«Ελάτε να σας κεράσω τσάι του βουνού με μέλι. Το φέρνουμε από 2.000 μέτρα υψόμετρο. Εμείς το μαζέψαμε» λέει η κ. Αμαλία. Η μυρωδιά και η γεύση του είναι ό,τι πρέπει για το κρύο πρωινό του Δεκέμβρη. Βρισκόμαστε κάτω από το Χίλτον, σ' ένα πάρκο που έχει γεμίσει με χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Η κ. Αμαλία, με τον σύζυγό της, Ηλία Γωγάκο, έρχονται κάθε Χριστούγεννα στην Αθήνα και μαζί φέρνουν τα έλατά τους που ελπίζουν να πωλήσουν στους κατοίκους της πόλης για τα Χριστούγεννα.
Σήμερα στο πάρκο είναι στοιχισμένα 350 από αυτά. Δεν είναι, όμως, τα μοναδικά. Η οικογένεια καλλιεργεί εδώ και 40 χρόνια δέντρα, στο Βροντερό Τρικάλων, μια περιοχή στην οποία το συγκεκριμένο επάγγελμα συντηρεί ολόκληρη την τοπική κοινωνία, καθώς πέραν αυτών, δύο ακόμη παραγωγοί δραστηριοποιούνται στο χωριό.
Mου ξεκαθαρίζουν ότι δεν τα κόβουν από τα βουνά. Δεν μου το λένε τυχαία, καθώς η τάση για ψεύτικα χριστουγεννιάτικα δέντρα γιγαντώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, μετά την ανεξέλεγκτη κοπή ελάτων για πώληση που είχε προκαλέσει μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή στα δάση της χώρας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. «Δεν έχει καμία σχέση το δέντρο με το ψεύτικο. Όταν βάζεις το φυσικό το έλατο στο σπίτι αλλάζει η ατμόσφαιρα, μυρίζει ρετσίνι».
«Αφού κάναμε οικογένεια με τον σύζυγο, έπρεπε να κάνουμε κάτι για να ζήσουμε. Γι' αυτό ξεκινήσαμε τα έλατα» εξηγεί η κ. Αμαλία, που μας προσφέρει τα ποτήρια με το ζεστό τσάι και λίγο φρέσκο, σε μια χαρτοπετσέτα, για να φτιάξουμε μόνοι μας στο σπίτι.
Γύρω μας υπάρχει πλειάδα ελάτων. Άλλα πιο μικρά και άλλα τεράστια. «Έχουμε απ' όλα. Μπορεί να φτάσουν μέχρι και τα 6 μέτρα» σημειώνει ο κ. Ηλίας. Οι τιμές τους κυμαίνονται και αυτές, ανάλογα με το μέγεθος, καθώς ξεκινούν από τα 30 ευρώ και φτάνουν μέχρι τα 300.
Η παραγωγή των ελάτων είναι ακριβή. Μέσα στον συνολικό προϋπολογισμό προστίθεται και το τέλος στον δήμο Αθηναίων, ο οποίος τους παραχωρεί το πάρκο για να μείνουν εκεί και να πουλήσουν τα δέντρα.
Συνήθως τα πιο μεγάλα τα αγοράζουν γραφεία, εταιρείες ακόμη και νοσοκομεία. Μόνο σήμερα πρόκειται να δώσουν ένα από τα πιο ψηλά τους στον Ευαγγελισμό, ενώ δεν λείπουν και οι πρεσβείες της Βασιλίσσης Σοφίας που τους προτιμούν χρόνια τώρα.
«Δεν έχει καμία σχέση το δέντρο με το ψεύτικο. Όταν βάζεις το φυσικό το έλατο στο σπίτι αλλάζει η ατμόσφαιρα, μυρίζει ρετσίνι» σημειώνει η κ. Αμαλία. Η ίδια μαζί με τον σύζυγό της σπέρνουν κάθε χρόνο και καλλιεργούν από το μηδέν στα δικά τους χωράφια τα έλατα.
Όπως μου ξεκαθαρίζουν, δεν τα κόβουν από τα βουνά. Δεν μου το λένε τυχαία, καθώς η τάση για ψεύτικα χριστουγεννιάτικα δέντρα γιγαντώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, μετά την ανεξέλεγκτη κοπή ελάτων για πώληση που είχε προκαλέσει μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή στα δάση της χώρας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ο κ. Ηλίας και η σύζυγός του μένουν στην Αθήνα από την 1η Δεκέμβρη μέχρι τις 22 του μήνα. Ύστερα επιστρέφουν κι αυτοί στο σπίτι τους για να κάνουν τις γιορτές. Κάθε χρόνο, πριν φύγουν, στολίζουν και το δικό τους έλατο. «Φέτος βάλαμε ένα δέντρο 3 μέτρα. Από κάτω μέχρι το ταβάνι φτάνει» προσθέτει η κ. Αμαλία.
Όλες αυτές τις μέρες ζουν σ' ένα τροχόσπιτο ακριβώς δίπλα στον δρόμο. Εκεί κοιμούνται, εκεί περνούν την ώρα τους, εκεί ακούν τις ειδήσεις από το ραδιόφωνο –τηλεόραση δεν έχουν– και εκεί μαγειρεύουν.
Στο βανάκι έχουν βάλει, μάλιστα, και πετρογκάζ όπου η κ. Αμαλία φτιάχνει τα φαγητά της. Μπορεί να μην μπορεί να ετοιμάσει πίτες ή κοκκινιστό, αλλά «δεν μένουν νηστικοί».
Οι δουλειές είναι τέτοιες, βέβαια, που δεν τους επιτρέπουν να κάτσουν πολλή ώρα μέσα. Βοηθούν τους πελάτες να επιλέξουν δέντρα, τα καθαρίζουν, βάζουν τις βάσεις τους και τα μεταφέρουν, αν πρόκειται για μεγάλα έλατα, στο σπίτι τους. «Υπάρχει ταλαιπωρία, αλλά η δουλειά είναι υγεία, αγόρι μου. Πρέπει να ιδρώσεις για να βγάλεις το κομμάτι και να το τιμήσεις».
Οι ίδιοι μπορεί να βρίσκονται στο καλύτερο στέκι της πόλης, όπως παραδέχονται, ωστόσο η φασαρία από τα διερχόμενα αυτοκίνητα δεν σταματά ποτέ. Αυτό το καταλαβαίνουμε όταν μπαίνουμε στο τροχόσπιτο και εκείνο αρχίζει να τρέμει τη στιγμή που περνά δίπλα μας ένα μεγάλο φορτηγό.
Το βράδυ η κίνηση των αυτοκινήτων μειώνεται, αλλά οι περαστικοί δεν λείπουν ποτέ. «Τουλάχιστον δεν μένουμε μόνοι μας, έχουμε παρέα όλη την νύχτα» λέει γελώντας η κ. Αμαλία.
Η ίδια έρχεται συχνά-πυκνά στην Αθήνα για τις κόρες τις, που ζουν στην πρωτεύουσα. Δεν θα μπορούσε, όμως, ποτέ να μείνει μόνιμα εδώ. «Είμαστε μαθημένοι στην ησυχία εμείς, παιδί μου, όχι στη φασαρία. Θα 'ρθω να κάτσω μερικές μέρες αλλά θέλω να γυρίσω σπίτι μου, στο χωριό μου.
»Μακάρι να υπήρχαν δουλειές για να μείνουν οι νέοι στο χωριό, αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα». Σήμερα περιμένει την κόρη της που θα 'ρθει να της κάνει παρέα και να της φέρει φαγητό. Μόλις τελειώσουν όλα, θα «κάνουν κι αυτοί τις βόλτες τους» στην Αθήνα με τα παιδιά τους. «Καλή η δουλειά, αλλά χρειαζόμαστε και λίγη διασκέδαση».
Μας προτείνουν να πάμε ξανά για να μας κεράσουν και φαγητό. «Και βέβαια» τους απαντάμε. Άλλωστε δεν νομίζω πως υπάρχει καλύτερο σημείο για δείπνο στην Αθήνα φέτος τα Χριστούγεννα.
σχόλια