Αύξηση των επιθέσεων εναντίον ΛΟΑΤΚΙ ατόμων καταγράφει η ετήσια έκθεση του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας.
Συγκεκριμένα, από τον Ιανουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2019, καταγράφηκαν, μέσω συνεντεύξεων με τα θύματα, 100 περιστατικά ρατσιστικής βίας με περισσότερα από 104 θύματα, εκ των οποίων μόνο τα 19 είχαν καταγγελθεί στην αστυνομία.
Σε 44 περιστατικά στοχοποιήθηκαν ΛΟΑΤKI άτομα (από 27 το 2018) καθώς και υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λόγω της σύνδεσης τους με ΛΟΑΤΚΙ ομάδες. Σε 51 περιστατικά στοχοποιήθηκαν μετανάστες, πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο, υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ελληνικής αστυνομίας, το 2019 καταγράφηκαν 282 περιστατικά ρατσιστικής βίας.
Οι αριθμοί αυτοί αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου, τόνισε η βοηθός συντονίστρια του Δικτύου, Γαρυφαλλιά Αναστασοπούλου. Πολλές επιθέσεις δεν καταγγέλλονται, γιατί τα θύματα φοβούνται να πάνε στις αρχές, ενώ παρατηρείται «ενσωμάτωση της θυματοποίησης», δηλαδή αποδέχονται σιωπηλά το ότι είναι θύματα. Από την άλλη, οι δράστες φαίνεται να μη λογαριάζουν τις συνέπειες, καθώς κυριαρχεί ένα αίσθημα ατιμωρησίας.
Αν και ο συνολικός αριθμός των επιθέσεων εναντίον προσφύγων και μεταναστών εμφανίζεται μειωμένος- 51 από 74 το 2018- καταγράφεται αυξητική στάση στα περιστατικά ρατσιστικής συμπεριφοράς ή βίας χαμηλής έντασης στην καθημερινότητα εναντίον των ίδιων ανθρώπων. Πρόκειται για συμπεριφορές που εκφράζονται από μεμονωμένα άτομα, σε μέσα μαζικής μεταφοράς, το σχολείο, την εργασία ή τις δημόσιες υπηρεσίες.
Καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη τέτοιων συμπεριφορών παίζει, μεταξύ άλλων, σύμφωνα με το Δίκτυο, «η ρατσιστική ρητορική που αναπτύσσεται από μέρος του πολιτικού κόσμου, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, και συμβάλλει καθοριστικά στην εδραίωση της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας».
Επίσης, το Δίκτυο κατέγραψε περιστατικά εις βάρος Ελλήνων πολιτών λόγω της εθνοτικής τους καταγωγής, αλλά και βίαιες επιθέσεις σε μνημεία ή λατρευτικούς χώρους Ελλήνων πολιτών διαφορετικής θρησκευτικής ταυτότητας, όπως Εβραίοι ή μουσουλμάνοι. Σταθερά υψηλά είναι τα καταγεγραμμένα περιστατικά με την εμπλοκή ένστολων και δημόσιων λειτουργών.
«Τα εν λόγω περιστατικά ενισχύουν τον θεσμικό ρατσισμό, αποκλείουν ή καθυστερούν τα θύματα από την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες που δικαιούνται, ενώ στην χείριστη έκφανσή τους συμβάλλουν στη δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και εκφοβισμού», σημείωσε η κ. Αναστασοπούλου.
«Ανησυχητικές παραμένουν οι επιθέσεις σε βάρος των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ η απουσία πλαισίου προστασίας τους, εντείνει την ανησυχία του Δικτύου», συμπλήρωσε.
Οι επιθέσεις και πού έγιναν
Σημαντικός αριθμός των επιθέσεων είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση σωματικών βλαβών και άλλα σοβαρά αδικήματα.
Μεταξύ αυτών, καταγράφηκαν μια ανθρωποκτονία, δυο βιασμοί, διατάραξη οικιακής ειρήνης, εργασιακή εκμετάλλευση, ψευδή καταμήνυση, κλοπές και άλλες φθορές ξένης ιδιοκτησίας, απειλές, εξύβριση, βεβηλώσεις, εμπρησμοί, λεκτική ή άλλου τύπου παρενόχληση και φθορά ξένης ιδιοκτησίας σε συνδυασμό με απειλές.
Τα περισσότερα περιστατικά, 70, έλαβαν χώρα στην Αττική, κυρίως σε περιοχές κοντά στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και στον Πειραιά, το Αιγάλεω και τον Ταύρο.
Στην υπόλοιπη επικράτεια, τα περιστατικά εμφανίζουν αρκετά μεγάλη διασπορά, σε Σάμο, Θεσσαλονίκη, Λέσβο, Λέρο, Αλεξανδρούπολη, Κόνιτσα, 'Αργος, Ιωάννινα, Καβάλα, Καλαμάτα, Τρίκαλα, Κοζάνη, Δράμα, Ζάκυνθο, Αντίπαρο, Σαμοθράκη, Κω και την ευρύτερη περιοχή του Έβρου (χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα).
Τα 35 περιστατικά έλαβαν χώρα σε δημόσιο χώρο (δρόμος, πλατείες, πάρκα, παραλίες κλπ). Τα υπόλοιπα συνέβησαν στην οικία του θύματος ή του δράστη, σε άλλου τύπου χώρο διαμονής (ξενοδοχείο, υπνωτήριο), σε μέσα μαζικής μεταφοράς, στάσεις και σταθμούς, σε σχολείο ή πανεπιστημιακό ίδρυμα, σε χωράφια και υπαίθριους χώρους σε χωριά, σε Αστυνομικά Τμήματα, στον χώρο εργασίας των θυμάτων, σε γραφεία σωματείων και ΜΚΟ, σε δομές φιλοξενίας, σε Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης στα νησιά και τον Έβρο, καταστήματα, δημόσιες υπηρεσίες (υπουργεία, νοσοκομεία, δικαστήρια, ΚΕΠ), τράπεζες, σε εβραϊκά μνημεία και το μουσουλμανικό νεκροταφείο, σε δικαστήριο, σε γήπεδο και γυμναστήριο, ενώ σημειώθηκαν διαδικτυακά και τηλεφωνικά περιστατικά.
Τα θύματα και οι δράστες
Από τα περιστατικά που στοχοποιήθηκαν πρόσωπα -και όχι ιεροί χώροι ή μνημεία- τα θύματα 62 περιστατικών, που ήρθαν σε επαφή με το Δίκτυο, ήταν άνδρες, εκ των οποίων 8 τρανς, ενώ σε 26 περιστατικά ήταν γυναίκες, εκ των οποίων 14 τρανς.
Σε 5 περιστατικά τα θύματα αυτοπροσδιορίζονταν ως queer, μη δυϊκά ή άφυλα άτομα. Σε 16 περιστατικά στοχοποιήθηκαν ανήλικοι 12-17 ετών λόγω αλλοδαπότητας, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου, ενώ σε 38 περιστατικά τα θύματα ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 18-30 ετών.
Σε 29 περιστατικά στοχοποιήθηκαν άτομα μεταξύ 31-45 ετών και σε 6 περιστατικά άτομα 46 ετών έως και 60 ετών. Σε 2 περιστατικά η ομάδα των θυμάτων ήταν μεικτή ηλικιακά, περιλαμβάνοντας ανηλίκους και ενήλικες (15-20 ετών).
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των θυμάτων, οι πλειοψηφία των δραστών ήταν άνδρες (75 περιστατικά) και Έλληνες (80 περιστατικά). Σε 13 περιστατικά ήταν γυναίκες και σε 7 η επίθεση προήλθε από μεικτές ομάδες ανδρών και γυναικών.
Στις υπόλοιπες 5 περιπτώσεις οι δράστες δεν ήταν ορατοί/ αντιληπτοί από τα θύματα. Σε 6 περιστατικά οι δράστες ήταν ή στους δράστες περιλαμβάνονταν ανήλικοι και σε 26 περιστατικά ανήκαν στην ηλικιακή ομάδα 18-30 ετών. Σε 17 περιστατικά οι δράστες ήταν μεταξύ 31-45 ετών, ενώ καταγράφηκαν και 15 περιστατικά με μεγαλύτερους σε ηλικία δράστες (έως και 80 ετών). Ενώ σε 29 περιστατικά η ηλικία των δραστών δεν ήταν δυνατό να προσδιοριστεί, σε 7 περιστατικά, ιδίως περιστατικά όπου η ρατσιστική βία εκφράζεται ενδοοικογενειακά, η ηλικιακή κλίμακα των δραστών ποικίλει.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ
