Η αδερφή ενός εκ των θυμάτων της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη, ζητά να σταματήσει την απεργία πείνας ο καταδικασμένος εκτελεστής Δημήτρης Κουφοντίνας.
Την Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου του 1984, ο 28χρονος αστυφύλακας Χρήστος Μάτης, από το Θεσπρωτικό Πρέβεζας, έπεσε νεκρός από σφαίρα στην Εθνική Τράπεζα στα Άνω Πετράλωνα Αθηνών, κατά τη διάρκεια της ένοπλης ληστείας που διοργάνωσαν μέλη της 17 Νοέμβρη. Η λεία των ληστών ήταν 7,5 εκατομμύρια δραχμές και το υπηρεσιακό περίστροφο του νεκρού αστυνομικού. Το όπλο του εντοπίστηκε χρόνια μετά, στην κατοχή του Σάββα Ξηρού.
«Ο αδερφός μου μπορεί να σηκωθεί να κάνει απεργία πείνας από εκεί που βρίσκεται; Όχι», σχολίασε η Ανθούλα Μάτη, αδερφή του αστυνομικού στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων. «Να καθίσει κι αυτός (σ.σ: ο Δ. Κουφοντίνας) εκεί που είναι και να μην εκβιάζει ολόκληρο κράτος [...] Να σταματήσει την απεργία πείνας, να σιτιστεί κανονικά και να ζήσει όσο ζήσει [...] Δεν θέλουμε εμείς να πεθάνει από την ασιτία και από την δίψα. Εμάς οι συγγενείς μας δεν έρχονται πίσω».
Η ίδια περιγράφει πώς πληροφορήθηκε τη δολοφονία του αδελφού της. «Την δολοφονία εγώ την έμαθα το μεσημέρι [...] η μάνα μου είχε πάει να αγοράσει γλυκά γιατί γιόρταζε την άλλη μέρα το παλικάρι κι εγώ το έμαθα το μεσημέρι. Ο άνδρας μου δούλευε στην Ερυθραία. Είχε μπει στο μπάνιο και δεν ήξερε πώς να μου το πει [...] Εκείνη την ώρα τρελάθηκα.»
«Συνέχεια τον θυμόμαστε. Ξέρετε τι είναι την παραμονή των Χριστουγέννων να είναι να πάρει άδεια, να παει στο χωριό, και από την άλλη να μπαίνουν οι ληστές, γιατί ληστές ήταν αυτοί, δεν ήταν για πολιτικούς λόγους, ληστές ήταν μπήκαν μέσα να ληστέψουν την τράπεζα για να έχουν να τρώνε [...] κοίταζαν να σκοτώνουν τους συνανθρώπους μας, απλούς πολίτες, και τώρα θέλουν να είναι πολιτικοί κρατούμενοι; Τι ήταν ο αδερφός μου; Ο αδερφός μου κοίταγε να βγάλει το μεροκάματο να ζήσει, φτωχοί ήμασταν. Φύγαμε όλοι από το χωριό μας να πάμε παραπέρα, να βγάλουμε ένα μεροκάματο. Και μπήκε ο Κουφοντίνας που τον κάνουνε ήρωα τώρα αυτοί που τον ακολουθούν. Να τον κάνουν και ήρωα με τόσες δολοφονίες; Τι να πω; Που του δίνουν άδειες και έβγαινε εδώ στον Βαρνάβα, λίγο παραπάνω από την Άνοιξη, και να πηγαίνει στις ταβέρνες με την κυρία Κούρτοβικ από πίσω και να τον χαιρετάνε; Τον κύριο Κουφοντίνα; Πόσες άδειες του δώσανε μέσα σε λίγο καιρό. Όταν έιναι ισόβια είναι ισόβια. Όχι δεκαέξι χρόνια και να βγαίνουν πίσω. Εμένα ο αδερφός μου έρχεται πίσω;»
«Να σταματήσει την απεργία πείνας και να ζήσει μέσα στη φυλακή όπως οι άλλοι κρατούμενοι. Και αν έρθει η ώρα του να φύγει από την ζωή, ας φύγει με άλλους τρόπους [...] Όχι με την απεργία πείνας. Τι θέλει να εκβιάσει ένα ολόκληρο κράτος; Και να υποτιμά τα θύματα; Εμένα ο αδερφός μου δεν έρχεται πίσω, 28 χρόνων παλικάρι».
