Χάρη στη συγκινητική ανταπόκριση εκατοντάδων ανθρώπων μαζεύτηκαν μέσα σε τρεις μέρες τα απαραίτητα χρήματα κι έτσι το «Σπίτι του άλλου ανθρώπου» θα συνεχίσει να βοηθά όσους έχουν ανάγκη.
Είναι γνωστό ότι η ανθρώπινη ζωή διέπεται και καθορίζεται από τις επιλογές μας, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της.
Μας δίνεται, έτσι, συχνά η ελευθερία να συμβιβαστούμε με τα βολικά συναισθήματα της ενοχής ή της ενσυναίσθησης και να παραμείνουμε αδρανείς απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας. Αν όμως αντισταθούμε και αποφασίσουμε να αναλάβουμε δράση, τότε ο κόσμος μπορεί να γίνει λίγο καλύτερος.
Όταν πριν από μερικές ημέρες ο «άλλος άνθρωπος», κατά κόσμον Κώστας Πολυχρονόπουλος, απηύθυνε μέσω της LiFO έκκληση για στήριξη προκειμένου να μην κλείσει το «Σπίτι του άλλου ανθρώπου» στο Μεταξουργείο, δεν φανταζόταν πως σε τρία μόλις 24ωρα θα συγκεντρώνονταν όχι μόνο τα χρωστούμενα αλλά και τα ενοίκια των έξι επόμενων μηνών.
«Θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο γιατί μέσα σε λίγο διάστημα από την ημέρα που το δημοσιοποιήσαμε όχι μόνο υπερκαλύψαμε τα περίπου 6.000 ευρώ που χρωστούσαμε, το ενοίκιο, το νερό, τα δανεικά και όλα αυτά, αλλά πληρώσαμε το ενοίκιο για τους επόμενους έξι μήνες. Δηλαδή, υπολογίστε περίπου 3.000 ευρώ επιπλέον» μου λέει ο κ. Πολυχρονόπουλος και ομολογεί ότι δεν περίμενε να μαζευτούν τόσο γρήγορα τα χρήματα.
«Εξεπλάγην με την ανταπόκριση» λέει και προσθέτει: «Η μεγαλύτερή μου έκπληξη ήταν όταν φάνηκε το "Καραβάνι Αλληλεγγύης" από τη Γαλλία εδώ πέρα με δύο φορτηγά, μας γέμισαν τρόφιμα και πλήρωσαν το νοίκι των επόμενων έξι μηνών. Ο κόσμος κινητοποιήθηκε άμεσα, έβλεπα στον λογαριασμό ποσά που με έκαναν να κλαίω. Όταν βλέπεις 1,50 ή 2,50 ή 3 ή 5 ευρώ, γιατί αυτά ήταν τα πολλά, είναι πολύ συγκινητικό. Δεν θέλει ο κόσμος να σταματήσουμε τη δράση μας (σ.σ. την Κοινωνική Κουζίνα και το «Σπίτι του άλλου ανθρώπου»). Ξανατονίζω ότι αυτή η δράση θα συνεχίζεται όσο υπάρχουν άνθρωποι που τη στηρίζουν».
Έχοντας συνομιλήσει συνολικά 3-4 φορές με τον κ. Πολυχρονόπουλο, ξέρω (και το 'χω ξαναγράψει) ότι δεν του αρέσουν οι μελοδραματισμοί, τα μεγάλα λόγια και τα παράπονα. Όμως, δεν μπορώ να μην τον ρωτήσω αν αυτή η ανταπόκριση από ανθρώπους που έδωσαν ό,τι μπορούσαν από το υστέρημά τους είναι κάτι που του δίνει ώθηση να συνεχίσει το έργο του και εν τέλει να σηκώνεται από το κρεβάτι του κάθε πρωί.
«Δεν μπορείς να φανταστείς τι δύναμη μου δίνει όχι για να συνεχίσω άλλα έξι χρόνια αλλά εκατό. Όσο ζω, όσο αντέχω» απαντά και σχεδόν ταυτόχρονα ανανεώνει την πίστη μου στην ανθρώπινη φύση και στην καλοσύνη των ξένων.
Περισσότερα για τις δράσεις του «άλλου ανθρώπου» μπορείτε να μάθετε εδώ.
σχόλια