Ο ιδρυτής και ο πρόεδρος της Βιοϊατρικής Ευάγγελος Σπανός έχασε την μάχη με τον κορωνοϊό.
Ο Ευάγγελος Σπανός νοσηλευόταν αρκετές ημέρες στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου Σωτηρία. Σύμφωνα με πληροφορίες είχε αρτηριακή υπέρταση και, όπως μετέδωσε η εφημερίδα «Έθνος», τα τελευταία 24ωρα παρουσίασε πολυοργανική ανεπάρκεια καταλήγοντας τα ξημερώμαατα του Μεγάλου Σαββάτου από τις επιπλοκές της νόσου Covid-19. Ήταν 76 ετών.
Ο Ευάγγελος Σπανός είχε γεννηθεί το 1943 στη Σίνδο Θεσσαλονίκης. Το 1969 πήρε το πτυχίο Ιατρικής από το πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το 1979 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στην Εργαστηριακή Ενδοκρινολογία στο Λονδίνο. Το 1981 ξεκίνησε τη λειτουργία της Βιοϊατρικής.
«Ο Βρετανός καθηγητής μου με παρότρυνε να ανοίξω δικό μου εργαστήριο. "Πώς, αφού δεν έχω χρήματα;", του είπα. "Θα σε βοηθήσω εγώ", μου απάντησε. Με μετοχικό κεφάλαιο 200.000 δραχμές το 1981 ανοίξαμε ένα μικρό ενδοκρινολογικό εργαστήριο, στην οδό Μιχαλακοπούλου», θυμόταν σε συνέντευξή του στην Καθημερινή. «Η σύζυγός μου ήταν τηλεφωνήτρια και αιμολήπτρια, εγώ, μαζί με μια βοηθό, έκανα τις εξετάσεις. Με πλεονεκτήματα την εισαγωγή ραδιοϊσοτόπων στον προσδιορισμό των ορμονών, για πρώτη φορά στον ιδιωτικό τομέα, και την εφαρμογή τεχνικών ποιοτικού ελέγχου, γίναμε γνωστοί και δεν σταματήσαμε να αναπτυσσόμαστε».
Το 1986 δημιούργησε το πρώτο πολυδύναμο διαγνωστικό κέντρο στην Ελλάδα. Το 2001 εξαγόρασε την πρώτη κλινική και κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Εργαστηριακή ενδοκρινολογία». Το 2006 εξέδωσε το βιβλίο του «Κλινική χημεία» και το 2013 λαμβάνει το βραβείο «αυτοδημιούργητου επιχειρηματία» από την Ernst & Young. Πέρυσι είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του «Εργαστηριακή διαγνωστική». Ο ιδρυτής του ομίλου «Βιοϊατρική» με περίπου 3.000 εργαζομένουςμ είναι το 109ο θύμα της πανδημίας κορωνοϊού στην Ελλάδα.
«Μεγάλωσα σε μια Ελλάδα ρημαγμένη, που έβγαινε από τον Εμφύλιο. Διακοπές δεν έκανα ποτέ ως παιδί. Οταν δεν είχα σχολείο, τα καλοκαίρια, από τις έξι το πρωί μέχρι το βράδυ δούλευα στα χωράφια μας. Ποτίζαμε τα βαμβάκια. Ημασταν ξυπόλυτοι μέσα στα νερά, με εκατομμύρια κουνούπια γύρω μας. Στο χωριό υπήρχε μόνο ένας φούρνος. Όσους είχαν τη δυνατότητα να τρώνε αγοραστό ψωμί, τους ζηλεύαμε. Στα περισσότερα σπίτια οι γυναίκες έφτιαχναν το δικό τους ψωμί, σε μεγάλες ποσότητες, για να περάσει η οικογένεια μια ολόκληρη εβδομάδα. Τις πρώτες μέρες ήταν καλό, μετά γινόταν σκληρό, σαν πέτρα, δεν τρωγόταν. Σε ηλικία δεκατριών ετών είχα ήδη αποφασίσει πως θα έκανα ό,τι μπορούσα, θα εργαζόμουν σκληρά ώστε να ξεφύγω από αυτή τη φτώχεια», έλεγε για τα παιδικά του χρόνια.
«Αποφάσισα να γίνω χημικός για να έχω μια καλύτερη ζωή», είχε πει στα Success stories. «Η επιτυχία είναι το αντάλλαγμα για αυτούς που μοχθούν, ενώ η ευτυχία είναι το αντάλλαγμα για αυτούς που προσφέρουν».
σχόλια