Στην Ελλάδα των χιλίων προβλημάτων, της καθολικής πτώχευσης, κοινωνικής και οικονομικής, το ποδόσφαιρο –και γενικότερα ο αθλητισμός– θα έπρεπε να είναι μια ευχάριστη παρένθεση στην καθημερινότητά μας, αλλά ποδοσφαιρικές βραδιές σαν τη χθεσινή στην Τούμπα αποδεικνύουν ότι απέχουμε πολύ από κάτι τέτοιο.
Η διακοπή του παιχνιδιού μεταξύ του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ και κυρίως η εισβολή του μεγαλομετόχου του «δικεφάλου του Βορρά» Ιβάν Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο, ο οποίος, οπλοφορώντας και έχοντας μαζί του τους άντρες της ασφάλειάς του κινήθηκε απειλητικά προς τον διαιτητή και ανθρώπους στον πάγκο της ΑΕΚ, έδειξε για μια ακόμη φορά κάτι που γνωρίζουμε εδώ και χρόνια, αλλά κάνουμε πως δεν το βλέπουμε, ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί και νοσεί σοβαρά.
Αν μάλιστα, όπως τονίζουν οι άνθρωποι της ΑΕΚ, ο ισχυρός άνδρας του ΠΑΟΚ εκτόξευσε πράγματι ευθείες απειλές προς τον διαιτητή της αναμέτρησης Γιώργο Κομίνη, λέγοντάς του τη φράση «είσαι νεκρός», τότε δεν απέχουμε πολύ από μια κοινωνία που θα είναι έτοιμη να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να υπερασπιστεί το όποιο δίκιο της.
Οι χθεσινές ντροπιαστικές εικόνες με την εισβολή του Ιβάν Σαββίδη κάνουν σήμερα τον γύρο του κόσμου και «διαφημίζουν» το περιβόητο προϊόν που ονομάζεται «ελληνικό ποδόσφαιρο». Και μπορεί να μην εξάγουμε αυτό που θα θέλαμε, σίγουρα όμως είναι ακριβώς αυτό που αξίζουμε.
Την ίδια ώρα δημιουργείται ένα αδιανόητο προηγούμενο σε περίπτωση που δεν παρθούν οι σωστές αποφάσεις και δεν υπάρξουν οι πρέπουσες τιμωρίες. Τι θα γίνει την επόμενη φορά που κάποιος παράγοντας θα εισβάλει στο γήπεδο με το έτσι θέλω, επειδή θεωρεί ότι η ομάδα του αδικείται;
Από το περιβάλλον του Σαββίδη τονίζεται πως ο ιδιοκτήτης της «ασπρόμαυρης» ΠΑΕ οπλοφορεί νόμιμα, καθώς έχει δεχτεί απειλές τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του.
Αν και η οπλοφορία σε δημόσιο χώρο απαγορεύεται, οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά του ανέφεραν πως πάνω στην ένταση του αγώνα ξέχασε να βγάλει το όπλο προτού εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο.
Το περιβάλλον του σημειώνει, επίσης, ότι στο επίμαχο συμβάν στο τερέν της Τούμπας ο Ιβάν Σαββίδης δεν δείχνει καμία διάθεση να χρησιμοποιήσει το πιστόλι του.
Θα πρέπει, βέβαια, να τονίσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων σκηνών στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εκείνο του Γιώργου Βαρδινογιάννη, ο οποίος είχε τιμωρηθεί από την UEFA το 1985 στον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Τορίνο επειδή τόσο οι Ιταλοί όσο και ο διαιτητής κατήγγειλαν πως είχε μπει στη φυσούνα ανενόχλητος, απειλώντας τον τελευταίο με το όπλο του.
Ένα αντίστοιχο περιστατικό είχε συμβεί και το 1992, όταν ο πρώην μεγαλομέτοχος των «πρασίνων» είχε βγάλει το όπλο του και είχε σκαρφαλώσει στα κάγκελα που χώριζαν τη Θύρα 13 από τα επίσημα, καθώς οι οπαδοί του ΠΑΟ τον έβριζαν με συνθήματα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα με την Κόρινθο.
Χθες βράδυ, ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης έκανε λόγο για «ακραία φαινόμενα που απαιτούν γενναίες αποφάσεις», τονίζοντας πως «εικόνες όπου παράγοντες μπαίνουν οπλοφορώντας στους αγωνιστικούς χώρους μάς γυρνούν πολλά χρόνια πίσω».
Σήμερα, λίγο πριν από τις δύο το μεσημέρι, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Βασιλειάδης αποφάσισαν τη διακοπή του ελληνικού πρωταθλήματος επ' αόριστον.
Μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν, μεγαλώνει και η απογοήτευση των αγνών φιλάθλων του ελληνικού ποδοσφαίρου (σ.σ. προς τιμήν τους οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δεν αντέδρασαν και δεν προκάλεσαν καθόλου την ώρα που εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο ο Ιβάν Σαββίδης), της λεγόμενης «σιωπηρής πλειονότητας», οι οποίοι, καθώς βλέπουν έναν άνθρωπο που εδώ και χρόνια φωνάζει για κάθαρση, να εισβάλει οπλοφορώντας στον αγωνιστικό χώρο (ασχέτως του αν έχει αδικηθεί ή όχι η ομάδα του) χάνουν οποιεσδήποτε ελπίδες έτρεφαν να δουν επιτέλους το αγαπημένο τους άθλημα να παίζεται μόνο εκεί όπου πρέπει, δηλαδή μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Την ίδια ώρα δημιουργείται ένα αδιανόητο προηγούμενο σε περίπτωση που δεν παρθούν οι σωστές αποφάσεις και δεν υπάρξουν οι πρέπουσες τιμωρίες. Τι θα γίνει την επόμενη φορά που κάποιος παράγοντας θα εισβάλει στο γήπεδο με το έτσι θέλω, επειδή θεωρεί ότι η ομάδα του αδικείται;
Ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Ιβάν Σαββίδης καταζητείται με τη διαδικασία του αυτοφώρου για παράβαση του νόμου περί αθλητισμού. Διευκρινίζεται πως η κατηγορία αφορά μόνο την εισβολή του στον αγωνιστικό χώρο και όχι την οπλοκατοχή.
Εν αναμονή των εξελίξεων, ζητήσαμε από τρεις δημοσιογράφους που ασχολούνται με τον χώρο του αθλητισμού να μας κάνουν ένα σύντομο σχόλιο για όσα διαδραματίστηκαν χθες στην Τούμπα.
Πέτρος Μαυρογιαννίδης (ΕΡΤ)
«Αφού το έχουμε φτάσει στα άκρα το ποδόσφαιρο, ο "Θεός του ποδοσφαίρου" μας έστειλε και μια τέτοια φάση, στην οποία κανείς δεν μπορεί να συμφωνήσει (σ.σ. για το αν έπρεπε να μετρήσει ή όχι το γκολ του ΠΑΟΚ), εκτός κι αν εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.
Η δική μου γνώμη είναι ότι το γκολ έπρεπε να μετρήσει, αλλά πια δεν έχει καμία απολύτως σημασία, είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Επίσης, δεν αποτελεί κριτήριο το αν ο Μπάρκας (σ.σ. τερματοφύλακας της ΑΕΚ) διαμαρτυρήθηκε ή όχι για το γκολ.
Τα είχαμε δει όλα στο ποδόσφαιρο, τουλάχιστον έτσι νομίζαμε, αλλά κάθε φορά εμφανίζεται κάτι καινούργιο να μας εκπλήξει δυσάρεστα.
Μέχρι πρότινος κάναμε πλάκα και λέγαμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν σε αφήνει ποτέ να πλήξεις, αλλά πια δεν έχει καθόλου πλάκα αυτό το πράγμα, γιατί οι λόγοι για τους οποίους δεν πλήττουμε δεν είναι απλώς αστείοι αλλά επικίνδυνοι.
Παρά το γεγονός ότι δεν συμφέρει κανέναν δημοσιογράφο που ασχολείται με το αθλητικό ρεπορτάζ να λέει ότι το πρωτάθλημα πρέπει να διακοπεί, γιατί αυτή είναι η δουλειά μας και το ψωμί μας, πρέπει να γίνει μέχρι να βρεθούν σοβαροί άνθρωποι να συζητήσουν και να καταλήξουν σε σοβαρούς τρόπους διεξαγωγής ενός πρωταθλήματος.
Η εικόνα του Βιερίνια (σ.σ. αρχηγός του ΠΑΟΚ) δυστυχώς θα ξεχαστεί γρηγορότερα απ' ό,τι πρέπει, γιατί είναι μεγάλη μαγκιά του Πορτογάλου να λέει στον μεγαλομέτοχο Ιβάν Σαββίδη συγκεκριμένα "όχι, όχι, φύγε, φύγε" την ώρα που βράζει το αίμα.
Μέχρι πρότινος κάναμε πλάκα και λέγαμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν σε αφήνει ποτέ να πλήξεις, αλλά πια δεν έχει καθόλου πλάκα αυτό το πράγμα, γιατί οι λόγοι για τους οποίους δεν πλήττουμε δεν είναι απλώς αστείοι αλλά επικίνδυνοι.
Η εικόνα του Βιερίνια θα έπρεπε να είναι η κορωνίδα, αλλά θα την ξεχάσουμε, γιατί έχουν γίνει πολύ χειρότερα πράγματα. Να πούμε, επίσης, ότι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δεν έκαναν το παραμικρό ούτε την ώρα της εισβολής του Σαββίδη, ούτε μετά, ούτε έξω με την αστυνομία, ούτε ποτέ.
Επίσης, κανείς δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του διαιτητή Κομίνη κυρίως, και του βοηθού διαιτητή Ποντίκη κατ' επέκταση. Αλλά φαίνεται ότι "ματιάσαμε" το περιβόητο "πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών". Κατά τη δική μου γνώμη, ανταγωνιστικό πρωτάθλημα είναι αυτό το οποίο κρίνεται στο γήπεδο και όχι στα δικαστήρια.
Το πρωτάθλημα εξακολουθεί και είναι ανταγωνιστικό έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος, επειδή πάλι πάρθηκαν αποφάσεις στα αποδυτήρια, επειδή πάλι βαθμοί δόθηκαν, δεν δόθηκαν, αφαιρέθηκαν και πάει λέγοντας.
Αυτό το πράγμα δεν σημαίνει ότι ένα πρωτάθλημα είναι ανταγωνιστικό, σημαίνει ότι είναι της πλάκας και κρίνεται από παραθυράκια, νομούληδες και διάφορες τέτοιες βλακείες. Διακοπή, λοιπόν, χθες, αν και επαναλαμβάνω ότι κανέναν δημοσιογράφο δεν συμφέρει αυτό το πράγμα».
Αλέξης Σπυρόπουλος (Sport-fm, Sdna.gr)
«Την Κυριακή το πρωί ο Ιβάν Σαββίδης απηύθυνε μια έκκληση: "Να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας, αποκλείοντας ενέργειες που μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον της ομάδας μας".
Αυτή η έκκληση είχε απήχηση και στον κόσμο και στους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι συμπεριφέρθηκαν απ' άκρη σ' άκρη υποδειγματικά, και ο μόνος που δεν την τήρησε ήταν ο ίδιος.
Δεν λέει κανείς ότι επρόκειτο να το χρησιμοποιήσει, γι' αυτό μίλησα προηγουμένως για επικοινωνιακή ατυχία του Ιβάν Σαββίδη – κάποια στιγμή έβγαλε το μπουφάν και φάνηκε αυτό το πράγμα
Αυτή η συμπεριφορά έρχεται σε αντιδιαστολή με τον περσινό τελικό Κυπέλλου, που η ΑΕΚ έχασε ένα Κύπελλο, έναν τελικό (σ.σ. από τον ΠΑΟΚ), από γκολ οφσάιντ, αλλά δεν μπήκε κανείς Μελισσανίδης μέσα να κυνηγήσει τον διαιτητή και τον βοηθό, λέγοντας "είσαι τελειωμένος".
Ο καθένας μπορεί να χάσει τον εαυτό του, την αυτοσυγκράτησή του και την αυτοκυριαρχία του, αλλά αυτό δεν επιτρέπεται. Μπορείς να είσαι στην κερκίδα και να πεις "τρελάθηκα", αλλά όταν είσαι ο ηγέτης δεν μπορείς να το κάνεις, είναι απλό.
Πολύ περισσότερο, που επικοινωνιακά συνέβη το ατυχές περιστατικό με τον Σαββίδη να συνοδευτεί με την καταγραφή της εικόνας με το όπλο στην τσέπη, η οποία είναι τρομακτικής ισχύος.
Εμένα δεν με σκανδαλίζει ιδιαίτερα γιατί αυτή την εικόνα την έχω δει και προ τριακονταετίας –την τσέπη του Γιώργου Βαρδινογιάννη–, αλλά είναι άλλο αυτό κι άλλο να το βλέπει κανείς.
Άλλο να ακούς πως ο "καπετάνιος" οπλοφορεί κι άλλο να το βλέπεις μέσα σε αγωνιστικό χώρο, είναι τρομακτική η ισχύς της εικόνας.
Δεν λέει κανείς ότι επρόκειτο να το χρησιμοποιήσει, γι' αυτό μίλησα προηγουμένως για επικοινωνιακή ατυχία του Ιβάν Σαββίδη – κάποια στιγμή έβγαλε το μπουφάν και φάνηκε αυτό το πράγμα.
Αυτό, όσο να 'ναι, δημιουργεί μεγάλη χαρά στους ανταγωνιστές του και ένα μούδιασμα στους φίλους του ΠΑΟΚ. Ποτέ κανείς οπαδός δεν αισθάνεται άνετα να βλέπει τον ιδιοκτήτη της ομάδας του να κυκλοφορεί έτσι.
Πολύ περισσότερο ο ΠΑΟΚτζής, που έχει μεγαλώσει πάππου προς πάππου με αντίληψη ηθικού πλεονεκτήματος».
Αντώνης Καρπετόπουλος (Το Βήμα ,Sport-fm, karpetshow.gr)
Tο πρόβλημα του ελληνικού πρωταθλήματος είναι πολύ πιο σύνθετο απ' ό,τι νομίζουν ορισμένοι. Φέτος έχουν καταρρεύσει και διάφορες τρομερές θεωρίες που υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια και χρησιμοποιούνταν ως εξήγηση για οτιδήποτε γινόταν.
Ένα από τα πράγματα που κατέρρευσαν χθες ήταν η περίφημη βία που γεννιέται εξαιτίας της αδικίας. Παλιότερα, για να δικαιολογηθούν διάφορες καφρίλες, λέγαμε ότι αδικήθηκε ο οπαδός, ο οποίος δεν αντέχει να βλέπει π.χ. τον Ολυμπιακό να παίρνει τα πρωταθλήματα και επομένως οδηγούνταν σε μια βίαιη αντίδραση.
Στην Τούμπα δεν υπήρξε καμία τέτοια αντίδραση από τον κόσμο. Οι φίλαθλοι έκατσαν ήσυχα ακόμα και όταν ακυρώθηκε ένα γκολ που δεν ήξεραν αν μετράει ή όχι. Μετά έφυγαν από το γήπεδο χωρίς να πλακωθούν με την αστυνομία, δεν έγινε απολύτως τίποτα.
Παρ' ότι κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η απόφαση του Κομίνη εκείνη τη στιγμή έκρινε ένα πρωτάθλημα. Το οποίο, μεταξύ μας, δεν ισχύει κιόλας, γιατί υπάρχουν ακόμη πέντε αγωνιστικές και ΑΕΚ-ΠΑΟΚ έχουν έναν βαθμό διαφορά.
Ποιος δεν κάθισε ήσυχα; Ο Σαββίδης. Τι είναι ο Σαββίδης; Παράγοντας. Πώς ευελπιστείς εσύ, κύριε Βασιλειάδη, ότι θα καθίσεις σε ένα τραπέζι με αυτούς τους ανθρώπους προκειμένου να συγκροτήσετε ένα πλαίσιο κ.λπ., όταν τουλάχιστον ένας από αυτούς –άλλοι μπορεί να το έχουν κάνει σε άλλες περιπτώσεις– σου δείχνει ότι το πλαίσιο των κανόνων το έχει γραμμένο στα παλιά του τα παπούτσια;
Εδώ έχουμε να κάνουμε με λογιών-λογιών μπερδέματα. Ένα από αυτά είναι ότι στην Ελλάδα ο εκάστοτε ισχυρός θέλει αυτό το πράγμα που λέγεται πρωτάθλημα, σε θεσμικό επίπεδο, να λειτουργεί απολύτως στα μέτρα του. Δεν ανέχεται κάτι διαφορετικό.
Χθες ο Σαββίδης δεν μπήκε μέσα γιατί τον έπνιξε η αδικία. Μπήκε μέσα επειδή είπε "κάτσε, ρε φίλε, πληρώνω ένα σωρό λεφτά κι ένας Κομίνης δεν θα μου μετρήσει το γκολ;". Δεν ξέρει ο Σαββίδης αν το γκολ πρέπει να μετρήσει ή όχι. Μπήκε μέσα ως ο γενικός δερβέναγας του πρωταθλήματος και είπε "μάγκα, θα το μετρήσεις". Και το γκολ μέτρησε.
Μπορεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος να σταθεί ως συνομιλητής του κράτους για να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο στο ποδόσφαιρο; Με ποιον τρόπο; Το πρόβλημα, φυσικά, δεν είναι μόνο ο Σαββίδης.
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ένα αρρωστημένο πράγμα που εγγυάται σε αυτούς τους ανθρώπους, με την ανοχή του κράτους που δεν κάνει κάτι για να το αντιμετωπίσει, ότι με τα λεφτά τους μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Από κει ξεκινάει για μένα το πρόβλημα.
Αν ποτέ το καταλαβαίναμε αυτό, ότι δηλαδή το ζήτημα δεν είναι να διακοπούν τα πρωταθλήματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αλλά να εγγυηθούν οι θεσμοί ότι διάφοροι περίεργοι τύποι θα βγουν από τη μέση, θα είχαμε κάνει ένα βήμα μπροστά. Γιατί δεν το παραδεχόμαστε; Γιατί στην πραγματικότητα θέλουμε αυτοί να υπάρχουν και να δουλεύουν υπέρ μας.
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ένα αρρωστημένο πράγμα που εγγυάται σε αυτούς τους ανθρώπους, με την ανοχή του κράτους που δεν κάνει κάτι για να το αντιμετωπίσει, ότι με τα λεφτά τους μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Από κει ξεκινάει για μένα το πρόβλημα.
Όλο αυτό το πράγμα πάει πάρα πολύ πίσω. Δεν είναι μια ιστορία που δημιουργήθηκε πριν από 5-10 χρόνια. Αυτό είναι το ένα μέρος του προβλήματος. Το άλλο είναι ότι υπάρχει κόσμος που μπορεί να επηρεάζει καταστάσεις και πράγματα και ο οποίος είναι διατεθειμένος να πάει να δουλέψει για τους συγκεκριμένους με το ανάλογο αντάλλαγμα και τίμημα.
Αξιωματούχοι, άνθρωποι που ασχολούνται με το θεσμικό κομμάτι, υπουργοί, βουλευτές, ό,τι θέλεις. Όποιος δηλαδή έχει μια μικρή εξουσία είναι συνήθως διατεθειμένος να την πουλήσει.
Αν δε έχει και θράσος, πουλάει και το θράσος. Αν μπορεί, δηλαδή, να στήσει ένα παιχνίδι, θα βγει στην πιάτσα και θα πει: "Εγώ μπορώ να στήσω το τάδε παιχνίδι".
Το ζήτημα της παραγοντικής παραφροσύνης είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει πλαίσιο και κανονισμός που να μπορεί να φρενάρει τον Σαββίδη από το να κατέβει στο γήπεδο και να κυνηγήσει τον διαιτητή.
Θα πρέπει ο Σαββίδης να μην το κάνει. Και ο Σαββίδης δεν θα το κάνει αν γι' αυτή του την πράξη κατακρίνεται. Αν, όμως, αντιμετωπίζεται ως πρώτος μάγκας, θα το κάνει κάθε Κυριακή.
Και είναι ένα θέμα αυτό. Και έχει να κάνει, αν θέλεις, και με το πόσο αυστηρά μπορεί να τιμωρηθεί ο εκάστοτε Σαββίδης.
Όσον αφορά, τώρα, το πώς θα φύγουν από το ποδόσφαιρο όλοι αυτοί οι άνθρωποι που υπάρχουν για να πουλάνε υπηρεσίες είναι δουλειά του κράτους.
Έχει να κάνει με τις διωκτικές αρχές, με την εισαγγελία, με την αστυνομία. Εδώ έχουμε ένα κράτος που επειδή δεν μπορεί να κάνει αυτήν τη δουλειά για διάφορους λόγους, παρεμβαίνει παίζοντας τον ρόλο του "πατερούλη". Διακόπτει το πρωτάθλημα, το ξεκινά ξανά, βάζει επιτροπές, φτιάχνει άλλους νόμους, κάνει ό,τι γουστάρει.
Έχουν ψηφιστεί, αν θυμάμαι καλά, τρεις αθλητικοί νόμοι τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μιλάμε για απίστευτα πράγματα. Πιστεύουν, ας πούμε, ότι ένας νόμος μπορεί από μόνος του να λύσει το πρόβλημα της βίας. Όμως δεν είναι θέμα του νόμου αλλά εφαρμογής του, πρώτα απ' όλα.
Η διακοπή του πρωταθλήματος είναι μια απόφαση που παίζει σφαλιάρες με τη λογική. Έγινε με βάση ένα σκεπτικό που ίσχυε και πριν από δεκαπέντε μέρες, όταν δηλαδή είχαμε πάλι διακοπή στην Τούμπα, στον αγώνα με τον Ολυμπιακό.
Τότε θα το καταλάβαινα να έβγαινε ο υπουργός και να έλεγε: "Παιδιά, υπάρχει ένα μπέρδεμα. Έχουμε τρεις εκκρεμείς δικαστικές αποφάσεις, μία βαθμολογία που είναι στον αέρα, καμία ομάδα από αυτές που προπορεύονται δεν ξέρει πόσους βαθμούς έχει, δεν ξέρω πώς τα καταφέραν αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο, αλλά εγώ που είμαι ο θεσμικός άρχοντας σας λέω "καθίστε στην άκρη, λύστε αυτά τα ζητήματα (αυτό θα πει πλαίσιο), για να πάμε παρακάτω".
Σήμερα για ποιον λόγο γίνεται η διακοπή; Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Υπάρχει θέμα Σαββίδη. Μπήκε στον αγωνιστικό χώρο με ένα κουμπούρι. Δεν θέλουμε να τιμωρηθεί ο Σαββίδης, ας πούμε ότι δεν τιμωρείται ο Σαββίδης. Η διακοπή σε τι θα μας κάνει σοφότερους;»
σχόλια