτερη απόκριση απ' ό,τι στην περίπτωση του ιστορικού θεάτρου Πόρτα, όπου πολλές φορές έχω δει ενήλικους που έρχονται μόνοι να δουν την παράσταση, χωρίς το πρόσχημα των παιδιών. Και είμαι βέβαιη ότι αυτό θα συμβεί στην επόμενη παράσταση της Μικρής Πόρτας, που θα ανέβει στις 22 Νοεμβρίου σε κείμενο και σκηνοθεσία της Ξένιας Καλογεροπούλου και του Θωμά Μοσχόπουλου. Το έργο Παραμυθ…issimo! βασίζεται σε λαϊκά παραμύθια της Ιταλίας, αρκετά από τα οποία ενέπνευσαν τον Ίταλο Καλβίνο. Το έργο θα στηθεί και θα ολοκληρωθεί κατά τη διάρκεια των προβών, μέθοδο που «εγκαινίασαν» οι δύο συγγραφείς στο ανέβασμα της Κοιμωμένης που ξύπνησε, πριν από δύο χρόνια. Πρόκειται για ιστορίες δροσερές, ανάλαφρες και αισιόδοξες, που αποδεικνύουν με σπιρτάδα και χιούμορ ότι, όταν κάποιος θέλει και μπορεί, τα βγάζει πέρα με τις μεγαλύτερες δυσκολίες: Όπως ένας φτωχός γιδοβοσκός που γίνεται βασιλιάς, μια άπειρη κοπέλα που καταφέρνει να σταματήσει έναν πόλεμο ή ένα άλλο κορίτσι που διασχίζει ολομόναχο στεριές και θάλασσες για να γλιτώσει από τη μοίρα της , και άλλα πολλά…
Κατερίνα Ι. Ανέστη
»Ευτυχώς που μερικές αξίες παραμένουν σταθερές, έστω κι αν αλλάζουν… στέκι. Ο Στάθης Λιβαθηνός και οι ηθοποιοί του θα συνεχίσουν να «πειραματίζονται» επιτυχώς, στο θέατρο Μεταξουργείο. Σε ένα ομιχλώδες θεατρικά τοπίο, η Πειραματική Σκηνή δίνει πραγματικά το δικό της στίγμα χάρη στη μεθοδική δουλειά, το ομαδικό πνεύμα, τις επιλογές, τη φρεσκάδα και το ταλέντο της. Γι’ αυτό εξάλλου έχει δημιουργήσει ένα φανατικό κοινό που κάνει τα εισιτήρια πραγματικά δυσεύρετα. Μετά από παραστάσεις σαν το Αγάπης Αγώνας Άγονος ή τον περσινό sold out Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι, η ομάδα θα δηλώσει το «παρών» αυτήν τη χρονιά με ένα έργο από την Ιρλανδία. Ένας ήρωας - Το καμάρι της Δύσης του Τζον Μίλινγκτον Σινγκ λοιπόν… Από τα καλύτερα της φετινής θεατρικής σεζόν.
Μαρία Δρουκοπούλου
»Στις 18 Σεπτεμβρίου μπορεί να ξεκινούν οι «Νύχτες Πρεμιέρας» και να στηνόμαστε σαν τρελοί για να προλάβουμε να δούμε πρώτοι τις ταινίες που θα μας απασχολήσουν τον υπόλοιπο χρόνο (και κάτι μου λέει ότι φέτος θα είναι πολλές), αλλά την ίδια Πέμπτη αρχίζει να παίζεται στους κινηματογράφους, σύμφωνα με το IMDB, το WALL-E, η νέα δημιουργία της θαυματουργής Pixar. Μια επική ιστορία επιστημονικής φαντασίας που έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από παντού. Το παρομοιάζουν με το 2001: A Space Odyssey σε όραμα και μαγεία, οπότε δεν χρειάζονται περαιτέρω λόγια. Ανυπομονώ!
Μαρία Παππά
σχόλια